Για τα παιδιά μας στα 100χρονα της επετείου “Ελευθέρια” Παιονίας & Γέφυρας

Γράφε ο Μητροπολίτης  

† Γουμενίσσης, Γεφύρας, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 
αγαπητοί μου φίλοι μαθητές, που απολαμβάνετε μέχρι στιγμής σ᾽ αυτό το σπουδαίο κομμάτι της ιστορικής Ελληνικής Μακεδονίας τα δώρα των προστατευόμενων ελευθεριών και το όνειρο της ελπίδας για έναν κόσμο ευτυχέστερο και το δικαίωμα πρόσβασης η και διαμόρφωσης στην επιστημονική εξέλιξη (που όλα αυτά απογίνονται πολλές φορές “όργανο” πολιτικής αλαζονείας και οικονομικής δυναστείας των ανθρώπινων υποσυνόλων, αλλά μπορούν να γίνουν “έργο” ανθρωπιάς στα χέρια σας)·

Φέτος πανηγυρίζουμε πάλι τα “Ελευθέρια” της Παιονίας-Γέφυρας, στην 100η τους επέτειο. Ωστόσο, αφού δεν έγιναν μάχες στη δική μας τοπική χωροθεσία, προς τι ο πανηγυρικός εορτασμός της απελευθέρωσης; Ποιούς ήρωες, ποιές μνήμες τιμούμε; Τι λογής σύμβολο είναι η 23η Οκτωβρίου;
Η 23η Οκτωβρίου είναι ο τοκετός της ελευθερίας, με το νικηφόρο στρατό προελαύνοντα, με το λαό και τους ιερείς και τους δασκάλους και τους προύχοντες ανθρώπινη γέφυρα στην προέλαση, και με τους πολιτικούς μας ευφυείς διεκδικητές στη Συνθήκη Βουκουρεστίου. Αλλά προηγήθηκε μια συνεχής και μακρά κυοφορία αυτής της ελευθερίας. Σε βάθος χρόνου. Αυτόν τον τοκετό, μαζί με την μακρά κυοφορία στο φρόνημα και στη ζωή του ντόπιου ελληνικού πληθυσμού, τιμούμε με την επέτειο της 23ης Οκτωβρίου. Τιμούμε τις Φιλεκπαιδευτικές Αδελφότητες και τα κοινοτικά Σχολεία και τους μεγάλους ευεργέτες των Εκπαιδευτηρίων και τους ηρωϊκούς εκπαιδευτικούς και τους αγνούς ιερείς και τους ντόπιους Μακεδονομάχους από τα Γιαννιτσά μέχρι τη Στρώμνιτσα και την κεντρική οργάνωση του Ελληνικού Προξενείου Θεσσαλονίκης (δίπλα στον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά με την υπόγεια κρύπτη), αλλά και όσους έπεσαν θύματα άγριας σφαγής (με πρόταγμα τον Γευγελιώτη δάσκαλο Γεώργιο Βαφόπουλο στο Στάθη, και τον 22χρονο Ναυπάκτιο δάσκαλο Ιωάννη Πίτσουλα στη Γουμένισσα).
Η ελευθερία στον τόπο μας ξαναήρθε, στα 1912, μέσα στον Οκτώβριο του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Οι καρδιές όμως και οι συνειδήσεις των ανθρώπων διατηρούσαν τη ρωμέηκη ταυτότητά τους ακμαιότατη επί αιώνες, θρεμμένη με τις λειτουργίες των εκκλησιών και τα έθιμα των πανηγυριών, σε κάθε γάμο και σε κάθε βάπτιση. Χάρη στον εθναρχικό (και πνευματικό) συντονιστικό ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Οι αλλαγές στο διεθνές πολιτικό-οικονομικό σκηνικό έδωσαν την ευκαιρία να δράσουν ελεύθερα τα εθνικά σύνολα στο χώρο της Βαλκανικής. Διεκδικώντας το δίκιο τους η και το άδικο, σε βάρος αλλήλων, από την καταρρέουσα Οθωμανική αυτοκρατορία. Οι μεγάλοι ήθελαν κέρδη εδαφικών δράσεων και επεμβάσεων στη Βαλκανική και το Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Οι μικροί αποζητούσαμε την ελευθερία των προγονικών εδαφών η τη βουλιμία επεκτάσεων προς το Αιγαίο.
Ο υπόδουλος Ελληνισμός αδελφωμένος με την ηρωική προέλαση του στρατού αξιοποίησε τις συγκυρίες, των δύο Βαλκανικών Πολέμων (και έπειτα, του Α Παγκοσμίου Πολέμου), και ζούμε τα 100χρονα της ελευθερίας μας.
