«Δεν είσαι άχρηστο, γιατί χάρη σ’ εσένα φύτρωσαν αυτά τα λουλούδια"

Γράφει ο Δημήτριος Χ . Παυλακούδης
Φιλόλογος, υπεύθυνος Κοινωνικής Πολιτικής Ανεξάρτητης Δημοτικής Παράταξης Αμπελοκήπων-Μενεμένης ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ

Η 3η Δεκέμβρη σε όλο τον πλανήτη είναι αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρία, ωστόσο είναι γεγονός πως σε πολλές χώρες της Γης, καθώς και στη χώρα μας επιβάλλεται να γίνουν πολλά και μεγάλα βήματα για να μπορούν οι συνάνθρωποί μας που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα όρασης , κινητικότητας ή λοιπά σοβαρά προβλήματα υγείας να ζήσουν όπως πρέπει, δηλαδή ισότιμα και χωρίς λειτουργικά προβλήματα στην κοινωνία. Είναι επίσης γεγονός πως εκτός της βελτίωσης των υποδομών κάποια στιγμή πρέπει να δοθεί έμφαση και στην παιδεία , καθώς καθημερινά παρατηρούμε φαινόμενα ρατσισμού, κοινωνικής παθογένειας και αδιαφορίας χιλιάδων συμπολιτών μας προς τα άτομα με αναπηρία. 
Ξεχνούν ορισμένοι έννοιες όπως η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, ο αλληλοσεβασμός και η κοινωνική ισότητα, γι’αυτό με λύπη επιστρέφω σ’ένα θέμα που είχα θίξει και παλαιότερα , όμως δυστυχώς ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ που είναι η Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία ( αν και αμφιβάλλω αν πολλοί το γνωρίζουν) επιβεβαίωσε πως δυστυχώς παραμένει ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΛΗΓΗ . Αναφέρομαι στην αδιαφορία και την απάθεια ορισμένων προς τα ΑμΕΑ και γι’αυτό βλέποντας σήμερα το πρωί της 3ης Δεκεμβρίου 2012 για χιλιοστή φορά αυτοκίνητα παρκαρισμένα σε ράμπα αναπήρων, αφιερώνω τα παρακάτω

ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΣΥΝΔΗΜΟΤΕΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΕΛΟΥΝ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ Πολλές φορές στην καθημερινή μας ζωή ξαφνιαζόμαστε δυσάρεστα με αφορμή διάφορα πράγματα ή συμπεριφορές που συναντούμε ή παρατηρούμε....

Δυστυχώς όμως στο δήμο Αμπελοκήπων - Μενεμένης η ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ , η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ και η ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ και ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ κάποιων συμπολιτών και συνδημοτών μας δεν έχουν όρια.....

Καθημερινό φαινόμενο που αντικρίζεις όταν περπατάς στους δρόμους του δήμου είναι η παντελής έλλειψη συνείδησης ορισμένων απέναντι στα Άτομα με αναπηρία ή ειδικές ανάγκες . Όλες οι ράμπες αναπήρων σε Αμπελόκηπους και Μενεμένη από το πρωί μέχρι το βράδυ είναι γεμάτες από παρκαρισμένα αυτοκίνητα .

Άνθρωποι με κινητικά προβλήματα , χρόνιες παθήσεις , προβλήματα όρασης καθώς και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες ή ακόμη και ηλικιωμένοι με αναπηρία ή γυναίκες με μωρά παιδιά στο καροτσάκι αναγκάζονται να βάλουν σε κίνδυνο τη ζωή τους διασχίζοντας το οδόστρωμα επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι και στενόμυαλοι γουστάρουν να παρκάρουν πάνω στη ράμπα αναπήρων αδιαφορώντας για το συνάνθρωπό τους . Βαριούνται βλέπεις να περπατήσουν 50 μέτρα κι έτσι προτιμούν να κάνουν το κομμάτι τους.....

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕ ΘΑ ΠΩ ΤΙΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΑΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΑ.
Επειδή όμως πιστεύω ότι όλοι έχουν συναισθήματα και κρίση θα τους αφιερώσω το παρακάτω απόσπασμα με την ευχή κάποτε να ξυπνήσουν και να ταρακουνηθούν προτού βρεθούν οι ίδιοι στη θέση όσων προκλητικά αγνοούν.

Η ιστορία αυτή είναι αφιερωμένη στους ανθρώπους με ειδικές ικανότητες!

Μια γριά , κατά τον κινέζικο μύθο, κάθε πρωί κουβαλούσε νερό στο σπίτι της από το κοντινό πηγάδι με δύο δοχεία δεμένα στις δύο άκρες ενός ξύλινου ραβδιού.

Το δεξί δοχείο ήταν γερό γι’ αυτό έφτανε πάντα γεμάτο ενώ το αριστερό ήταν ραγισμένο και έχανε το μισό και παραπάνω νερό του στη διαδρομή. «Δεν με πετάς να πάρεις ένα γερό να μη σπαταλάς το νερό σου για μένα το άχρηστο» της είπε μια μέρα το ραγισμένο δοχείο με παράπονο.

Εκείνη χαμογέλασε και έδειξε το δρόμο πίσω τους που στην αριστερή πλευρά ήταν γεμάτος λουλούδια. «Δεν είσαι άχρηστο, του είπε, γιατί χάρη σ’ εσένα φύτρωσαν αυτά τα λουλούδια. Το νερό που χάνεις δεν πάει καθόλου χαμένο».

Με αφορμή λοιπόν τα παραπάνω ας αντικρίσετε κάποτε κύριοι που προκλητικά αδιαφορείτε όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο....δηλαδή ως χρήσιμο υλικό για την κοινωνία μας.

Όσο για τη δημοτική αρχή ας μεριμνήσει να περιορίσει το φαινόμενο επιβάλλοντας ποινές εκεί που πρέπει .... Σημασία έχει η πράξη και όχι τα κροκοδείλια δάκρυα και τα ευχολόγια . Δημοτική αστυνομία δεν υπάρχει;

Τέλος ας μην ακούσω πάλι τις γνωστές ατάκες για κόμματα, κρίση, μνημόνια και πολιτικούς γιατί ορισμένα πράγματα στη ζωή αποτελούν ΕΝΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ και μάλλον εκεί ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ ΠΙΣΩ.....