Με το συμπάθιο!

Με άρθρο μου υπό τον τίτλο «Δημόσια διοίκηση: μοχλός ανάπτυξης ή λάφυρο της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας» (19.11.2004) προσπάθησα να επισημάνω τις προϋποθέσεις λειτουργίας της Δ.Δ., ώστε αυτή να είναι αποτελεσματική αλλά και να αναλύσω τι συμβαίνει στην πράξη, που έχει σαν αποτέλεσμα τη σύγκρουση Δ.Δ.- κοινωνίας και εν τέλει την απαξία της Δ.Δ. και του δημοσίου υπαλλήλου.

                Έγραφα λοιπόν, μεταξύ άλλων:

                “Η αξιοκρατία, η διαφάνεια και η αποτελεσματικότητα αποτελούν πάγιες προεκλογικές υποσχέσεις όλων όσων διεκδικούν την ψήφο του πολίτη. Ξεχνιούνται, όμως, την επόμενη των εκλογών και αντικαθίστανται από την  πρακτική κάθε νέας πολιτικής ηγεσίας για κομματικό έλεγχο της Δ.Δ. και του Κράτους γενικότερα (στα ψηλά κλιμάκια) ή προσωπικό έλεγχο της οργάνωσης (σε Ο.Τ.Α.). Σκοπός η επανεκλογή την επόμενη φορά (που έχει καταντήσει αυτοσκοπός) ή η “τακτοποίηση των ημετέρων”- αυτών δηλαδή, που βοήθησαν στην εκλογική νίκη και αυτών που πρέπει να καλοπιαστούν για να εξασφαλιστεί η επανεκλογή.

                Ας δούμε πως “επιτυγχάνεται” αυτό σε επίπεδο λειτουργίας

Δεν γίνεται προσδιορισμός των σκοπών- επιδιώξεων, συγκεκριμενοποίηση πρακτικών στόχων, καταγραφή κρίσιμων δραστηριοτήτων, καθορισμός κριτηρίων απόδοσης- αποτελεσματικότητας. Κι αν γίνεται στο μυαλό του πολιτικού προϊσταμένου, δεν μεταβιβάζεται προς τα κάτω, πιθανόν διότι αποσκοπεί αποκλειστικά στην ψηφοθηρία.

Η συλλογή και επεξεργασία πληροφοριών και αιτημάτων για την θεμελίωση της διοικητικής δράσης καθώς και η μελέτη και εκτίμηση εναλλακτικών επιλογών για την αντιμετώπιση προβλημάτων, γίνεται αποκλειστικά από τον πολιτικό προϊστάμενο. Αναρωτιέται κανείς τι προσόντα πρέπει να’ χει αυτός για να είναι αποτελεσματικός για την ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών. Εκτός αν αρκεί η ικανοποίηση προσωπικών αναγκών των” ημετέρων”.

Δεν γίνεται μέτρηση των αποτελεσμάτων: π.χ. αν ικανοποιούνται τα αιτήματα και σε ποιο βαθμό (ποιοτικά και ποσοτικά). Ούτε εκτίμηση και επισήμανση των αποκλίσεων. Για το λόγο αυτό συχνότατα “διαψεύδονται” προϋπολογισμοί και χρονοδιαγράμματα δράσεων.

Η συζήτηση και συμφωνία μεταξύ πολιτικού προϊσταμένου- υφισταμένων (που ανυψώνει το ηθικό, βελτιώνει την απόδοση και εξέλιξη, αυξάνει την πρωτοβουλία και την ενεργοποίηση του εργαζομένου) δε γίνεται σχεδόν ποτέ.

Τα επιμορφωτικά σεμινάρια για την βελτίωση των τεχνικών και συμπεριφορικών δεξιοτήτων των στελεχών θεωρούνται χαμένος χρόνος.”

Δεν ξέρω πόσοι και πόση σημασία  έδωσαν στο θέμα.

                Ένα είναι σίγουρο.

                Η κατάσταση που επικρατούσε ήταν από τους βασικούς παράγοντες που οδήγησαν στην “κατάρρευση” της χώρας αλλά και την οπισθοδρόμηση σε τοπικό επίπεδο.

                Το σημερινό άρθρο στόχο έχει να καταδείξει ότι τίποτα δεν άλλαξε, κατά τη γνώμη μου, και κατά συνέπεια καμιά τύχη δεν έχει ο τόπος για ανάκαμψη αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά και άμεσα.

                Και ποιο πρέπει να’ ναι αυτό;

Να κατατεθούν από τους ταγούς της Περ. Ενότητας Κιλκίς κατά κύριο λόγο και τους Δημάρχους συγκεκριμένο ΟΡΑΜΑ-ΑΠΟΣΤΟΛΗ και ΑΞΙΕΣ που έχουν για την οργάνωσή τους

Να κατατεθούν και τύχουν της έγκρισης της κοινωνίας Χάρτης Στρατηγικής (στόχοι)

Ο τρόπος σύνδεσης των παραπάνω στόχων με δείκτες και τιμές-στόχους, “τα έργα” και οι διεργασίες μέσω των οποίων θα επιτευχθούν αυτοί.

Συγκεκριμένα Στρατηγικά Επιχειρησιακά Προγράμματα Δράσης (βραχυπρόθεσμα-μονοετή, μεσοπρόθεσμα-τριετή, μακροπρόθεσμα)

                Είναι Απρίλιος και όχι μόνο δεν έχω δει οποιαδήποτε διεργασία να κινείται προς αυτή την κατεύθυνση (τουλάχιστον στην Περ. Ενότητα Κιλκίς που γνωρίζω καλύτερα) αλλά αμφιβάλω σφόδρα αν έχουν κατά νου κάτι τέτοιο οι “ταγοί” ή ακόμα χειρότερα (με το “συμπάθιο”) αν καταλαβαίνουν από αυτά.

Ο πρόσφατος  Δημοτικός Κώδικας προβλέπει τέτοιες διαδικασίες, δεν γνωρίζω αν εφαρμόζονται. Δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο για την Περιφέρεια. Δεν είναι όμως καθόλου απαραίτητο να υπάρχει υποχρεωτική διάταξη για τα αυτονόητα, σε εποχή μάλιστα που “χανόμαστε”. Γιατί δεν πρόκειται κανείς, από το ατομικό- προσωπικό επίπεδο μέχρι το τοπικό- δημοτικό και το γενικότερο της περιφέρειας και της χώρας, να καταφέρει να βγει από το τούνελ και το φαύλο-κύκλο αν δεν  “μετράει” και δεν “αξιολογεί” κάθε δραστηριότητά του. Είμαι σίγουρος  και το βλέπω ότι σε ατομικό επίπεδο κάποιοι νοικοκυραίοι το κάνουν ήδη. Δεν ξέρω που θα πρέπει να πάνε να κρυφτούν αυτοί που διαχειρίζονται τα δημόσια πράγματα αν δεν το κάνουν κι αυτοί κι έτσι θεωρηθούν υπεύθυνοι για περαιτέρω οπισθοδρόμηση του τόπου.

                Υ.Γ. Καλώ κάθε συνάδελφο δημόσιο υπάλληλο να “σκύψει” στο πρόβλημα κάθε πελάτη- πολίτη μέσα στα περιθώρια της νομοθεσίας και όχι στα κελεύσματα κάθε κυρίου 20.000€ ή 120.000ευρώ για εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων με όποιο κόστος.