Ομιλία στην απεργιακή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στο Κιλκίς

"Εργαζόμενοι-εργαζόμενες
Νέοι και νέες της δουλειάς και των θρανίων
Άνεργοι, συνταξιούχοι, μετανάστες,
συναγωνιστές αυτοαπασχολούμενοι, έμποροι, βιοτέχνες, επαγγελματίες
Από το βήμα της σημερινής μας απεργιακής συγκέντρωσης χαιρετίζουμε όλους όσους και όσες αψήφησαν την εργοδοτική τρομοκρατία και τα τρομοκρατικά διλήμματα της τρικομματικής κυβέρνησης, όσους μπήκαν για πρώτη φορά στην οργάνωση της απεργίας και ξεπέρασαν εμπόδια και δυσκολίες, όλους όσους πάλεψαν και πέτυχαν τη σημερινή μεγάλη απεργία. Όσους προετοιμάζουν και την επόμενη, την αυριανή μεγάλη απεργιακή μάχη, την αυριανή ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία της απεργίας.
Χαιρετίζουμε με περηφάνια τους χιλιάδες εργάτες και εργάτριες από όλους τους κλάδους και τα σωματεία και ιδιαίτερα τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης που μπήκαν μπροστά θαρραλέα στην οργάνωση του αγώνα εκεί που κρίνονται οι εξελίξεις. Εκεί που καθορίζονται, γενικεύονται και ωριμάζουν οι μεγάλες αλλαγές και ανατροπές που έχει ανάγκη η εργατιά και ο λαός μας: Στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στα σωματεία, στις γειτονιές.

Είναι πέρα για πέρα βέβαιο ότι όσο θα πυκνώνουν αυτές οι πρωτοβουλίες, αυτός ο προσανατολισμός στη δράση των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ τόσο θα πυκνώνουν οι γραμμές της ταξικής πάλης, θα τσακίζεται η εργοδοτική και κρατική βία και τρομοκρατία, θα δυναμώνει η αλληλεγγύη, θα ανατρέπονται αντεργατικά σχέδια και πολιτικές.

Εδώ σε αυτό το στίβο θα κριθεί το δίκιο, μέσα στους τόπους δουλειάς, παλεύονται, ακυρώνονται στη πράξη, ανατρέπονται κάθε είδους μνημόνια, οι κυβερνήσεις που τα φέρνουν και όσοι επίδοξοι θέλουν να συνεχίσουν αυτό το έργο.

Εδώ θα κριθεί το κύριο : ποιος κάνει κουμάντο στην οικονομία και τον πλούτο, ποιος κάνει κουμάντο στη πραγματική εξουσία.

Εδώ θα κριθεί ποιος είναι με ποιον, με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.

Εδώ σε αυτό το καμίνι θα σφυρηλατηθεί η ενότητα της εργατικής τάξης και η αντοχή της να τα βγάλει πέρα στον αγώνα της με την αγριότητα του κεφαλαίου, τα κόμματα και το κράτος που το υπηρετούν.

Συνάδελφοι

το επαίσχυντο πακέτο των μέτρων βρίσκεται ήδη στη Βουλή και η επιχείρηση υποταγής των εργαζομένων κορυφώνεται.

Κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία, παραπληροφόρηση, εκφοβισμός, τρομοκράτηση και ανοιχτή κοροϊδία είναι εδώ και καιρό στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας.

Μέσα από τα κανάλια του κράτους τους και των μεγαλοκαπιταλιστών, καλοταϊσμένοι δημοσιογραφικοί παπαγάλοι, δημοσιολόγοι, αμπελοφιλόσοφοι και διανοούμενοι, θλιβεροί όλοι τους απολογητές της βαρβαρότητας του καπιταλισμού πασχίζουν να αλυσοδέσουν το λαό.

Θαρρούν πως θα τα καταφέρουν με τα κουκιά τους στη Βουλή.

Είναι μακριά νυχτωμένοι!

Τίποτα δεν τέλειωσε, τίποτα δεν τελειώνει σήμερα και αύριο!

Την τελευταία λέξη θα την πούμε εμείς! Εμείς θα τους ανατρέψουμε!

Γιατί εμείς η εργατιά και ο λαός έχουμε το δίκιο και τη δύναμη!

