Παγκόσμια μέρα της γυναίκας

Γράφει η

Συμεωνίδου- Τζιβρεμετζή Ντίνα

Υπεύθυνη γυναικών ΝΟΔΕ Ν. Κιλκίς

Παγκόσμια μέρα της γυναίκας σήμερα. Ημέρα γιορτής για τις γυναίκες του δυτικού κόσμου, μέρα αγώνα για τις γυναίκες που ζουν σε δικτατορικά καθεστώτα, άγνωστη έννοια για τις πολλές του τρίτου κόσμου. Τι νόημα όμως έχει στ΄ αλήθεια αυτή η γιορτή;

 « Παγκόσμια μέρα γυναίκας»σημαίνει ότι πρέπει να θυμόμαστε ότι πράγματα που σήμερα είναι αυτονόητα για τις γυναίκες – στο δυτικό κόσμο τουλάχιστον- όπως το δικαίωμα στην ψήφο, στην Παιδεία, στην ελευθερία να ορίζουν οι ίδιες τη ζωή τους, τη σεξουαλικότητα τους, την επιλογή πάνω στη μητρότητα, στα εργασιακά δικαιώματα και τόσα άλλα, δεν ήταν πάντα αυτονόητα.

 «Παγκόσμια μέρα γυναίκας»σημαίνει ότι ,παρότι έχουν κατακτηθεί  πολλοί στόχοι, μένουν  να κατακτηθούν και άλλοι με νέους αγώνες και οράματα για την κατάργηση των διακρίσεων και των αποκλεισμών με βάση τα βιολογικά και κοινωνικά φύλα. Γιατί φαίνεται ότι η γυναίκα δεν έχει βρει  τη θέση που της αρμόζει στην οικογένεια, τον επαγγελματικό χώρο, την κοινωνία. Άλλωστε, οι γυναίκες αποτελούν την περισσότερο πληττόμενη ομάδα του πληθυσμού από την ανεργία, τις απολύσεις και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Αποτελούν ακόμα ευπαθή ομάδα, ευάλωτη στις άτυπες μορφές απασχόλησης, την ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, την εκμετάλλευση αλλά και τη βία. Δεν είναι τυχαίο, βέβαια, ότι  σε περιόδους κρίσης τα ποσοστά ανεργίας είναι δυσανάλογα με αυτά των ανδρών. Οι γυναίκες φαίνεται να προσλαμβάνονται τελευταίες και να απολύονται πρώτες.

 Βεβαίως, οι γυναικείες οργανώσεις αλλά και οι κρατικοί θεσμοί προσπαθούν να ενισχύσουν τις προσπάθειες της κοινωνικής ένταξης και των επαγγελματικών ευκαιριών, που δίνονται στις γυναίκες και διαπιστώνουν ότι, αν και έχει αλλάξει η λογική του παραδοσιακού ρόλου της γυναίκας στη φροντίδα της οικογένειας, η συμμετοχή της στην αγορά εργασίας και στις κοινωνικές δραστηριότητες όχι μόνο δεν είναι ακόμα ικανοποιητική, αλλά είναι ιδιαίτερα χαμηλή και πολύ περισσότερο σε περιοχές έξω από τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Φαίνεται, ότι ,αν και γίνονται φιλότιμες προσπάθειες, ισχύει ακόμη η αντίληψη για τη  βιολογική κατωτερότητα του γυναικείου φύλου.         

Οι σκέψεις αυτές αποκτούν  άλλη βαρύτητα για τη σημερινή ελληνική κοινωνία , καθώς οι δυσμενείς συνθήκες λόγω της οικονομικής κρίσης , η ανεργία και η οικονομική δυσπραγία εντείνουν το  έγκλημα της άσκησης βίας κατά των γυναικών σε όλες τις μορφές του. (συζυγική κακοποίηση, σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους δουλειάς , σωματεμπορία).

Γι΄ αυτό , τώρα είναι περισσότερο αναγκαίο  να εντείνουμε τους αγώνες μας  για ουσιαστική ισότητα των φύλων. Σ΄ αυτόν τον αγώνα , όμως, δεν θέλουμε να είμαστε μόνες μας. Θέλουμε τους άνδρες κοντά μας, συμμάχους και εταίρους στη κοινή ζωή , ισάξιες και ικανές να μοιραστούμε μαζί τους ευθύνες, υποχρεώσεις, πρωτοβουλίες, χαρές και λύπες και ευχόμαστε οι επόμενες γενιές να απολαύσουν την πληρότητα που υπόσχεται η ισότητα των δύο φύλων!