Δεν υπάρχουν θεσμοί, μόνο εξουσία!

Γράφει ο Γιάννης Καραγιαννίδης

Μεγάλο ντόρο προκάλεσε αυτός ο «Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης» τώρα στο ξεκίνημα του «Καλλικράτη». Παρένθεση: Γιατί, τάχα, συμπαραστάτης, όχι μόνο του δημότη; Και, γιατί «και της επιχείρησης», δηλαδή κατ’ ουσίαν των επιχειρηματιών; Γιατί αυτός ο διαχωρισμός μερίδας δημοτών απ’ τους υπόλοιπους;

Τέλος πάντων. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Τουλάχιστον προς το παρόν, που ο νέος θεσμός τον οποίον εισάγει ο «Καλλικράτης» δεν λειτουργεί ακόμα. Αν κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του, ο «συμπαραστάτης» αποδειχθεί συμπαραστεκόμενος μόνο στους επιχειρηματίες κι όχι σ’ όλους τους δημότες ή μόνο στους εκάστοτε δημάρχους, αυτό θα καταστεί σαφές στην πορεία και οπωσδήποτε θα εξαρτηθεί κι απ’ τα πρόσωπα που θα επιλεγούν γι’ αυτόν τον ρόλο.

Να, λοιπόν, που φτάσαμε στη καρδιά της αιτίας που ξεσήκωσε αυτόν τον ντόρο, που λέγαμε: Τα πρόσωπα που θα επιλεγούν. Εδώ είναι το «ζουμί». Και, πράγματι, η εμπειρία απ’ τη λειτουργία άλλων ανάλογών θεσμών, όπως ο «Συμπαραστάτης του Πολίτη» έδειξε ότι η επιτυχία τους οφείλεται πρωτίστως στη συγκρότηση και λειτουργική συμπεριφορά των προσώπων. Τα οποία πρέπει να διακρίνει, το ήθος, η εντιμότητα, η ανεξαρτησία σκέψης, η κατάρτιση, η κοινωνική ευαισθησία, και τόσα άλλα χαρακτηριστικά, τα οποία θα τα θωράκιζαν από κάθε είδους αμφισβήτηση.

Πρώτο μέλημα, λοιπόν, των νέων εκλεγμένων στην Αυτοδιοίκηση, Τοπική και Περιφερειακή, θα ‘πρεπε να ‘ναι η καλύτερη δυνατή επιλογή του «συμπαραστάτη» μ’ αντικειμενικά και γενικώς αποδεκτά κριτήρια.

Με στόχο, το πρόσωπο που θα επιλεγεί, να επιτελέσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον ρόλο που υποθέτουμε ότι οραματίσθηκε ο νομοθέτης, στηριγμένος βέβαια σε ανάλογους θεσμούς που λειτουργούν επί έτη πολλά εις Εσπερίαν.

Αντ’ αυτού, όμως, στα καθ’ ημάς βλέπουμε και πάλι να εξελίσσεται το γνωστό παιχνίδι των παραταξιακών σκοπιμοτήτων, του οποίου η πεμπτουσία της λογικής φρονούμε ότι είναι η κύρια αιτία για το κατάντημα αυτής της χώρας, που μας έλαχε η μοίρα να ζούμε.

Κάποτε ο αείμνηστος Αν. Παπανδρέου είχε εκφωνήσει απ’ την Κοζάνη το αλήστου μνήμης «δεν υπάρχουν θεσμοί, μόνο ο λαός». Φαίνεται ότι το ρηθέν, παρά την ισχυρή αποδοκιμασία που έτυχε τότε απ’ τους υπερασπιστές των θεσμικών λειτουργιών, δεν έπαψε ποτέ να διαπερνά την αντίληψη της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου και να καθορίζει  τις πολιτικές συμπεριφορές όσων κατέχουν μερίδιο εξουσίας, απ’ το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο.

Γιατί, όταν αντί των θεσμών υπάρχει μόνο ο λαός, εύκολα πάμε απ’ αυτόν σ’ εκείνους που τον εκπροσωπούν, απ’ τον Πρόεδρο της χώρας μέχρι τον …ομο- αξιωματούχο του, του Ποδηλατικού Ομίλου Μαυροπλαγιάς (λέμε, τώρα!).

Άρα, δεν υπάρχουν θεσμοί, παρά μόνο ο πρωθυπουργός, ο περιφερειάρχης, ο δήμαρχος κ.ο.κ.

Ιδού, λοιπόν, γιατί ως τώρα καταφέραμε να ‘χουμε «συμπαραστάτη του δημότη και της επιχείρησης» μονάχα στους δήμους εκείνους, όπου η πλειοψηφία διαθέτει πάνω απ’ τα 2/3 των συμβούλων, όπως απαιτεί ο «Καλλικράτης». Επειδή εκεί ο εκλεγείς δήμαρχος δεν είχε πρόβλημα να επιβάλει αυτόν που θα λειτουργήσει ως συμπαραστάτης δικός του και όχι του δημότη!

Και να γιατί σε δήμους όπως αυτοί του νομού μας και περιφέρειες όπως η δικιά μας, παρατηρείται δυστοκία. Για παράδειγμα, ας πάρουμε την περίπτωση του Δήμου Κιλκίς. Απ’ τη μια έχουμε την πλειοψηφούσα παράταξη να θέλει σώνει και καλά να επιβάλει ως «συμπαραστάτη» μέλος του συνδυασμού της (!) κι απ’ την άλλη, την μειοψηφία να μπλοκάρει αυτήν την επιλογή στηριζόμενη στο γεγονός ότι διαθέτει συνολικά περισσότερη απ’ το 1/3 των συμβούλων.

Επί της ουσίας, δηλαδή για το περιεχόμενο του θεσμού, τις ανάγκες που έρχεται να εξυπηρετήσει και τα πρόσωπα που μπορούν ν’ ανταποκριθούν μ’ επιτυχία, λόγος ουδείς! Στόχος, να επιβάλουμε τον δικό μας ή ν’ απορρίψουμε τον δικό τους. Ποιος θ’ αποδειχθεί για τον δημότη δικός του, αδιάφορο. Καθότι, δεν υπάρχουν θεσμοί, μόνο ο λαός, και μέσω αυτού ο κατέχων την εξουσία!