Αγαθόπουλος: "Κατά της κοινωνίας τα μέτρα για την Υγεία του Λοβέρδου"

Γράφει ο Δημήτρης Αγαθόπουλος
Πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Κιλκίς
Το δεύτερο Μνημόνιο που ψήφισε η Βουλή πριν από λίγες μέρες, περιέχει μέτρα για την υγεία και την φαρμακευτική δαπάνη που έρχονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις ανάγκες των πολιτών και τις οικονομικές τους δυνάμεις. Η μείωση των δαπανών στοχεύει όχι στον εξορθολογισμό της δαπάνης, αλλά στην τσέπη του ασφαλισμένου. Η επικοινωνιακή φούσκα του υπουργού υγείας περί μείωσης των δαπανών για την υγεία μεταφράζεται ως μεταφορά της δαπάνης στις πλάτες των ασφαλισμένων. Η μονόπλευρη δε επιβάρυνση προς τους ασφαλισμένους αφήνοντας στο απυρόβλητο τις φαρμακοβιομηχανίες και τις εταιρείες, δείχνει τις προθέσεις και τις προτιμήσεις του υπουργού. Σας παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία.
Η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης στα 2,88 δις ευρώ (δηλ. 1 δις. λιγότερα) σημαίνει απλά ότι ο κάθε δικαιούχος ασφαλισμένος θα δικαιούται 23ευρώ δαπάνη τον μήνα ή 276 ευρώ τον χρόνο. Η οποιαδήποτε παρέκκλιση από την συνολική δαπάνη την οποία ορίζει η επαίσχυντη δανειακή σύμβαση, σημαίνει ότι από αυτό το ποσό και πέρα η δαπάνη θα βαρύνει την τσέπη του φορολογούμενου πολίτη.
Εδώ και ένα χρόνο περίπου ισχύει η αρνητική λίστα φαρμάκων, για τα φάρμακα που δεν απαιτείται συνταγογράφιση, όπως παυσίπονα, αντιβηχικά, αντιπυρετικά κ.ά τα οποία δεν δικαιολογούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία και φυσικά ο ασφαλισμένος θα τα πληρώσει από την τσέπη του.
Από την 01-02-12 ισχύει η θετική λίστα φαρμάκων για τα συνταγογραφούμενα φάρμακα, τα οποία δικαιολογούν τα ασφαλιστικά ταμεία. Όλως παραδόξως όμως από την θετική λίστα απουσιάζουν φάρμακα μεγάλης σημασίας για κατηγορίες ασφαλισμένων, κυρίως μεγάλης ηλικίας, όπως NOOTROP, REFERAN, MEMODRIN και πολλά άλλα. Αυτά τα φάρμακα φυσικά θα τα πληρώνει ο ασφαλισμένος από την τσέπη του.
Η πολυδιαφημιζόμενη συνταγογράφιση της δραστικής ουσίας για την μείωση της συνολικής δαπάνης, αφού θα μειωθούν οι τιμές πολλών φαρμάκων , ως αντίγραφα των πρωτοτύπων, και κατʼ επέκταση η κατανάλωση και το στοκ φαρμάκων ίδιας δραστικής ουσίας με την ίδια βιοϊσοδύναμη δράση, συνοδεύεται από την υποχρέωση από πλευράς φαρμακοποιού να επιλέγει το φάρμακο με την χαμηλότερη τιμή. Αφήνει δε το περιθώριο διαπραγμάτευσης με τον ασθενή να επιλέξει το ακριβότερο, αφού όμως αποδεχθεί υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής της τάξης μέχρι και 40%. Μετακυλύει δηλαδή την αυξημένη δαπάνη του πρωτοτύπου φαρμάκου στις τσέπες του ασφαλισμένου. Η υποχρεωτική δε επιλογή για το φθηνότερο φάρμακο θα αποδειχθεί κόλαφος για τα αμφιβόλου ποιότητας γεννόσημα φάρμακα που θα κατακλύσουν την Ελληνική αγορά.
Για να είμαστε σοβαροί πρέπει να πούμε ότι η συνταγογράφιση και της δραστικής ουσίας και όχι μόνο της εμπορικής όπως συμβαίνει σήμερα, είναι ένα μέτρο το οποίο θα μπορούσε να συμβάλει στον εξʼ ορθολογισμό συνολικά των φαρμακευτικών δαπανών. Διότι θα έδινε την δυνατότητα στον ασθενή να επιλέξει ένα φάρμακο μικρότερης αξίας, το ίδιο αποτελεσματικό και στον Φαρμακοποιό την δυνατότητα αντικατάστασής του με ισοδύναμο όταν παρουσιάζονται ελλείψεις στην αγορά. Μια τέτοια επιλογή θα ενδυνάμωνε και την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία για την παραγωγή γεννοσήμων και κατʼ επέκταση θα μείωνε την εισαγωγή παρόμοιων φαρμάκων.
Μία τέτοιου μεγέθους μεταρρύθμιση στην Ελληνική πραγματικότητα, χρειάζεται προετοιμασία, χρόνο, και η εφαρμογή της προϋποθέτει έναν όρο. Το κράτος μέσω του ΕΟΦ να εγγυάται την ΒΙΟΪΣΟΔΥΝΑΜΙΑ του γεννόσημου έναντι του πρωτοτύπου. Η δε επιλογή του αντίγραφου φαρμάκου δεν μπορεί να έχει ως κριτήριο μόνο την φθηνότερη τιμή διότι τότε πάμε σε μονοπωλιακές καταστάσεις με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η αδυναμία των ασφαλιστικών ταμείων να εξοφληθούν τα χρέη προς τα φαρμακεία και τις φαρμακευτικές εταιρείες δημιουργούν καθημερινά όλο και περισσότερες ελλείψεις φαρμάκων στα ράφια των φαρμακείων. Η μείωση δε του μικτού ποσοστού κέρδους κάτω από το 15% βάλει ευθέως κατά της βιωσιμότητας των φαρμακείων της γειτονιάς και ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε πολυεθνικά μεγαθήρια για να αλώσουν την αγορά του φαρμάκου και τις παρεχόμενες πρωτοβάθμιες υγειονομικές υπηρεσίες. Το κούρεμα των ομολόγων πλήττει καίρια τα ασφαλιστικά ταμεία με κίνδυνο στο άμεσο μέλλον των 2-3 μηνών να καταρρεύσουν και να διακοπούν οι συμβάσεις.
Οι περισσότερες ρυθμίσεις που εμπεριέχονται στο Μνημόνιο και στα εφαρμοστικά μέτρα που το συνοδεύουν συγκλίνουν στο γεγονός ότι στοχεύουν στην δραστική μείωση των δομών του κοινωνικού κράτους, στην μείωση των κοινωνικών παροχών για την υγεία και την μετακύληση της δαπάνης στις πλάτες των ασφαλισμένων. Τα φαρμακεία βρίσκονται πλέον σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, καταχρεωμένα παρʼ όλες τις μέχρι τώρα υποσχέσεις για την εξόφληση δαπανών από τον περασμένο Ιούνιο.
Παλεύουμε μαζί με την κοινωνία για κοινωνικό κράτος στην υγεία. Δυστυχώς οι επιλογές του υπουργού και της κυβέρνησης θα εξανεμίσουν ότι απέμεινε από συντάξεις και παροχές για την υγεία, στο όνομα της αποπληρωμής των χρεών στους τοκογλύφους τους οποίους υπηρέτησαν και υπηρετούν ακόμη. Αιδώς αργείοι.