Γράφει η Σοφία Ψαρρά
Μέλος Ν. Ε. ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κιλκίς
H ελπίδα, που ανεδύετο από την αντιπολιτευτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκδήλωση της μεταπολιτευτικής οικονομικής κρίσης ελληνικής κοπής, ώθησε στελέχη και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ σε άλλη κομματική στέγη. Πολίτες με τον φόβο της ανασφάλειας, που δημιουργεί η αιφνιδιαστική έλλειψη πολιτικών και κομματικών σταθερών, έστρεψαν το βλέμμα τους στην κομματική έκφραση της Ανανεωτικής Αριστεράς.
Σ’ έναν ιστορικό χώρο με πλούσιο ιδεολογικό οπλοστάσιο και πλήθος πολιτικών αναλύσεων. Ένας χώρος με ισχνή αποδοχή από το ελληνικό εκλογικό σώμα, εκλήθη να υποδεχθεί και να ενσωματώσει τον δικαιολογημένο θυμό ανθρώπων με διαφορετικές προελεύσεις και, κυρίως, ασύμβατες νοοτροπίες.
Σ’ έναν ιστορικό χώρο με πλούσιο ιδεολογικό οπλοστάσιο και πλήθος πολιτικών αναλύσεων. Ένας χώρος με ισχνή αποδοχή από το ελληνικό εκλογικό σώμα, εκλήθη να υποδεχθεί και να ενσωματώσει τον δικαιολογημένο θυμό ανθρώπων με διαφορετικές προελεύσεις και, κυρίως, ασύμβατες νοοτροπίες.
Η πολύχρονη εγγύτητα στην εξουσία, και η συνακόλουθη συνειδητή ή μη αλαζονική στάση, με την οποία αντιμετωπιζόταν η εκλογική αποτελεσματικότητα του διπλανού, δημιουργεί φυσιολογικά ψυχολογικά προσκόμματα στην αγωνιστική συμπόρευση του χθες με το σήμερα σε κοινή λειτουργία.
Οι ραγδαία ανατρεπτικές εξελίξεις της εγχώριας οικονομικής κρίσης δεν έδωσαν τον αναγκαίο χρόνο, που θέλει ο κάθε άνθρωπος προκειμένου να συμβιβαστεί με τη νέα πολιτική κατάσταση που διαμορφώνει μια εφιαλτική πραγματικότητα. Η μέχρι χθες «συμπληρωματική» δύναμη, όπως την αντιμετώπιζε ο ένας πόλος του μεταπολιτευτικού εξουσιαστικού δίπολου, καλείται να συνταιριάξει δυο διαφορετικές παγιωμένες, κατά πολύ ή λίγο, πολιτικές αντιλήψεις.
Η βούληση της κάλπης, όμως, αποτελεί ευθύνη, απαιτεί συνέχεια και επιβάλλει τη σύνθεση. Η ριζοσπαστικότητα πρέπει να συμβαδίσει με τον ρεαλισμό, αντλώντας από τον δεύτερο την εμπειρία της τεχνοκρατικής αντιμετώπισης των προβλημάτων της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης.
Οι ραγδαία ανατρεπτικές εξελίξεις της εγχώριας οικονομικής κρίσης δεν έδωσαν τον αναγκαίο χρόνο, που θέλει ο κάθε άνθρωπος προκειμένου να συμβιβαστεί με τη νέα πολιτική κατάσταση που διαμορφώνει μια εφιαλτική πραγματικότητα. Η μέχρι χθες «συμπληρωματική» δύναμη, όπως την αντιμετώπιζε ο ένας πόλος του μεταπολιτευτικού εξουσιαστικού δίπολου, καλείται να συνταιριάξει δυο διαφορετικές παγιωμένες, κατά πολύ ή λίγο, πολιτικές αντιλήψεις.
Η βούληση της κάλπης, όμως, αποτελεί ευθύνη, απαιτεί συνέχεια και επιβάλλει τη σύνθεση. Η ριζοσπαστικότητα πρέπει να συμβαδίσει με τον ρεαλισμό, αντλώντας από τον δεύτερο την εμπειρία της τεχνοκρατικής αντιμετώπισης των προβλημάτων της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης.