Εμείς, η εργατική τάξη σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία, έχουμε την ιστορική ευθύνη να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση απελευθερώνοντάς την από το ζυγό των μονοπωλίων και της ΕΕ και να οδηγήσουμε την Ελλάδα στο δρόμο της προόδου και της ευημερίας για όλο το λαό.

Αυτή η προοπτική όμως απαιτεί γερή οργάνωση στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους, στα εργοστάσια, τα γραφεία, τις σχολές και τις γειτονιές. Απαιτεί ταξική ενότητα αντεπίθεσης και όχι συμβιβασμού και υποταγής.

Όσο θα δυναμώνει αυτή η οργάνωση θα δυναμώνει και η ταξική πάλη ,θα γίνεται πιο αποτελεσματική. Η έλλειψη αυτής της οργάνωσης είναι ο κυριότερος λόγος που δεν μπόρεσαν μέχρι τώρα να αποκρουστούν τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα και η σαρωτική επίθεση του κεφαλαίου.

Ταξική οργάνωση και πάλη όμως σημαίνει να απομονωθούν από τους εργαζόμενους οι φωνές του συμβιβασμού και της απογοήτευσης. Να απομονωθούν και να παραμεριστούν οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και αρκετών ομοσπονδιών του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Αρκετά πια με τις ξεπουλημένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, τους νεροκουβαλητές των κυβερνήσεων και των εκλογικών σχεδιασμών, τους φορείς της ήττας και της μοιρολατρίας , τους ανθρώπους της εργοδοσίας και της Ευρωπαϊκής ένωσης.

Δεν μας έφταναν οι γνωστοί, οι κλασικοί εργατοπατέρες, έχουμε και μια νέα γενιά εργατοπατέρων που εκκολάπτονται στο ίδιο θερμοκήπιο του συμβιβασμού και της υποταγής με τα μεγάλα συμφέροντα αλλά με νέο προσωπείο και νέα ήθη.

Πρόκειται για τους συνδικαλιστές της Αυτόνομης Παρέμβασης που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ. Αφού ανακάλυψαν αργά τη χρεοκοπία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, με τις οποίες συνεργάζονται χρόνια τώρα, σηκώνουν τώρα τη σημαία του δήθεν αντιμνημονιακού αγώνα. Χωρίς κόστος. Αγώνες χωρίς θυσίες. Γι’ αυτούς, η απεργία είναι ένα ακόμα χαμένο μεροκάματο και πρέπει να βρούμε νέες μορφές αγώνα μακριά και έξω από τα εργοστάσια, τις υπηρεσίες, τους τόπους δουλειάς. Νέες μορφές εδώ τα διάφορα δίκτυα, που υποκριτικά ονομάζονται αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας ώστε οι εργαζόμενοι να συμβιβαστούν με τη διαχείριση της φτώχειας. Τα κορυφαία αστέρια του εργοδοτικού συνδικαλισμού που βρήκαν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ προπαγανδίζουν τη διάλυση των σωματείων και τη μετατροπή τους σε συμβούλια διαλόγου και συναίνεσης με τους εργοδότες. Λένε: Το πρόβλημα για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν είναι η αγριότητα της καπιταλιστικής εργοδοσίας και της ΕΕ, αλλά μια κυβέρνηση ανίκανη να διαπραγματευτεί.

Το πρόβλημα σήμερα για την εργατική τάξη και το λαό είναι η έλλειψη ικανής κυβέρνησης που θα διαχειριστεί καλύτερα την κρίση, θα διανέμει πιο δίκαια τα βάρη και θα σέβεται το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Παλιοί και νέοι εργατοπατέρες – Παναγοπουλαίοι, Κολλάδες και Φωτόπουλοι - συναγωνίζονται μεταξύ τους σε τεχνάσματα και ατιμίες πώς θα υποτάξουν το εργατικό κίνημα και τους αγώνες του στην εναλλαγή κυβερνήσεων και όχι στην ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Φοβούνται τη δυναμική της ταξικής πάλης.

Γι’ αυτό θεωρούν τους απεργιακούς αγώνες αναποτελεσματικούς και τους υπονομεύουν.

Γι’ αυτό καλλιεργούν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία ότι τα μέτρα θα περάσουν και επομένως δεν αξίζει να χάνουμε μεροκάματα.

Γι’ αυτό σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια οργάνωσης στους τόπους δουλειάς.

