Ερώτηση: Τα τελευταία δύο χρόνια έχω έντονο το αίσθημα του σφιξίματος στο λαιμό μου, που νιώθω ότι μου κόβει την αναπνοή ή ότι θα πνιγώ. Στην αίσθηση ότι δεν μπορώ να ανασάνω καλά, πανικοβάλλομαι ότι θα πάθω κάτι. Ο γιατρός μου είπε ότι είναι ψυχολογικό εφόσον δεν μου βρίσκει κάτι παθολογικό. Σας παρακαλώ πείτε μου αν υπάρχει τρόπος να απαλλαγώ από αυτό. Στέλλα.
Φίλη Στέλλα,
Από τα λίγα που μου αναφέρεις, καταλαβαίνω ότι μάλλον είσαι αγχώδες άτομο. Για να γίνω πιο σαφής, το έντονο άγχος σου δημιουργεί το αίσθημα του σφιξίματος στο λαιμό με αποτέλεσμα να νιώθεις ότι σου κόβει την ανάσα. Η λέξη άγχος προέρχεται από το ρήμα «άγχω», που σημαίνει σφίγγω πιεστικά, ιδίως στο λαιμό, (η γνωστή αγχόνη).
Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με στρεσογόνους – αγχογόνους παράγοντες όπως η αίσθηση της απώλειας του ελέγχου της ζωής μας, η δυσκολία να διαχειριστούμε καταστάσεις, οι υψηλές απαιτήσεις της ζωής, τα ανικανοποίητα θέλω μας, οι απραγματοποίητοι στόχοι μας, τότε πολλοί από εμάς βιώνουμε μια έντονη δυσφορική συναισθηματική αντίδραση, που χαρακτηρίζεται από ανησυχία, φοβία, κατάθλιψη, αισθήματα αποξένωσης, απάθεια και υποχονδρίαση. Στην προσπάθειά μας να το καταπολεμήσουμε, οδηγούμαστε σε κάποιες συμπεριφορικές αντιδράσεις. Κάποιοι θα αρχίσουν να καπνίζουν ή θα καταφύγουν στο αλκοόλ. Άλλοι θα βρουν διέξοδο στην επιθετική ή αντικοινωνική συμπεριφορά. Ίσως κάποιοι άλλοι τολμήσουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους θεωρώντας ότι δεν έχουν πλέον λόγο να ζουν, εφόσον δεν μπορούν να απαλλαγούν από αυτό. Επίσης, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που το χρόνιο άγχος κατέληξε σε νόσηση ή πρόωρο θάνατο.
Στην εποχή μας πλέον, το άγχος γίνεται αισθητό μέσα από τις μεταβολές που δημιουργεί στη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού μας. Σίγουρα, όλοι έχουμε νιώσει κάποιου είδους οργανική αντίδραση, όταν διανύουμε μια στρεσογόνο περίοδο. Μερικές από τις τυπικές οργανικές αντιδράσεις είναι τα τσιμπήματα στο μέρος της καρδιάς, η αύξηση της αρτηριακής πίεσης, η αύξηση της καρδιακής συχνότητας ή καρδιακή αρρυθμία, με πόνους στον αυχένα στο κεφάλι και στους ώμους, στέγνωμα του λαιμού και του στόματος καθώς και ενόχληση στο στομάχι.
Δεν είναι τυχαίο που το 50% περίπου νοσηρότητας του πληθυσμού, αντιστοιχεί στις αγχώδεις διαταραχές. Πολυάριθμες έρευνες έχουν καταδείξει ότι στην εμφάνιση των αγχώδη διαταραχών, βασικό ρόλο παίζουν τα στρεσογόνα γεγονότα ζωής και οι αλλαγές που τα άτομα πρέπει να κάνουν στη ζωή τους προκειμένου να προσαρμοστούν σε αυτά, το περιβάλλον, αλλά και η εμφάνιση ενός σοβαρού και απειλητικού γεγονότος. Πολλές φορές το έντονο άγχος καταλήγει σε πανικό ο οποίος διαρκεί από 5 λεπτά έως και μισή ώρα. Στην προκειμένη περίπτωση, το άτομο μεταφράζει αυτό που του συμβαίνει στο σώμα ως απειλητικό. Το γεγονός ότι ανεβάζει πίεση, στο μυαλό του υπάρχει το ενδεχόμενο ότι μπορεί να πεθάνει από έμφραγμα. Το άτομο ζει συνεχώς με το φόβο του επόμενου πανικού, αλλά και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στον οργανισμό του. Τα συμπτώματα που κυρίως εμφανίζει ο πανικός ποικίλουν. Κάποια από αυτά είναι αίσθημα παλμών, εφίδρωση, τρέμουλο, δύσπνοια ή βάρος στο στήθος, αίσθημα πνιγμού, πόνος ή δυσφορία στο στήθος, ναυτία, ζάλη ή αστάθεια, μούδιασμα, αίσθηση ότι αυτό που ζει δεν είναι αληθινό, φόβος του ατόμου ότι χάνει τον έλεγχο ή ότι τρελαίνεται. Ο φόβος ότι η κρίση πανικού μπορεί να ξανασυμβεί, μαζί με το αίσθημα δυσφορίας, ανημποριάς, και την πιθανότητα να εκτεθούμε σε τρίτους, οδηγεί στην ανάπτυξη αγοραφοβίας. Η αγοραφοβία είναι ο φόβος της ανάπτυξης κρίσης πανικού σε δημόσιο χώρο, αλλά και η δυσφορία που αισθάνεται το άτομο σε τέτοιους χώρους, με αποτέλεσμα ο πάσχων να κάνεις συνειδητές αποφυγές από χώρους με πολύ κόσμο.
