Οι κάτοικοι της πόλης ήταν πλέον σίγουροι. Κάποιος τους είχε ξεγελάσει.
Τους είχαν κάνει να πιστέψουν ότι ήταν ανεπίτρεπτο να χάνουν τόσο πολύ χρόνο σε πράγματα ανούσια, όπως συνέβαινε ως τότε. Ο καφές με τους φίλους κάθε μεσημέρι στην πλατεία. Η βόλτα στην προκυμαία, κάθε δειλινό. Η παρέα κάθε τόσο στις ταβέρνες, με τις κιθάρες και τα μαντολίνα. Κι ύστερα πάλι, εκείνες οι ατέλειωτες κουβέντες κάτω από το φεγγαρόφωτο. Όχι, όλα αυτά ήταν ανεπίτρεπτη σπατάλη πολύτιμων ωρών. Σκότωναν κυριολεκτικά τον καιρό τους, λες και διέθεταν άφθονο.
Και ακολούθησαν τις συμβουλές τους. Κι έλειψαν όλα αυτά που τα ‘παν περιττά, μα που είναι το αλάτι της ζωής. Και γίναν άνθρωποι στεγνοί και άχρωμοι. Δεν συζητούσαν πλέον. Δεν σιγοσφύριζαν τραγούδια περπατώντας, ούτε χαιρετούσαν. Δεν γελούσαν. Σταμάτησαν να ανταλλάσσουν επισκέψεις. Το ‘χαν για σύνθημα, λεπτό να μην πάει χαμένο.
Υπήρχε όμως και κάτι πολύ παράξενο σ’ αυτή την ιστορία. Αντίθετα με πριν, τώρα πλέον χρόνος δεν τους περίσσευε καθόλου. Και απορούσαν, πως ήταν δυνατόν να τους λείπει εντελώς αυτό που με τόσες θυσίες εξοικονομούσαν.
Οι κάτοικοι της πόλης δεν είχαν πλέον καμία αμφιβολία. Υπήρχε κάποιος κλέφτης του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.