ΟΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ Ν.ΚΙΛΚΙΣ: "Γιατί αυτοοργάνωση;"

Γιατί λοιπόν αυτοοργάνωση; Τι είναι η αυτοοργάνωση, η αυτοδιαχείριση, η αυτονομία; Αποτελεί πράγματι την απάντηση στο σήμερα;

Η απάντηση είναι απερίφραστα πως ΝΑΙ. Η αυτοοργάνωση ΕΙΝΑΙ η απάντηση!

Και είναι η απάντηση γιατί έρχεται από το μέλλον, είναι η μικρή ρωγμή στον χρόνο που φέρνει στο φώς την κοινωνία του μέλλοντος που ονειρευόμαστε. Είναι η άρνηση του εγώ και η κατάφαση του εμείς. Είναι η αλληλοβοήθεια, η συνεργατικότητα, η αλληλεγγύη και η ελεύθερη απόφαση να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Είναι αυτό που απεχθάνονται η εξουσία και η ελεύθερη αγορά γιατί θέτει σε αμφισβήτηση τον βασικό τους πυρήνα ύπαρξης: της ισχύος και της αυθεντίας τους. Είναι ο αγώνας ενάντια στα μεταλλεία και οι χιλιάδες τοπικοί αγώνες σε όλο τον κόσμο για την προστασία του περιβάλλοντος της υγείας και της αξιοπρέπειας. Είναι η επαναφορά της αίσθησης του μέτρου απέναντι στην μεγαλομανία και στην απεριόριστη ανάπτυξη της εποχής μας, τα αποτελέσματα της οποίας όλοι μας σήμερα βιώνουμε. Είναι η επανασύνδεση του ανθρώπου με την φύση, κυρίως με μια νέα αντίληψη κοινωνικής οργάνωσης, που θα έχει εξαλείψει ιεραρχικές και κυριαρχικές μορφές ως βασική αιτία της  σύγχρονης οικολογικής κρίσης. Είναι η δυνατότητα συνειδητής κοινωνικής και συλλογικής αναπαραγωγής, η αληθινή και άμεση δημοκρατία.

Κάπου γράφτηκε για την γιορτή μας ότι θα έπρεπε η θεματολογία της να είναι στα γνωστά πλαίσια της τρόπον τινά διαμαρτυρίας για την υποβάθμιση της λίμνης ή της περιοχής γενικότερα. Δηλαδή να κάνουμε τον γνωστό αιώνιο κύκλο της πολιτικά ορθής προσέγγισης και ανάδειξης των όποιων προβλημάτων. Δεν μας προκαλεί εντύπωση η αδυναμία τους να κατανοήσουν αυτό που σήμερα εμείς εδώ πρεσβεύουμε. Είναι σχεδόν αδύνατον να περιγράψεις το νέο με όρους τους παρελθόντος, γιʼαυτό και το αντιμετωπίζεις εχθρικά. Μόνο η ανθρώπινη δραστηριότητα (όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω) μπορεί να φέρει στην επιφάνεια την δυνατότητα του ατόμου να πραγματοποιήσει την ουτοπική κοινωνία, φορέας της οποίας είναι ο καθένας μας (Ernst Bloch). Η αυτοοργάνωση δεν είναι μια έτοιμη ιδεολογία που την φοράς και σε οδηγεί στον παράδεισο! Είναι μια ενδελεχή διαλεκτική σχέση του ατόμου με την κοινωνία, ένας συνεχής κοινωνικός πειραματισμός που τα θέτει όλα και διαρκώς υπο αμφισβήτηση. Μόνο έτσι θα αποφύγουμε τις αποτυχίες και την βαρβαρότητα του υπάρχοντος αλλά και των ξεπερασμένων εναλλακτικών του.

Όμως η αξία της αυτονομίας πάει ακόμη παραπέρα. Ως βασικό συστατικό της ορίζουμε την διαρκή και ελεύθερη ροή του πράττειν, που οδηγεί στην δημιουργική σκέψη και πράξη. Τότε όμως με την τεκτονική κίνηση των πλακών που προκαλείται το πνεύμα χειραφετείται. Και αυτό δεν σημαίνει άλλο από το ότι το  απελευθερωμένο πλέον άτομο κατανοεί την αλληλουχία των γεγονότων, κρίνει το νόημά τους,  και αντιλαμβάνεται την ολότητα του κοινωνικού γίγνεσθαι. Από συμμορφωμένο και υπάκουο άτομο μεταμορφώνεται σε ενεργό υποκείμενο της ιστορίας και η ελευθερία και ο ανθρωπισμός επανααποκτούν την ακτινοβολία τους μέσα στην ζωή.(T.Adorno).