Η λέξη πόλη προέρχεται από το ρήμα πέλλω, που σημαίνει: υπάρχω, είμαι, κινούμαι, γίνομαι, αποβαίνω. Και πράγματι, γι’ αυτόν τον λόγο ακριβώς οι άνθρωποι, από παλιά, ιδρύουν πόλεις. Γιατί μέσα στα όριά τους μπορούν να υπάρχουν (αυτοσυντήρηση), να είναι (αυτοπροσδιορισμός), να κινούνται (δραστηριοποίηση), να γίνονται (εξέλιξη, πρόοδος) και τελικά να αποβαίνουν (πραγμάτωση, ολοκλήρωση). Δηλαδή, με άλλα λόγια, να γίνονται πολίτες.
Όσοι κατοικούμε στις πόλεις, λοιπόν, είμαστε πολίτες. Ή, μάλλον, είμαστε πολίτες; Αυτές οι πόλεις, μας αφήνουν περιθώρια για κάτι τέτοιο; Ποια από τα παραπάνω κριτήρια πληρούνται και σε ποιον βαθμό;
Η απάντηση είναι για τον καθένα αυστηρά προσωπική. Πέρα από τις αντικειμενικές συνθήκες που μας επιβάλλει το όποιο περιβάλλον έχουμε διαμορφώσει – και που πιθανότατα είναι αρκετά δυσμενείς – έχουμε πάντοτε τη δυνατότητα επέμβασης στον τρόπο της ζωής μας, υιοθετώντας μια κατάλληλη αντιμετώπιση των πραγμάτων.
Για παράδειγμα, το πάρκο μπορεί να σου φαίνεται σήμερα μικρό, αλλά θυμήσου ότι κάποτε, όταν ήσουν παιδί, σου φαινόταν τεράστιο. Αυτό παρέμεινε το ίδιο. Τα μάτια της ψυχής σου είναι που το βλέπουν, πλέον, διαφορετικό. Η πλατεία σε αφήνει πάντοτε να δεις τον ουρανό. Από σένα εξαρτάται αν θα στρέψεις το βλέμμα σου ψηλά. Το μικρό Καφέ, με τους φίλους, υπάρχει πάντα. Από σένα περιμένει, αν εξακολουθείς να το θεωρείς αρκετά σημαντικό, να του αφιερώσεις χρόνο. Το αγαπημένο σου βιβλιοπωλείο δεν έπαψε να βρίσκεται εκεί. Γίνεται όμως για σένα, ακόμη, η κάθε επίσκεψη ευκαιρία, για μια ολιγόλεπτη συζήτηση σχετικά με τις νέες εκδόσεις; Συνεχίζουν να αποτελούν, για σένα, η ταβέρνα, το καφενείο, η αγορά, ο πολυσύχναστος δρόμος με τις τυχαίες του συναντήσεις, ή, ακόμη, και ο χώρος εργασίας, αφορμές για κοινωνικοποίηση – με ότι αυτή συνεπάγεται – αναβιώνοντας έτσι, στις μέρες μας, την αρχαία αγορά; Σκέψου, για λίγο, με πόσο ενθουσιασμό τα είχες αρχίσει, κάποτε, όλα αυτά.
Αν βιώσουμε, σε όποια γωνιά της πόλης μας είναι διαθέσιμη, την κάθε στιγμή που μας προσφέρεται, τότε θα την αγαπήσουμε, αφού θα έχει γίνει πια δική μας. Και τότε, ίσως να την υποχρεώσουμε κι αυτήν να αλλάξει για τα μάτια της ψυχής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.