Υπογράφουν με χέρια και πόδια δεκάδες συλλογικές συμβάσεις ντροπής που πετσοκόβουν τους μισθούς σε χιλιάδες εργαζόμενους (όπως στο εμπόριο, τις κλινικές, εργοστάσια και αλλού). Οι δήθεν «αντιμνημονιακοί» εφαρμόζουν τα μνημόνια μέσα στους χώρους δουλειάς και ξελαρυγγίζονται στη βουλή κατά του μνημονίου.

Εμείς ποτέ δεν είπαμε ότι με μια απεργία θα φέρουμε τα πάνω κάτω. Αποτελεσματικοί αγώνες σημαίνει πριν απ’ όλα σύγκρουση με την καπιταλιστική εργοδοσία στους βασικούς κλάδους. Αυτό δε θέλουν. Αυτό φοβούνται.

Αποτελεσματικοί αγώνες σημαίνει σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ. Αυτό δε θέλουν γιατί αυτό δε συμφέρει τα μονοπωλιακά συμφέροντα. Όταν οι κύριοι αυτοί ισχυρίζονται ότι τα μνημόνια είναι αναποτελεσματική πολιτική, υποκρίνονται και λένε ψέματα.

Αποτελεσματικοί αγώνες σημαίνει καταδίκη των ρατσιστικών – ναζιστικών αντιλήψεων της Χρυσής Αυγής.

Γι’ αυτό και από δω σήμερα χαιρετίζουμε τις ομοσπονδίες, τα σωματεία και τους εργαζόμενους που καταδικάζουν τη δράση της χρυσής αυγής, απορρίπτουν την ψευτοαλληλεγγύη της και την καταγγέλλουν με ανακοινώσεις τους. Ο δρόμος αντιμετώπισης του φασιστικού, ναζιστικού, εγκληματικού μορφώματος που το στήριξαν και το στηρίζουν για να χτυπήσουν το κίνημά μας είναι να τους απορρίψει μαζικά, αποφασιστικά το εργατικό κίνημα. Να μην βρίσκουν εργοστάσιο να πάνε, συγκέντρωση να μιλήσουν για να σπείρουν το δηλητήριο του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, των δήθεν καλών πατριωτών καπιταλιστών.

Συνάδελφοι

τα μέτρα που βρίσκονται στη Βουλή δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Συνεχίζουν τα μέτρα που νομοθέτησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του κεφαλαίου ,μονοκομματικές ή και συνεργασίας , όχι μόνο σε συνθήκες κρίσης αλλά και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η στρατηγική της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και της ΕΕ εδώ και 20 χρόνια είναι πανταχού παρούσα, αυτή καθοδηγεί και κανοναρχεί την επίθεση ενάντια στα όποια εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις απέμειναν. Όλα όσα αφορούν τις συντάξεις, τις Συλλογικές Συμβάσεις, τις εργασιακές σχέσεις, το χρόνο εργασίας και τις διευθετήσεις του ξεκίνησαν από τις αρχές της δεκαετίας του 90 για να απαλλαγεί το κεφάλαιο και το αστικό κράτος από την ευθύνη της ασφάλισης και της σύνταξης των εργαζομένων, για να πέσει στα τάρταρα η τιμή της εργατικής δύναμης και να γίνουν οι εργατικές κατακτήσεις η καύσιμη ύλη για τα καπιταλιστικά κέρδη. Κι αυτό γίνεται παντού σε όλη την ΕΕ, σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Απ' όπου κι αν πιάσει κανείς το νήμα των μέτρων που τώρα προωθούνται, θα καταλήξει στη στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου που υπηρετεί η ΕΕ και οι κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη.

Ποια είναι η απάντηση που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων;

Κάποιοι λένε η καταψήφιση των μέτρων και μια άλλη διαχείριση με μια «αριστερή» κυβέρνηση χωρίς όμως να θιχτεί η ΕΕ και η εξουσία των μονοπωλίων στην Ελλάδα και παντού.

Απόκρουση αντιλαϊκών μέτρων από το κίνημα είχαμε και σε άλλες περιόδους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το αντιασφαλιστικό σχέδιο Γιαννίτση, το οποίο δεν προχώρησε τότε κάτω από το βάρος των λαϊκών αγώνων.

Τι έγινε όμως στη συνέχεια; Τα μέτρα καθυστέρησαν, αλλά δεν αποτράπηκαν, επειδή η στρατηγική που τα επιβάλλει παρέμεινε άθικτη, παρά τους μαζικούς αγώνες. Έτσι, φτάσαμε σήμερα να νομοθετείται η μία μετά την άλλη οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και να ενοποιούνται τα ασφαλιστικά ταμεία στη λογική της εξίσωσης προς τα κάτω των παροχών.