Ομοίως, η υπεροψία που γεννά η ποσοτική δύναμη, πρέπει να μάθει να σέβεται δικαιωμένα ιδεολογικά προτάγματα και να φροντίσει να μη δημιουργείται, είτε διαβρωτικό κλίμα ανατροπής της ιστορίας του χώρου, είτε ψυχοφθόρα αίσθηση του κομματικού αλάθητου με ανιστόρητα κριτήρια και μόνο, προς αποφυγήν της λυτρωτικής πολιτικής ανάλυσης.
Συνεπώς, όλοι μαζί οφείλουμε να θάψουμε οριστικά τα προς πάσαν κατεύθυνση ιδεοληπτικά ή καιροσκοπικά τόμαχοκ του πολέμου, για να μην καταχωρηθούμε στη συνείδηση των πολιτών ως μικρά γεννήματα μιας αρνητικής συγκυρίας. Η θέση της Αριστεράς είναι στην κοινωνία.
Ένα κόμμα της Αριστεράς του 21ου αιώνα, πρωτίστως ακούει, συζητάει και έπειτα, συνθέτει. Ένα τέτοιο κόμμα δεν μπορεί να διευρυνθεί έχοντας ως προμετωπίδα το “δε χωράς”, χωρίς διάλογο και αξιολόγηση. Ένα τέτοιο κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, δεν μπορεί να κυβερνήσει, όταν το “κατά συνείδηση” επιλέγεται ως άλλοθι. Το άλλοθι που λειτουργεί με το αφήγημα των “καλών” και των “κακών”, ή αλλιώς των “συμβατών” και των “ασύμβατων”.
Η ρητορική του τύπου “αυτός είναι του 3% ή αυτός ανήκει στα νέα μέλη” δημιουργεί ένα ψευτοδίλημμα, το οποίο εξυπηρετεί μόνο τους εχθρούς της αλήθειας. Κυρίως, όμως, δεν ενδιαφέρει τους πολίτες, την ώρα που η πανδημία και η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης φέρνει ύφεση, ανεργία και ανισότητες. Δεν αφορά, ιδιαίτερα, τους νέους πολίτες αυτής της χώρας, καθώς αυτά είναι μακριά από την καθημερινή τριβή με τα προβλήματά τους, πολλώ δε μάλλον το Κόμμα του μέλλοντος.
Ο πολίτης απαιτεί προτάσεις και όχι προφάσεις.
Συνεπώς, όλοι μαζί οφείλουμε να θάψουμε οριστικά τα προς πάσαν κατεύθυνση ιδεοληπτικά ή καιροσκοπικά τόμαχοκ του πολέμου, για να μην καταχωρηθούμε στη συνείδηση των πολιτών ως μικρά γεννήματα μιας αρνητικής συγκυρίας. Η θέση της Αριστεράς είναι στην κοινωνία.
Ένα κόμμα της Αριστεράς του 21ου αιώνα, πρωτίστως ακούει, συζητάει και έπειτα, συνθέτει. Ένα τέτοιο κόμμα δεν μπορεί να διευρυνθεί έχοντας ως προμετωπίδα το “δε χωράς”, χωρίς διάλογο και αξιολόγηση. Ένα τέτοιο κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, δεν μπορεί να κυβερνήσει, όταν το “κατά συνείδηση” επιλέγεται ως άλλοθι. Το άλλοθι που λειτουργεί με το αφήγημα των “καλών” και των “κακών”, ή αλλιώς των “συμβατών” και των “ασύμβατων”.
Η ρητορική του τύπου “αυτός είναι του 3% ή αυτός ανήκει στα νέα μέλη” δημιουργεί ένα ψευτοδίλημμα, το οποίο εξυπηρετεί μόνο τους εχθρούς της αλήθειας. Κυρίως, όμως, δεν ενδιαφέρει τους πολίτες, την ώρα που η πανδημία και η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης φέρνει ύφεση, ανεργία και ανισότητες. Δεν αφορά, ιδιαίτερα, τους νέους πολίτες αυτής της χώρας, καθώς αυτά είναι μακριά από την καθημερινή τριβή με τα προβλήματά τους, πολλώ δε μάλλον το Κόμμα του μέλλοντος.
Ο πολίτης απαιτεί προτάσεις και όχι προφάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.