Αφιέρωση στον Μίκη Θεοδωράκη

Συγγραφή: Αλέξανδρος Τσιμπούκας

Πολιτικοί κρατούμενοι, εξόριστοι, βασανισμένοι, κρυμμένοι κι εξαναγκασμένοι. Η απαρχή του τέλους, οι αλυσίδες στη Τρίπολη, οι "αγανακτισμένοι πολίτες" με κοφτερά γυαλιά στο χέρι στην Αθήνα, λιντσαρίσματα, βιασμοί ανθρωποκυνηγητά, θανατικές καταδίκες. 

Πολτοποιημένα έντερα απ' το ξύλο, μαύρα μάτια απ' τις αϋπνίες, ομοβροντίες στο ψαχνό, λιμνάζοντα αίματα, οι χαφιέδες που σημάδευαν απ' τις στέγες, δολοπλοκίες, σκευωρίες, χαλκεύματα, νοθευμένες κάλπες, κατάλυση της δημοκρατίας, παραβίαση και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Η παράδοση των όπλων, ο ξυλοδαρμός και τα 20 χρόνια φυλακής, οι περικυκλώσεις, οι απομονώσεις, το σύρσιμο της αιμόφυρτης σορού, ο νεκροθάλαμος, το σχισμένο μάτι. 

Η Ικαρία, η παρανομία, ο σεσημασμένος Μίκης, τα μαρκαρισμένα απ' την ασφάλεια γιαπιά, η πείνα και το κρύο, ο Μάνος, τα συνωμοτικά ραντεβού, οι φονικές βροχές σφαιρών, τα τραμ εν κινήσει, η συντρόφισσα πόρνη, το όπλο για να αυτοκτονήσει εν περιπτώσει σύλληψης. 

Οι εκφοβισμοί, οι ανακρίσεις, τα στρατοδικεία σαν δήμιοι, οι καταδίκες εν ριπή οφθαλμού, οι λογοκρισίες. Τα βασανιστήρια της φάλαγγας, τα υπόγεια στης Μπουμπουλίνας, τα καίρια χτυπήματα, τα πρησμένα πόδια, τα βρώμικα στουπιά, οι ιαχές, το σφαγείο. 

Ο εγκλεισμός στον ιππόδρομο, οι κλίκες, οι δοτοί, η αχαριστία. Ηθική και σωματική εξόντωση, θάνατοι κατά μάζες, σφαίρες σαν μύγες στο κούτελο, έρποντες σαν τα φίδια στο χώμα, τάγματα εξαναγκασμένα να σκοτώσουν αδέρφια και να σκοτωθούν απ' αυτά, διαλογές κι "αποχρωματισμοί", ηθικός κόλαφος, σωματική υποταγή, υφέρποντες εθνικόφρονες.

"Μάτωσα για την ελευθερία, για να μιλάτε τώρα ελεύθερα, μάτωσα.. "

Σοσιαλιστής, ουμανιστής, ο σπουδαιότερος Έλληνας συνθέτης, "μπροστάρης μιας γενιάς, η οποία θυσίασε τη νιότη της για τα σημερινά μας αυτονόητα, την Ελευθερία και την Δημοκρατία". Ανυποχώρητος επαναστάτης, διατηρώντας ιδεολογική ακαμψία, ταξίδεψε το όνομα της Ελλάδας και μετέδωσε τα ιδανικά της. Πάντρεψε την ποίηση του Ρίτσου, του Ελύτη, του Λειβαδίτη, του Σεφέρη, του Αναγνωστάκη με την λαϊκή μουσική, κι ένωσε τον άνθρωπο μ' αυτήν. «Δίχως αυτόν θα είχαν θέση μόνο στα ράφια μιας βιβλιοθήκης". 

Με 2000 συναυλίες στην Ευρώπη κατά της δικτατορίας, για να πέσει η χούντα, με σημαία την αυγή της ελευθερίας δεν τα παράτησε ποτέ. Γιατί έτσι είναι η ελευθερία, σαν την ηώ, το ξημέρωμα κάθε μέρας. Η πραγματική ελευθερία δεν πεθαίνει ποτέ, καθώς διαπερνά και το πιο βαθύ σκοτάδι.

"Ενώ αυτοί χτύπαγαν το σώμα μου, δεν ακούμπησαν την ψυχή μου.. "
Μίκης Θεοδωράκης
29/07/1925 - 02/09/2021