Το ίδιο θα γίνει και τώρα, αν το κίνημα σταθεί μόνο στο αίτημα για καταψήφιση των μέτρων και αναθέσει στη συνέχεια στα κόμματα της ΕΕ (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) που ήδη ψήφισαν τη στρατηγική της όπως τη συμφωνία του Μάαστριχτ να διαχειριστούν την κατάσταση με άλλο τάχα «μείγμα». Αργά ή γρήγορα, τα μέτρα και τα «αριστερά» θα ξανάρθουν, με μεγαλύτερη μάλιστα ένταση και με το λαό στη γωνία, ανεξάρτητα από διαχειριστή.

Το σύστημα αλλάζει πρόσωπα αλλά όχι ψυχή. Στήνουν νέα παγίδα στους εργαζόμενους και το λαό. Αν πέσουμε μέσα θα υπογράψουμε τη καταδίκη μας για τις επόμενες δεκαετίες.

Να γιατί λέμε ότι η καταψήφιση των μέτρων δε φτάνει, αν δε γίνει σκαλοπάτι για κλιμάκωση της πάλης που βάζει στο στόχαστρο τα μονοπώλια και τη στρατηγική τους, παλεύοντας για αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους με το λαό αφέντη του πλούτου που παράγει.

Η επιτυχία της σημερινής και αυριανής απεργίας τρομάζει το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του υπηρέτες. Γιατί δε μένει μόνο στο αναγκαίο αίτημα της καταψήφισης των μέτρων αλλά και γιατί σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας αγωνιστικής κλιμάκωσης και λαϊκής αντεπίθεσης ,που θα συμπαρασύρει και θα ανατρέψει αντιλαϊκές πολιτικές ,τρόικα, μνημόνια και δανειακές συμβάσεις.

Συνάδελφοι δεν υπάρχει περιθώριο φιλολαϊκής διαπραγμάτευσης μέσα στην ευρωπαϊκή λυκοσυμμαχία. Όσοι τα λένε αυτά ,λένε χοντρά ψέμματα ,είναι επικίνδυνοι. Δεν πρέπει να ματώσει άλλο ο λαός διαλέγοντας έναν τάχα καλύτερο διαπραγματευτή και διαχειριστή του συστήματος που σαπίζει.

Νέα διαπραγμάτευση –όπως και να λέγεται αριστερή ή άλλη- στις σημερινές συνθήκες σημαίνει νέα μνημόνια, νέα μέτρα ,διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων και των δανειστών.

Η αλήθεια είναι ότι όσο παραμένουμε μέσα στην ΕΕ ,όσο αναγνωρίζουμε το χρέος ,όσο δηλ. αποδεχόμαστε τη βάση αυτής της πολιτικής δε θα μπορούμε να αποτρέπουμε τα μέτρα της εξαθλίωσης.

Δεν υπάρχει ζωή για το λαό, δεν υπάρχει προοπτική όσο υπάρχουν τα μονοπώλια και η εξουσία τους!

Η κρίση τους να γίνει ο τάφος τους! Θα φροντίσουμε εμείς γι’ αυτό!

Έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε τους σχεδιασμούς τους.

Ξέρουμε καλά ότι δεν είναι ανίκητοι! Μπορεί το κράτος των μονοπωλίων να φαίνεται ισχυρό ,αλλά τη μάχη την κερδίζει στο τέλος ο πιο οργανωμένος, ο πιο πειθαρχημένος ,αυτός που ξέρει για ποιο λόγο αγωνίζεται και πού πρέπει να σημαδέψει. Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τελικά μια συνειδητοποιημένη εργατική τάξη κι έναν αποφασισμένο λαό!

Η δική μας τιμή, η δική μας ευθύνη, το δικό μας χρέος είναι ο μαχητικός οργανωμένος αγώνας ,η περηφάνια και η πίστη ότι θα νικήσουμε!

Γιατί εμείς είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία ,εμείς έχουμε τη δύναμη, εμείς παράγουμε τον πλούτο!

Εργάτες, υπάλληλοι, τίμιοι βιοπαλαιστές , ψηλά του αγώνα μας τη σημαία!

Εμείς να πάρουμε πρέπει την εξουσία!"