Στο όμορφο Μεσιανό του νομού Κιλκίς

Γράφει η Μόνικα Σωτηριάδου
Απόγευμα Κυριακής.
Αν θέλεις να απολαύσεις ένα τέλειο ελληνικό καφέ σίγουρα θα τον βρεις να σε περιμένει σε μία ζεστή και φιλόξενη γωνία του νομού Κιλκίς που βρίσκεται στο χωριό Μεσιανό μέσα στην απόλυτη μαγεία της Ελληνικής υπαίθρου.

(Δυσάρεστα γεγονότα που μεταφέρονται από παντού πριν ακόμη να τελειώσει το ένα αρχίζει το άλλο οδηγούν στην θλίψη και σε απόγνωση τον κόσμο μην μπορώντας να αντιδράσει η να βοηθήσει.

Ότι και να γράψουμε δυστυχώς προκαλεί και γίνεται άποψη μεταφέροντας την σύγχυση και έτσι με δυσκολία θα βρεθεί λίγος χρόνος για αυτό που είναι αυτονόητο να ζήσουμε).

Αφήνουμε όμως για λίγο τα γεγονότα και πάμε να απολαύσουμε τον καφέ και την βόλτα μας στο όμορφο χωριό Μεσιανό.

Όπως όλα τα χωριά μας έχουν τα στολίδια και την φιλοξενία τους έτσι και εδώ..

Μου κάνει εντύπωση που το χωριό έχει διάφορες ξεχωριστές γειτονιές.

Ο κύριος Τριαντάφυλλος που συναντώ στον δρόμο μου εξηγεί ότι είναι οι Μαχαλάδες αυτό όμως δεν ενοχλεί τους κατοίκους να είναι μαζί και αγαπημένοι.

Όπως κάνω την βόλτα μου στο μικρό χωριό δεν δυσκολεύομαι να βρω την εκκλησία. Φροντισμένη και επιβλητική σε μια γωνιά του χωριού γεμάτη αγριολούλουδα εποχής.

Στο Ηρώο, σημαίες Ελληνικές κυματίζουν. Πνευματικό κέντρο, μια όμορφη οργάνωση μια τέλεια εικόνα.

Σε κοντινή απόσταση ένα μεγάλο Πάρκο με κούνιες βρύσες πανέμορφα δέντρα και παγκάκια να καθίσεις να ηρεμήσεις μέσα στην φύση να σκεφτείς κάτι διαφορετικό.

Δυστυχώς στο πάρκο δεν φαίνεται να έχουν την ευκαιρία να παίξουν τα παιδιά αφού δεν υπάρχουν.

Ο κύριος Σταύρος μου μιλά νοσταλγικά για το χωριό για το μπλε εκκλησάκι του δρόμου, για το όνειρο, για το καντηλάκι που δεν σβήνει ποτέ.

Σε όλα αυτά που μεταφέρω νιώθω μια θετική αύρα στην απόλυτη ησυχία του χωριού με τα πεύκα να το κάνουν ιδιαίτερα ρομαντικό έτσι όπως υπάρχουν παντού.

Έχω την χαρά να γνωρίσω τον κύριο Σιάπκα, μου μεταφέρει την Αγάπη του για τον τόπο του και με παράπονο την ξεχασμένη βρύση με το ξινό νερό, το κτίριο της κοινότητας που ζει την εγκατάλειψη, όπως και πολλά άλλα.

Το Μεσιανό μένει αδιάφορα μέσα στον χρόνο και η μαρτυρική ιστορία του.

Σημείο αναφοράς του χωριού το Δημοτικό Σχολείο συχνό φαινόμενο πλέον στα χωριά ότι έχει κλείσει.

Εξυπηρέτησε τον πολιτιστικό σύλλογο και σήμερα προβάλει το χωριό με κάτι διαφορετικό.

Ο Φώτης με την Αθηνά είχαν την ιδέα να το οργανώσουν με μεράκι και να ετοιμάζουν μέσα σε αυτό νόστιμους ελληνικούς μεζέδες όπως και ο καφές που αρχικά περιγράφω.

Ένα τέλειο προαύλιο με παιχνίδια για παιδιά, ένα σιντριβάνι με υπέροχους ήχους νερού.

Ένας ζεστός χώρος με την ξυλόσομπα να χαρίζει το γνωστό θόρυβο που που κάνουν τα ξύλα όταν καίγονται.

Με την αίθουσα του σχολείου στολισμένη με φαντασία και τέχνη.

Κάπου μέσα σε όλα αυτά η Φιλαρέτη κάνει όνειρα και περιμένει το καλοκαίρι..

Ένα παιδί, ένα στολίδι ανάμεσα στην ομορφιά χαρίζει την Ελπίδα.

Ευχαριστώ τον δάσκαλο κύριο Σπύρο Σιάπκα.

Τον Φώτη και την Αθηνά για την φιλοξενία.

Και σίγουρα όλους τους ωραίους ανθρώπους που συνομίλησα στο δρόμο στο όμορφο χωριό Μεσιανό του νομού Κιλκίς.