Δέντρο από νύχτα [*]

Του Φώτη Μισόπουλου
Másra vágytam
Μ.Ö [1]

''........τη μυρωδιά από φως. Και του δέρματος. Η ομίχλη στάθηκε πυκνότερη - ακόμη τα φύλλα τής καμέλιας έμεναν υγρά Μου φάνηκε υπερβολικό, - σαν παραίτηση -, να λύσω her arm Her arm her arm στον τυλιγμένο λαιμό μου Δέντρο από νύχτα Ήταν χειμώνας Μια σειρά λαμπτήρες - όπου όμως η ζέστη είχε χαθεί-, φώτιζαν την αποβάθρα του σταθμού - νωρίτερα είχε βρέξει και τώρα παγοκρύσταλλοι κρέμονται σα δόντια κρυστάλλινου θεριού Από καιρό θα έγραφα την ιστορία τούτη για κάποιο φίλο Ο δισταγμός να την γράψω προέρχεται μονάχα από την πόλη που κατοικεί Περίπου όλα έχουν ειπωθεί γιαυτήν
Έξω ένα μουσικό παραλήρημα, νομίζω αηδόνι που έφτασε με το τρένο της γραμμής του Λευκού Αστέρα - Ανάμεσα στα θραύσματα των τελευταίων λεπτών εξανεμίστηκαν τα θέματα προς συζήτηση
Φανταζόμουν ότι θα άκουγα κάτι τέτοιο στην τηλεόραση : ''Λόγω του ότι τα κλαδιά των δέντρων έχουν φορτωθεί χιόνι - οι φτερούγες και τα δάχτυλα των νεαρών πουλιών είναι βρεγμένα, δεν μπορούν να πετάξουν - έχουν πέσει στο έδαφος Τα αυτοκίνητα που διασχίζουν τα πάρκα ας προσέχουν μήπως τα συντρίψουν'' Το βαγόνι ήταν ερείπιο - διαλυμένο εσωτερικό παμπάλαια κόκκινα καθίσματα - βελούδο τριμμένο και τρύπιο δω κι εκεί- ξεφλουδισμένη ξύλινη επένδυση στο χρώμα του ιωδίου, - και η μπρούντζινη λάμπα - ρομαντική, - εκτός χωροχρόνου
ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ : .....αυτές οι τελευταίες λέξεις βάζουν σε σκέψεις Τίποτε δεν αποκρυπτογραφείται πλήρως εξάλλου αποφεύγεις να γράφεις αυτά που κάνουν μια πόλη προσιτή σε όλους ή έστω βολική για τους ιθαγενείς. -/
Δεν υπήρχε παρά μια άδεια θέση στο τέλος του βαγονιού Θερμαινόμενο ασφυκτικό εσωτερικό τινάζεται στο σφύριγμα αναχώρησης - αργά - τα βρόμικα φώτα της έρημης αποβάθρας χάνονται πίσω ''Με συγχωρείτε σάς πέρασα για άλλον'' συμπλήρωσε τη φράση του με χειρονομίες
Πήγαινα απ' το ένα μέρος στο απέναντι - μισοανεβασμένος στα πεζοδρόμια και στις πρασιές, ανυπόμονα. Όταν ήταν Σεπτέμβρης, θαρρώ.-

Φυσάει ζεστός αέρας, η ομίχλη μπορεί ν' αλλάξει χρώμα - ένα περίεργο χρώμα - τότε γίνεται βλαβερή : Σε ροζ ή μοβ αποχρώσεις οι τηλεθεατές πρέπει να κλειδωθούν σπίτια τους, αποτελεί ένδειξη επερχόμενης πανδημίας Τράβηξα την κουρτίνα και κοίταξα έξω - μεγάλες κουβέντες που απ' την παιδική ηλικία σε διαποτίζουν Θυμάμαι το Παρίσι πάντα αχνόγκριζο, σταχτί, φορτωμένο επάνω του έναν πόλεμο ακόμα, μια Κατοχή που τέλειωσε λίγα μόνο χρόνια πριν, είτε συνεχίζεται στην ανωνυμία που θέλει :
''Αποκάλεσέ την, επιτέλους''
Η ΣΙΩΠΗ : .....η βροχή σαν να σταμάτησε Η σειρήνα του πλοίου βόγκηξε στο ποτάμι - αγκαλιάζοντάς την σφιχτά, έσυρε τα δάχτυλά του μέσ' απ' τα μαλλιά της και, θέλοντας τόσο να τον πιστέψει, είπε : ''Γιατί σ' αγαπώ'' Έκλεισε τα μάτια της ''Τι απέγιναν εκείνες;'' ''Ποιες;'' ''Οι άλλες που τις είπες το ίδιο'' -/
Επέμενα να πληρώσω τον λογαριασμό Καθώς μου έφερναν τα ρέστα, το μάτι μου πήρε τον Τ. Μπ. στην άλλη άκρη της γεμάτης σκάλας.
''Δεν υπήρξε καμία. Μόνο μία και είναι νεκρή'' Μ.Ö : ''Nem leszek a feleséged , mert örökre özvegy vagyok''[2]
Μετά απ' αυτό δεν ξαναβγήκε με στρατιωτικούς, παρά μόνο με κάτι νεαρούς από την πόλη, που είχαν υψηλή μυωπία ή πλατυποδία και δεν μπορούσαν να τους πάρουν στο στρατό : Οι εξωτερικές μεταμορφώσεις και τα σημεία των καιρών : - Τέλος καλοκαιριού παντρεύτηκε με περηφάνια και σιγουριά κρατώντας ένα πλουμιστό φτερό Όλα φαίνονται να παλιώνουν ή ζεις το όνειρο στο ασανσέρ του πέμπτου ορόφου Εννοείται εξ ορισμού : το πνιγηρό ρετιρέ σε ύφος art deco.
Η ομίχλη φαινόταν να πιέζεται προς τα κάτω εξ αιτίας κάποιου αόρατου βάρους Μήπως ο άνεμος ήταν η αφορμή που το αραιό σκοτάδι διαφορετικό από το συνηθισμένο της νύχτας φαινόταν να κινείται πέρα δώθε; Το σφιχτό χαμόγελο στράβωσε φριχτά το πρόσωπο του άντρα : ''Τι έγινε;'' Τότε μόνο συνέδεσα τον Μεγάλο Γκάτσμπυ με τον ώμο της Τζόρνταν -/ Μ.Ö.: ....hálátlan gazembernek adod ki magad és vulgáris szerep [3]-/
Δικαιοσύνη!