Φίλη Στέλλα, υποψιάζομαι ότι το άγχος έχει κάνει τη δουλειά του. Σίγουρα υπάρχει θεραπεία αν είσαι αποφασισμένη να το καταπολεμήσεις γενναία. Για την αντιμετώπιση τέτοιων διαταραχών εφαρμόζονται και φαρμακευτικές και ψυχολογικές θεραπείες. Επίσης ο συνδυασμός των δυο, είναι εξίσου αποτελεσματικός. Αν σε ενδιαφέρει πραγματικά να εντοπίσεις τη ρίζα του κακού, τότε η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει να βρεις απαντήσεις, αλλά και να ανακαλύψεις τη θετική πλευρά της ζωής. 
Γεια σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι 37 ετών και σας γράφω διότι εδώ και 6 μήνες, νιώθω κάτι να πιέζει τον λαιμό μου, σαν να είναι κάτι σφηχτά δεμμένο γύρω του.
Πέρυσι τον Οκτώβριο, είχα ένα πρήξιμο στον λεμφαδένα και με πανικόβαλλαν στο κέντρο υγείας, αλλά δεν ήταν τίποτα, έπειτα, τον Μάρτιο, άρχισα να νιώθω μία ενόχληση στον λαιμο που μέσα σε 5 μέρες έγινε πιο έντονη. ένα τράβηγμα, σφήξιμο, και ένιωθα τον παλμό της καρδιάς μου σε αυτό το σημείο.Ούτε κρίσεις, ούτε πρόβλημα στην κατάποση. Με τρόμαξαν και πάλι στο κέντρο υγείας (αφού όλο Σαββατοκύριακα με τυχαίνουν αυτά!).Πήγα στον ωρυλα μου και κάναμε εξετάσεις για θυρωειδή,αίματος, έπειτα σε γιατρό για υπέρυχο, δεν έδειξαν τίποτα. Δυο μήνες αργότερα επισκέφτηκα ξανά αυτούς τους 2 γιατρούς. Ο ωρυλάς με είπε ότι είναι από το άγχος και να το ξεχάσω. Εγώ όμως δεν θεωρώ ότι είχα παραπάνω άγχος από ότι πριν. Το θέμα είναι ότι δεν πείστηκα, γιατί δεν μου έδωσε ένα όνομα για αυτό που έχω. Φοβάμαι μήπως έχω κάτι κακό, κανέναν όγκο.
Το σφήξιμο έφυγε τον Ιούλιο για 10 μέρες περίπου, έγινα πάλι άνθρωπος,...ώσπου ξαναγύρισε. Και έγινα πάλι οξύθυμη, νευρική και καταθλιπτική. Φοβάμαι να πάω ξανά σε γιατρό αλλά καταστρέφω την ζωή των παιδιών μου και του άντρα μου έτσι όπως έγινα. Πέρασαν 6 μήνες...γιατί δεν φεύγει;!...Το καλοκαίρι έβγαλα έναν όγκο δίπλα από το στήθος που τελικά δεν ήταν τίποτα. θέλω να πειστώ ότι απλά αγχώθηκα με όλες αυτές τις εξετάσεις και ότι φώναξα πολύ, γιατί όταν με παρουσιάστηκε μάλλωνα με τα παιδιά μου όλη μέρα γιατί χτυπιόντουσαν και ήμουν κουρασμένη. Γιατι μιλάω πολύ γιατί είμαι καθηγήτρια... αλλά δεν πιστεύω στα ψυχοσωματικά... και δεν αντέχω άλλους γιατρούς...και ο άντρας μου δεν αντέχει να ακούει άλλο για αυτο και η φίλη μου με θεωρεί υπερβολική... Πλέον είμαι, ή θα κλαίω ή θα ουρλιάζω για το παραμικρό. Νιώθω τρελή και άρρωστη αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω. Ξαφνικά τρέμω από τον φόβο μου και είμαι μόνη.
Πείτε μου κάτι, ο,τιδήποτε.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Νικολέτα.