Ασώματος η κεφαλή. Περάστε κόσμε.

Γράφει ο Κώστας Στεφανίδης
Δυστυχώς κάθε ημέρα που περνάει παρακολουθώντας τις εξελίξεις στην ευλογημένη ετούτη χώρα που ακούει στο όνομα Ελλάδα, διαπιστώνω ότι βρίσκουν όλο και περισσότερη εφαρμογή τα λόγια του τραγουδιού του τίτλου του σημερινού άρθρου. Το σύνολο σχεδόν των «σωτήριων» μέτρων που λαμβάνονται ή που προσπαθούν να ληφθούν ώστε να βγει η χώρα από την τραγική δυσάρεστη θέση στην οποία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια δεν με πείθουν σε καμιά περίπτωση ότι θα επιφέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Βέβαια θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ποια είναι αυτά τα αναμενόμενα, από ποιους αναμένονται και ποιοι αναμένουν να ωφεληθούν από αυτά σε βάρος ποιων. Πείθομαι κάθε ημέρα και περισσότερο ότι τελικά υπάρχει μία τάση να απαξιώνεται η Ελλάδα και οι Έλληνες πολίτες και πολιτικοί.
Υπάρχουν βεβαίως και ορισμένοι πολιτικοί, δυστυχώς όχι πολλοί, που προσπαθούν νυχθημερόν να εφαρμόσουν ριζικές αλλαγές σε νοοτροπίες χρόνια αρρωστημένες και επιβλαβείς πρακτικές όπως και σε συμπεριφορές ιδιοτελείς τις οποίες οι περισσότεροι από εμάς χρόνια τώρα τις αποδοκιμάζουμε αλλά τελικά τις αποδεχόμασταν και οι οποίες οδήγησαν τη χώρα σε πτώχευση. Εδώ να δώσω μία απάντηση σε όσους συχνά – πυκνά τους τελευταίους μήνες με ρωτούν εάν θα πτωχεύσουμε. Ερωτώ λοιπόν πόσα χρόνια επιβιώνει η Ελλάδα με δανεικά; Απαντώ, τουλάχιστον τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αρνούμαι κατηγορηματικά να εντάξω τον εαυτό μου στην οικογένεια των στρουθοκαμήλων. Αναγνωρίζω στον εαυτό μου πλειάδα ελαττωμάτων πλην αυτού του ηλιθίου, του ανόητου και του βλάκα. Εάν ο καθένας από εσάς προσωπικά επιβίωνε τα τελευταία χρόνια με δανεικά τα οποία δυσκολεύονταν να επιστρέψει διότι τα όποια έσοδά σας έφταναν μόλις να καλύψουν τους τόκους των δανεικών που πήρατε, πώς θα χαρακτηρίζατε την κατάστασή σας; Η πραγματικότητα είναι ότι είστε χρεοκοπημένοι ως τα «μπούνια» και έχετε υποθηκεύσει ακόμα και την ψυχή σας διότι ξέρετε καλύτερα από εμένα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δανειστών κατοχυρώνουν την απατεωνιά της ξεδιάντροπης απληστίας τους.

Εδώ τίθεται άλλο ένα τεράστιο ερώτημα στο οποίο δεν «πάει το μυαλό μας» λόγω της ψυχολογικής κατάστασης που επιβάλλουν οι συνθήκες επιβίωσης. Γιατί οι δανειστές οι δικοί σας αλλά κυρίως αυτοί του ελληνικού κράτους, ενώ ξέρουν ότι αδυνατείτε να εκπληρώσετε τις οικονομικές σας υποχρεώσεις συνεχίζουν να σας δανείζουν και μάλιστα με υψηλότερο επιτόκιο; Λέτε να το κάνουν για την «ψυχή της μάνας τους»; οι οποίες εάν ήξεραν σε τι τέρατα θα είχαν εξελιχθεί τα παιδιά που έφερναν στον κόσμο είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα τα είχαν αποβάλει. Τον αφανισμό επιδιώκουν στην προσωπική σας περίπτωση και τον πλήρη έλεγχο στην περίπτωση του Ελληνικού κράτους και όχι μόνον, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Βέβαια σε όλες τις περιπτώσεις δούναι και λαβείν υπάρχουν δύο «συνεργάτες». Αυτός που δίνει και αυτός που παίρνει. Στο τέλος όμως αυτός που δίνει στην αρχή τα παίρνει όλα και φεύγει χλευάζοντας σαρκαστικά αφήνοντας πίσω το κουφάρι του εκλιπόντος. Μην σας τρομάζει η περιγραφή. Έτσι ακριβώς γίνεται. Ευτυχώς η διάγνωση έγινε. Φάνηκε σε όλο το μεγαλείο της η εγκληματική διαχείριση σε όλους τους τομείς της κρατικής διοίκησης από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους και φυσικά οι απαράδεκτες πελατειακές σχέσεις μεταξύ πολιτικού συστήματος, κρατικών λειτουργών και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ακόμη και κυρίως με μεμονωμένους ιδιώτες. Αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα που έμαθα μόλις προχθές. Στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Παιονίας, πίνοντας τσίπουρο με φίλους από την περιοχή μου έδειξαν έναν «επιχειρηματία» ο οποίος από δεκαετίες και πλέον «τραπέζωνε» και συνεχίζει να το κάνει, κρατικούς λειτουργούς αρμόδιους να διευκολύνουν τα μεγαλεπίβολα και «κοινωφελή» σχέδιά του για επενδύσεις. Όπως μου είπαν ο καπάτσος κύριος αυτός, εφαρμόζει την ίδια τακτική εδώ και πάνω από δέκα χρόνια μπαινοβγαίνοντας στα γραφεία των καποδιστριακών δήμων και σήμερα των καλλικράτειων απαιτώντας κυρίως παραχώρηση προς χρήση δημοτικής γης. Αυτοί οι τύποι δεν πρόκειται να αλλάξουν εκτός και αν βρεθούν μπροστά σε κάποιον που τους ξεσκεπάσει.

Παρασύρθηκα και δεν τεκμηρίωσα τον τίτλο του άρθρου. Θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα. Πάντως διαφωνώ με την εφαρμογή της ρήσης «πονάει κεφάλι, κόψε κεφάλι». Εντοπίζεις τα αίτια του πονοκέφαλου και τα καταπολεμάς άμεσα και δραστικά.