Εδώ στην διαιώνια Παιονία και πιο κάτω, στη Γέφυρα, σε ακτίνα αναπνοής από τη Θεσσαλονίκη, στην άπλα της Κεντρικής Μακεδονίας, με την αρχαία Πέλλα δίπλα μας, με τον κούρο και τα στεφάνια του Ευρωπού δικά μας, με τα αρχαία οικιακά ευρήματα της Αξιούπολης καταμεσίς, με τα μνήματα του Μικροδάσους μνημεία ταυτότητος, με την ίδια την ιστορία να μιλάει και να ξαναμιλάει για τα ελληνικότατα μέρη μας, κι ας τα πάτησαν επί αιώνες εχθροί και “φίλοι”…
Με τις τοιχογραφίες και τα τέμπλα από τις 19 μεταβυζαντινές μας Εκκλησιές (με πρώτο το Μητροπολιτικό Ναό της Γουμένισσας) να διαλαλούν στη γλώσσα της λειτουργίας των πατέρων μας την κοινωνία των άμεσων προγόνων μας με τα υπερεθνικά ουράνια και τα εθνικά μας επίγεια…
Με τους ντόπιους ήρωες της εκκλησιαστικής κι εθνικής αντίστασης, να πολεμούν τις προπαγάνδες της ύστερης Τουρκοκρατίας από γείτονες κοντινούς η μακρινούς.
Ζούμε πάλι σε χρόνια δίσεκτα. Τα μεγάλα διεθνή συμφέροντα σχεδιάζουν επί χάρτου κατανομές και ανακατανομές συμφερόντων, με θύματα τους λαούς. Ανέκαθεν ο κόσμος έπασχε από τη χειρότερη παναθρώπινη “επιδημία”, που λέγεται ελλειμματικό ισοζύγιο ανθρωπιάς, από άγνοια της αληθινής ανθρωπογνωσίας, της χριστιανικής θεολογικής ανθρωπολογίας.
Κι όμως, τα 100χρονα των “Ελευθερίων” της Παιονίας και της Γέφυρας, της Κεντρικής Μακεδονίας, της Βορείου και Νησιωτικής Ελλάδος, πρέπει να περάσουν στη “γλώσσα” των υπολογιστών του σημερινού Ελληνισμού. Να εγκατασταθούν ως “πρόγραμμα” χειρισμών και “γλώσσα” διαδικτυακής επικοινωνίας σε όλες τις “μνήμες” του ηλεκτρονικού εθισμού των παιδιών και των νέων.
Να γίνουν “πολιτική αναπτυξιακών μέτρων” στη μνημονιακή λιτότητα της αριθμολογικής πολιτικής μας. Να επενδύσουμε στο αδαπάνητο αποθεματικό φιλότιμο και στην αυτοσυνειδησιακή λεβεντιά. Η ιστορία μας στον 20ο αιώνα, ακόμη και στις πιο οδυνηρές της εκδοχές, ήταν ιστορία υπέρβασης, ιστορία ελπίδας, ιστορία αντίστασης, ιστορία αναγέννησης, ιστορία δημιουργίας. Γιατί πρωτίστως ήταν ιστορία ακμαίου ψυχισμού, βαθειάς πίστης, κοινωνικής συναδελφικότητος, την οποία τροφοδοτούσαν οι ρίζες μας και αξιοποιούσαν σπουδαίοι ηγέτες.
Αιωνία η μνήμη κι αυτών των άμεσων προγόνων μας. Αιωνία η μνήμη των ηρώων μας.
αγαπητά μου παιδιά, μαθητές και μαθήτριες της Παιονίας και της Γέφυρας,
μεγαλώνετε σε μια κρίσιμη διεθνώς μεταβατική εποχή, στα σύνορα της πατρίδας. Οι ήρωες της τωρινής μεγάλης επετείου σε βάθος χρόνου μας θυμίζουν με την αντρειωμένη κι ακατάβλητη υπομονή τους πως τα σύνορα είναι πάνω απ᾽ όλα συνείδηση εθνικού φρονήματος και απόφαση ηρωικής εγκαρδίωσης.
Από σας προσμένουμε μορφές ευλογημένες και μεγαλειώδεις για το μέλλον μας. Με την “Πληροφορική” της τοπικής και πανεθνικής ανδρειωσύνης ενημερωμένη σε “Προγράμματα” της ιστορίας που θα επικαιροποιείτε συνεχώς ως ηρωικό απολογισμό και διαπολιτισμικό προϋπολογισμό σε βάθος χρόνου. Για να γίνεται το επετειακό μας παρελθόν δυναμική παρόντος και διεκδίκηση μέλλοντος. Άμυνα ιστορίας και προσφορά πολιτισμού και εκστρατεία δημιουργίας στη διεθνή επικαιρότητα. Με το λευκό της πίστης και το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας της ιστορικής γεωθεσίας μας.