Μνήμες, οδηγός ζωής

Γράφει η Σοφία Ψαρρά
Μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κιλκίς
Η άποψη κάθε ατόμου με συμμετοχή στα κοινά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και χρησιμότητα, πόσο μάλλον του κ. Φλωρίδη με τη γνωστή σε όλους πολιτική πορεία ως Υπουργός και στέλεχος της Αυτοδιοίκησης.

Ας μου επιτραπεί όμως η επισήμανση, ότι θα ήταν περισσότερο ωφέλιμο, να μην ξεχνά ο όποιος πολιτικός αναλυτής το επίπεδο πολιτικής κριτικής και τοποθέτησης που ο ίδιος υπηρετεί, ενώ ταυτόχρονα κρίνει το επίπεδο των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή, το οποίο είναι τόσο χαμηλό, που ο κ. Ανδρουλάκης δεν έχει να χάσει τίποτα από την απουσία του!

Να μην ξεχνά δηλαδή, ότι, ενώ προέτρεπε πρώην ψηφοφόρους του να ψηφίσουν ΝΔ απέναντι στον κακό Τσίπρα στις εκλογές του 2019, δύο χρόνια μετά, καλούσε τους ίδιους ανθρώπους να συμμετέχουν στις διαδικασίες του ΚΙΝΑΛ, και κατά πόσο αυτό συνάδει με την πολιτική ωριμότητα, που επικαλείται στην κριτική του!

Είμαι σίγουρη, ότι ένας πολιτικός του διαμετρήματος του κ. Φλωρίδη έχει κάνει την αυτοκριτική του, και έχει θεωρήσει ατυχή στιγμή, όταν δημόσια διερωτάτο, αν το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα περιλάβει τον κατά συρροή δολοφόνο Κουφοντίνα στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του, προσβάλλοντας, εμμέσως πλην σαφώς, συλλήβδην το Πολιτικό μας Σύστημα. Και είμαι ακόμα πιο σίγουρη, ότι δε συμφωνεί με την άποψη να ζούμε αιώνια έχοντας στο απυρόβλητο κάποιους μόνιμα κατέχοντες την αλήθεια και το σωστό που δεν επιδέχονται κριτικής.

Δεν ξέρω, αν κάποιοι νέοι πολιτευτές ή ψηφοφόροι εμπνέονται από τέτοιου είδους ρητορική αλλά, εγώ ανήκω σε εκείνους τους πολίτες της χώρας που αισθάνθηκαν βαθύτατα προσβεβλημένοι με την απρέπεια σε βαθμό χυδαιότητας του υπαινιγμού της ΝΔ να αποδίδεται η ηγετική καθοδήγηση της τρομοκρατικής οργάνωσης της «17 Νοέμβρη» στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου ή του καθηγητή Κωνσταντίνου Τσουκαλά ή άλλων επιφανών της πολιτικής και πνευματικής ζωής του τόπου.

Ο καθένας και η καθεμιά πορεύεται με μνήμες και βιώματα.

Κι εμένα ένα οικογενειακό μου άκουσμα παραμένει το καταφύγιο της σκέψης μου, όταν αποφασίσω να κρίνω τα έργα και τις ημέρες πολιτικού φίλου ή αντιπάλου. Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος, όταν ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στο Κιλκίς, σε μία προεκλογική του ομιλία μιλώντας προς το ακροατήριο, το οποίο θα ψήφιζε σε λίγες μέρες, κάλεσε τον κόσμο, πριν ψηφίσει, να δει τα χέρια του και μετά να ρίξει την ψήφο. Απευθυνόταν στα κοινωνικά στρώματα της εργατιάς και της αγροτιάς, το συμφέρον των οποίων, ουδεμία σχέση είχε με τη Δεξιά της ελίτ, των λίγων και ισχυρών.

Απ’ τα λίγα, λοιπόν, που μου έμαθαν, όσοι άνθρωποι συνάντησα στη μικρή μου πορεία ζωής, ήταν και αυτό: Να μην ξεχάσεις από πού ξεκίνησες, να θυμάσαι πάντα με σεβασμό ποιοι σε βοήθησαν, αλλά και ποιοι σε πολέμησαν, και το κυριότερο, να μην παραμελήσεις τον αρχικό σου στόχο και σκοπό, αλλά και τα μέσα που χρησιμοποίησες για να φτάσεις εκεί!

Δεν θέλω να διερωτηθώ, αν ο κ. Φλωρίδης τα θυμάται όλα αυτά.