"Hχηρό ΝΑΙ στην απεργία των εκπαιδευτικών"

Υπογράφει η Γραμματεία Π.Α.Σ.Κ. Καθηγητών Δ.Ε.
"Συνάδελφε και συναδέλφισσα,
Με αίσθημα ευθύνης και σεβασμού στην ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος και απόλυτης επίγνωσης της κρισιμότητας των ημερών που διανύουμε, σε καλούμε να αναλογιστείς, πέρα από κομματικές και παραταξιακές γραμμές ή ταμπέλες, το ρόλο που έχεις αναλάβει και τη θέση σου μέσα στην κοινωνία και την εκπαίδευση.
Σε καλούμε να θεωρήσεις ύψιστη υποχρέωση σου και απόλυτη προτεραιότητα σου τη συμμετοχή σου στις γενικές συνελεύσεις των τοπικών ΕΛΜΕ που θα αποφασίσουν για την κήρυξη απεργίας. Η συμμετοχή σου θα επιτρέψει στον κλάδο μας να αναδείξει τόσο την υπευθυνότητα, όσο και την αντίληψη της βαθιάς πίστης στην αποστολή και το έργο που όλοι μας επιτελούμε ως λειτουργοί της εκπαίδευσης.

Ο καθένας μας αναλαμβάνει την προσωπική του ευθύνη απέναντι στους μαθητές, τους συναδέλφους, τους γονείς και όλη την κοινωνία. Είμαστε πια στο σημείο μηδέν. Είμαστε στο σημείο εκείνο, όπου ο καθένας μας προσωπικά αναλαμβάνει το κόστος και το βάρος της διαμόρφωσης μιας πραγματικότητας που θα καθορίσει άμεσα το μέλλον όλων. 

Οι όποιες αντιρρήσεις και αντιθέσεις έχουν εκφραστεί από πολλούς στη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων για τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση, τη δυνατότητα και την ικανότητα της ΟΛΜΕ να καλύψει αποτελεσματικά τις ανάγκες και το ρόλο του εκπαιδευτικού πρέπει να μείνουν ειδικά τώρα στην άκρη. Αυτή τη στιγμή ο καθένας μας στο μέτρο των δυνατοτήτων του καλείται να γράψει τη δική του ιστορία. 

Καμιά δικαιολογία και καμιά «υποχρέωση» δεν πρέπει και δεν μπορεί να σε καθηλώσει στο βολικό καναπέ και την παρακολούθηση των προπαγανδιστικών δελτίων της τηλεόρασης.

Συνάδελφε και συναδέλφισσα,
Είναι επιτακτική ανάγκη τούτη την ώρα που μας στερούν το δικαίωμα στην απεργία να απαντήσουμε με μαζικές συνελεύσεις και με ένα ηχηρό ΝΑΙ στην απεργία που προτείνει η εισήγηση της ΟΛΜΕ.

Τις επόμενες μέρες δε θα κριθούν απλά το ωράριο, η οργανική σου θέση και οι συνθήκες εργασίας. Θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό η μορφή του δημόσιου σχολείου στο μέλλον, αν θα σε καλέσουν να μετακομίσεις χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου για να καλύψεις τα «κενά του συστήματος», αν θα αναγκαστείς να ζήσεις τα επόμενα χρόνια σου με ένα μισθό που δεν θα φτάνει ούτε για τις ανάγκες σίτισής σου, (νομίζεις ότι τυχαία όρισαν ως κέντρα σίτισης των εκπαιδευτικών τις λέσχες και τα στρατόπεδα;) αν θα έχεις τη αξιοπρέπεια να διδάξεις σε μια αίθουσα με 35-40 μαθητές, αν θα διδάσκεις σε τρία ή περισσότερα σχολεία λόγω συγχωνεύσεων, αν θα έχεις τη δυνατότητα να αντέξεις ένα ωράριο εξουθενωτικό το οποίο θα συνοδεύεται από τριπλές σε σχέση με τις σημερινές εξωδιδακτικές δραστηριότητες και παράλληλα θα πρέπει να είσαι διαρκώς επιμορφωμένος για να μπορείς να αξιολογηθείς θετικά ως υπάλληλος και ως δάσκαλος (πιθανά σε κάποιο αντικείμενο που δεν έχεις σπουδάσει).

Συνάδελφε, σκέψου ότι την επόμενη χρονιά θα κληθείς και πάλι να διδάξεις αξίες, όπως η ελευθερία, η δημοκρατία, η αλληλεγγύη, η αγωνιστική στάση ζωής, η συναδελφικότητα, η ευθύνη της συμμετοχής… με ποιο τρόπο; Με ποιο προσωπικό παράδειγμα; Με ποιο τρόπο θα οδηγήσεις τους μικρούς μας μαθητές στον όμορφο αγώνα; Με ποιο τρόπο θα τους αντικρίσεις στα μάτια; Θα τους πεις συγγνώμη αλλά εγώ είχα άλλες προτεραιότητες; 

Η ενότητα και η μαζικότητα στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων αποτελούν την δύναμή μας. Είναι το μόνο μέσο που έχουμε ακόμα στα χέρια μας, αν το χάσουμε κι αυτό...