Τhank you fog [5] Προλογιζόταν απύθμενη η αίσθηση ότι κάτι τρομακτικό τυλιγόταν πέρα απ' αυτήν. And the nightingale [5α]. Θυμήθηκα ότι νωρίτερα, - when I was coming home with the borrowed arm [6] τα μπροστινά και τα πίσω φώτα του αυτοκινήτου που οδηγούσε η γυναίκα with the high-heeled red sexy heels [7]- είχε φανεί κάποια μεγάλη θολή σφαίρα - που ερχόταν καταπάνω μου Την πρώτη κιόλας νύχτα κουρασμένος από περιοδείες ολόκληρης μέρας - αρπακτικές ματιές, απορροφήσεις αφαιρετικές κι εξάψεις στη μέση της οδού Claude Bernarde [8] - σκέψεις εξακοντίστηκαν δια μιας προς τρεις ή τέσσερις φανταστικές κατευθύνσεις λεπτό χλομό φως που έλουζε ως μέσα το πάρκο Xαμογέλασε το ωχρό περιφρονητικό στόμα της, έτσι την τράβηξα ακόμα πιο κοντά - αυτή τη φορά στο πρόσωπό μου : ''Έλα να ξαπλώσουμε κι εμείς'' Μονάχα ο άνεμος στα δέντρα, που φυσούσε τα καλώδια κι έκανε τις λάμπες να πηγαινοέρχονται θαρρείς και το σπίτι έκλεινε το ένα μάτι στο σκοτάδι Χασμουρήθηκε κι ακούμπησε το μέτωπό της στο τζάμι. The arm was watching me as I took off my clothes [9] Ίσως βρίσκαμε την κατάλληλη επική φαινομενολογία, τον πιο πλήρη επαναστατικό στρουκτουραλισμό - συμβούλευσα να μη ρωτά κάθε μέρα το ίδιο πράγμα γιατί με καθιστά αμήχανο ''Alszol ?''[10] ''Nem'', válaszolta a kar[11]. Αισθάνθηκα τη διαφορά θερμοκρασίας να με διαπερνάει απ' το γυμνό δέρμα - πού και πού άκουγα τον πνιχτό ήχο της βροχής τόσο ελαφρύ που έμοιαζε σα να είχε μετατραπεί η ομίχλη σε σταγόνες το φεγγάρι κυλούσε πάνω από το τρένο όπως μια λεπτή άσπρη ρόδα τα φώτα ήταν ακόμα αναμμένα -είχα ξεχάσει να τα σβήσω πριν ξαπλώσω Τα τοπία όλης της Γης περνούσαν επιδεικτικά έξω απ' το παράθυρο, ''Δεν είχα φανταστεί ότι υπήρχαν τόσοι......Φαντάροι εννοώ - μέχρι που παίρνει κανείς το τρένο'' Είχα την εντύπωση ότι δεν υπήρχε άνθρωπος στον κόσμο που να μην είχε ξαπλώσει ακόμα Mit akarsz mit csináljak? [12] Ήταν λίγα χρόνια πιο πίσω.

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[*] - τίτλος σε διήγημα του Τρούμαν Καπότε, βλ. Όλα τα διηγήματα, μτφρ. από τ' αγγλικά Μιχάλης Μακρόπουλος, εισαγωγή Ρέινολντς Πράις, Καστανιώτης 2006
[1] μτφρ. google : Λαχταρούσα κάτι άλλο
[2] μτφρ. google : Δεν θα είμαι η γυναίκα σου γιατί είμαι χήρα για πάντα
[3] μτφρ. google : .....υποδύεσαι έναν άχαρο ευτελή και χυδαίο ρόλο
[4] F.S. Fitzgerald, O υπέροχος Γκάτσμπυ, μτφρ. Φώντας Κονδύλης, Πατάκης 2002
[5] στίχος του Yeats
[5α] αναφορά στο Ode to a nightingale του Yeats
[6] μτφρ. google : όταν γύριζα σπίτι με το δανεικό μπράτσο
[7] μτφρ. google : με τις ψηλοτάκουνες κόκκινες προκλητικές γόβες
[8] Αριστοτέλης Νικολαΐδης, Ανθρώπων εξ ανθρώπων, διηγήματα, Καστανιώτης 1982
[9] Το μπράτσο με παρακολουθούσε που έβγαζα τα ρούχα μου
[10] Κοιμάσαι;
[11] Όχι, απάντησε το μπράτσο
[12] Τι θέλεις, να κάνω;

https://showspy.ru/wp-content/uploads/2020/09/psih-sujet-1.jpg