"Η έννοια της ‘’αξιοκρατίας’’ δεν σχετίζεται μόνο με τα τυπικά προσόντα"

Του Χάρη Τσιόκα*
Η ανακοίνωση από την κυβέρνηση Σαμαρά των ονομάτων που θα στελεχώσουν το Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα ανέδειξε μια σειρά από σχόλια. Αφορούσαν το ερώτημα αν ήταν ‘’αξιοκρατική στελέχωση’’;
Πρόκειται για μια εύκολη ‘’επικοινωνιακή’’ προσέγγιση που αποσιωπά το μείζον και αυτό σχετίζεται με την αποστολή των φορέων, σε σχέση με την ανάπτυξη, την κοινωνική προσφορά και την βιωσιμότητα τους.

Τι αφορά λοιπόν αυτή η στελέχωση;

- Την άνευ όρων εκποίηση; Την στρατηγική συνεργασία; Για τι είδους εξυγίανση ενδιαφέρεται;

- Το ποιο σημαντικό όμως είναι για πια αποστολή γίνεται η ‘’στελέχωση’’;

- Αφορά στρατηγικούς τομείς της ανάπτυξης όπως είναι η ενέργεια, οι μεταφορές, η άμυνα, οι επικοινωνίες, οι υποδομές κτλ;

- Πρόκειται για δραστηριότητες που σχετίζονται με τα δημόσια αγαθά της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής προστασίας-ασφάλισης, της ύδρευσης κτλ;

- Είναι φορείς Leader που ενισχύουν τον ανταγωνισμό και αποτρέπουν τις ολιγοπωλιακές ή μονοπωλιακές καταστάσεις κτλ;

Τα προηγούμενα θέτουν το θέμα αν τα κόμματα που στηρίζουν την συγκεκριμένη κυβέρνηση ‘’ειδικού σκοπού’’ συμπίπτουν ως προς τις οικονομικές και αναπτυξιακές επιδιώξεις για το μέλλον των φορέων.

Για παράδειγμα ποιους βοηθά η μόνιμη κατάργηση των αργιών στα εμπορικά καταστήματα. Συμφωνούν τα κόμματα με το μονοπώλιο που δημιουργείται στις αερομεταφορές;

Άλλο παράδειγμα η ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Η σημερινή Διοίκηση τα τελευταία 2 χρόνια με το νόμο Ρέππα έκανε την εταιρεία από ζημιογόνο κερδοφόρο χωρίς απολύσεις!! Και έδωσε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί στο τομέα της διαμεταφοράς με στρατηγικές συνεργασίες. Το κάνει ήδη. Τι εξυπηρετεί η αλλαγή προσώπων; Υποκρύπτει άνευ όρων εκποίηση; Η διαμεταφορά είναι ή όχι αναπτυξιακό εργαλείο;

Είναι εμφανές ότι η κρίση για τις δυνάμεις του κερδοσκοπικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου γίνεται άλλοθι για ανακατανομή μεριδίων αγοράς υπέρ των λίγων. Και αυτό όχι μόνο φέρνει σε αντιπαράθεση την προοδευτική με την συντηρητική πολιτική αλλά και τον τύπο συμμετοχής των κομμάτων σε μια ‘’ειδική κυβέρνηση’’.

Η έννοια της ‘’αξιοκρατίας’’ δεν σχετίζεται μόνο με τα τυπικά προσόντα.

Ερωτήματα γεννούν και οι ‘’στελεχώσεις’’ κορυφαίων οργανισμών της Θεσσαλονίκης.

Η ΕΥΑΘ για παράδειγμα, το νερό ως δημόσιο αγαθό πρέπει να ‘’εμπορευματοποιηθεί’’; Παρόμοια ερωτήματα τίθενται και για την λεγόμενη εξυγίανση της Δ.Ε.Θ. ως εργαλείου ανάπτυξης. Η της λαχαναγοράς σε σχέση με το κόστος παραγωγής και τη διακίνηση.

Προφανώς λοιπόν οι ‘’αντιδράσεις’’ όταν περιορίζονται μόνο στα πρόσωπα και όχι στις επιδιώξεις είναι ‘’υποκριτικές’’ ή ‘’βολικές’’.

Και τα κόμματα που δίνουν σταθερότητα στον ‘’ειδικό σκοπό’’ αυτής της κυβέρνησης, δεν πρέπει να χαθούν στο ‘’δένδρο’’ της διαχείρισης, αλλά να ασχοληθούν με το ‘’δάσος’’ των εναλλακτικών πολιτικών εξόδου από τη κρίση με ανάπτυξη και δικαιοσύνη.

*Ο Χάρης Τσιόκας στις εκλογές Μαΐου – Ιουνίου εκλέχτηκε πρώτος σε ψήφους στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ της Θεσσαλονίκης.