Στο Κουρείο του Αντρέα

Του Κώστα Μπούζα
Κανείς δε βαριόταν να περιμένει την σειρά του στο κουρείο του Αντρέα. Αιτία, οι απίθανες γνώσεις του πάνω στο επάγγελμα του, που τις χάριζε αφειδώς σε όλους τους πελάτες κατά τη διάρκεια του κουρέματος.

«Στ’ αρχαία χρόνια, οι νέοι μόλις περνούσαν στην εφηβική ηλικία, αφιέρωναν τα μαλλιά τους στον Απόλλωνα ή στις ποτάμιες θεότητες. Οι νέες, με τη σειρά τους, έκαναν την ίδια αφιέρωση στην Ίσιδα ή στην Υγεία, λίγο πριν τον γάμο. Η σημασία της κόμης, όμως, δεν περιοριζόταν μόνο στην ενηλικίωση, αλλά αφορούσε όλη τη ζωή του ανθρώπου. 

Έτσι ο Αχιλλέας έκοψε τα μαλλιά του πάνω στον τάφο του Πατρόκλου, σε ένδειξη πένθους. Η συνήθεια αυτή πέρασε αργότερα στους Βυζαντινούς και μέσα απ’ αυτούς έφτασε ως τα νεώτερα χρόνια, κυρίως στην Κύπρο και την Κρήτη όπως μαρτυρεί η παράδοση.

Και δεν είναι μόνο στη χώρα μας, που η κόμη συνδέεται τόσο στενά με διάφορες σημαντικές στιγμές της ζωής του ανθρώπου. Στην Κολομβία, για παράδειγμα, κουρεύουν την γυναίκα όταν παύει πια να είναι κορίτσι. Τα μαλλιά τους αφιερώνουν και οι νέες της φυλής Τικούνα του Αμαζονίου, όταν μπουν στην εφηβεία. Οι χήρες πάλι των Ινδουιστών της Ινδίας, ξυρίζουν το κεφάλι τους όταν πεθάνει ο σύζυγος τους. Ξυρίζουν και στο Θιβέτ το κεφάλι των παιδιών που προορίζονται να γίνουν ιερείς. Αντίθετα οι Κα Κούι του Λάος δεν κουρεύονται ποτέ, γιατί πιστεύουν ότι αν το κάνουν θα πεθάνουν…»

Βγαίνοντας από το κουρείο χαιρέτησα τον Αντρέα, που ανταπέδωσε μ’ ένα κούνημα του κεφαλιού. Την ίδια ώρα ξεκινούσε μια νέα διήγηση, καθώς έδενε την πετσέτα στον επόμενο πελάτη: Το ξέρεις ότι παλιά οι ιθαγενείς στην Ταϊτή κρατούσαν τα γένια των εχθρών τους ως τρόπαιο;…