Το σημείο του Σταυρού

Του Κώστα Μπούζα
Επάνω σε έναν ξύλινο σταυρό άφησε την τελευταία του πνοή ο Υιός του Θεού. Κι έγινε εκείνος ο απλός σταυρός πηγή ζωής και αφθαρσίας, χάριτος και ευλογίας. «Τίμιο Ξύλο» και «Φύλαξ πάσης της Οικουμένης» κατά τον υμνωδό. «Των αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα» και «όπλο αήττητο κατά ορατών και αοράτων εχθρών».

Και έγινε το σχήμα του σταυρού, της κάθε μέρας σύμβολο κι αιώνιο σημείο. Κι ενώνει ο Χριστιανός τα τρία δάχτυλα για να συμβολίζουν έτσι την Ομοούσια και Αδιαίρετο Αγία Τριάδα. Και σημαδεύει πρώτα το μέτωπο του, ομολογώντας πως η κατοικία της είναι στον ουρανό. Ύστερα την κοιλιά, δείχνοντας μ’ αυτή την κίνηση ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού κατέβηκε στην Γη με ανθρώπινη σάρκα, αφού έγινε υιός ανθρώπου. 

Στην συνέχεια κατευθύνει τον σχηματισμό των τριών δαχτύλων πρώτα στον δεξιό κι έπειτα στον αριστερό ώμο, δεχόμενος έτσι την σταύρωση του Θεανθρώπου. Τέλος κατεβάζει το χέρι ίσια κάτω, δηλώνοντας έτσι το γεγονός της κατάβασης του Χριστού στον Άδη, όπου ελευθέρωσε τους δικαίους και όσους πίστεψαν σ’ Αυτόν. Και με την προσκύνηση του σταυρού δοξάζει την Ανάσταση του Κυρίου.

Λέει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Ο Τίμιος Σταυρός, αδελφοί μου, είναι αύλαξ όλης της Γης. Ο Τίμιος Σταυρός αγιάζει όλα τα πέρατα, όλα τα θεία και Άγια των εκκλησιών… Ο Σταυρός είναι όπλο φωτεινό κι όποιος τον κάμνει, τον φωτίζει και τον αγιάζει εκείνο τον άνθρωπο… Κι όπου κινήσει να πηγαίνει ο άνθρωπος, πρώτον να κάμει τον Σταυρόν και να λέγει Κύριε Ιησού Χριστέ…». Κι ο στίχος γίνεται στα χείλη προσευχή: «Ω Σταυρέ, φως μου, λάμπε μοι παντί χρόνω, πόρρω διώκων της ψυχής μου το σκότος».