Ηχηρή καταδίκη, σιωπηρή αποδοχή - Η ιστορία εκδικείται την επανάληψη του λάθους

Γράφει η Σοφία Ψαρρά 

Μέλος Διευρυμένης ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Κιλκίς 

Το ξημέρωμα της 7ης Οκτώβρη 2020 έφερε τον ήλιο της δικαιοσύνης, που φώτισε το σκοτάδι τόσων χρόνων. Σαράντα χρόνια από την ίδρυση της ΧΑ και είκοσι επτά χρόνια από την επισημοποίησή της ως κόμμα, φτάσαμε σήμερα στην καταδίκη της ως εγκληματική οργάνωση.

Κι ενώ θα περίμενε κανείς μετά την δικαίωση των θυμάτων, η συζήτηση για το ιστορικό διακύβευμα της απόφασης να κυριαρχεί μεταξύ των πολιτικών εκπροσώπων, αντίθετα γινόμαστε μάρτυρες μιας ενορχηστρωμένης επίθεσης προς την αξιωματική αντιπολίτευση. 

Η τακτική του “πες, πες και κάτι θα μείνει” αποδίδεται στον Γκαίμπελς, του οποίου τους υποστηρικτές τους καταδίκασε η ελληνική δικαιοσύνη, αλλά η συνέχιση της τακτικής αυτής προβληματίζει.

Η αυτοκριτική των κομμάτων καλό είναι να γίνεται με κοινή συναίνεση και ειλικρίνεια, αλλιώς είναι υποκρισία.

Πώς ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, λοιπόν, εκτοξεύουν λάσπη στον ανεμιστήρα… 

2012-2015: Θεωρία των 2 άκρων

Δημιουργός της, ο Αντώνης Σαμαράς, όντας πρωθυπουργός το 2012, βάζει στη δημόσια κουβέντα τον κίνδυνο, που ελλοχεύει στη χώρα από τα δύο άκρα. Προσπαθεί σε κάθε τοποθέτησή του να πείσει, πως ΣΥΡΙΖΑ και ΧΑ έχουν κοινό παρονομαστή τη βία. 

Ήταν τότε, που συγκυβερνούσαν με το ΠΑΣΟΚ και η χώρα αντιμετώπιζε τη βαθύτερη ύφεση των τελευταίων χρόνων. Ήταν μετά τις πλατείες, στα πρότυπα της Ισπανίας, όταν επικρατούσε ακόμα η αβεβαιότητα για το μέλλον, η ανεργία, η έλλειψη προοπτικής, η κακή οικονομική κατάσταση, που έφεραν τα μνημόνια και οι πολιτικές των προηγούμενων χρόνων.

Οι πλατείες, λοιπόν, σήμερα χρησιμοποιούνται ως κατηγορία απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. ΝΔ και ΚΙΝΑΛ αναπτύσσουν τη θεωρία των δύο πλατειών, στα πρότυπα της ρητορικής Σαμαρά πασχίζοντας να αποδείξουν, πως ο ΣΥΡΙΖΑ υπέθαλπε τη ΧΑ. Από τη μία, πρωτοσέλιδο εφημερίδας αναφέρει προκλητικά “στη φυλακή η πάνω πλατεία” κι από την άλλη, τα δύο κόμματα εμφανίζονται άμοιρα ευθυνών για την κρίση, και άρα για τη γενεσιουργό αιτία των πλατειών. Για τις πλατείες, επιγραμματικά, η ΧΑ δήλωνε ευθαρσώς, πως είναι ένα “πανηγυράκι” και “καρναβάλι προοδευτικών”.

Δεν ξεχνάμε, πως την περίοδο της συγκυβέρνησης Γενικός Γραμματέας της κυβέρνησης ήταν ο Π. Μπαλτάκος, συνομιλίες του οποίου ανακαλύφθηκαν με στελέχη της ΧΑ, γεγονός που τον οδήγησε σε παραίτηση.

Με αυτή τη ΝΔ συγκυβερνούσε το ΚΙΝΑΛ.

Μετά δε, και τις καταγγελίες του πρώην Υπουργού, Α. Ρουπακιώτη πως η προώθηση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου το 2013,το οποίο ο ίδιος είχε επεξεργαστεί, σταμάτησε κατ’ εντολή του Μαξίμου και το ανέλαβαν έπειτα ο Γ.Γ. Π. Μπαλτάκος και ο Υπουργός και εξ απορρήτων του Α. Σαμαρά, Δ. Σταμάτης, τα ερωτηματικά πληθαίνουν. 

Γιατί δεν προσπάθησε η κυβέρνηση να φέρει προς ψήφιση νωρίτερα το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και άρα να θεμελιώσει την κατηγορία της εγκληματικής συμμορίας για την εν λόγω νεοναζιστική οργάνωση; Γιατί κανένας δεν αντέδρασε;

Δεν μπορούν να λασπολογούν, ενώ μέχρι τη δολοφονία Φύσσα κρατούσαν στο συρτάρι 32 υποθέσεις, που πολλοί υποστηρίζουν ότι και με αυτές ήταν αρκετό να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης για τη ΧΑ. Αναγκάστηκαν να το πράξουν. 

Μέχρι τότε υπήρχαν δεκάδες καταγγελίες επιθέσεων, που η απαρίθμησή τους ξεκινά από πιο παλιά. Τότε που οι αστυνομικές έρευνες δεν ολοκληρώνονταν. Τότε που κατηγορούμενοι εξαφανίζονταν και επανεμφανίζονταν μετά από 7 χρόνια.

Ποινικός Κώδικας

Μετά τις δηλώσεις του πρώην Υπουργού, Σ. Κοντονή, μία μέρα μετά την ιστορική απόφαση απέναντι στην ΧΑ, υιοθετήθηκε και η δεύτερη κατηγορία απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, “ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει τη ΧΑ στα μαλακά”. Το καίριο σημείο αντιπαράθεσης , το οποίο αναδείχθηκε προβοκατόρικα αφορά στο ζήτημα των ποινών.

Συγκεκριμένα, με τον παλιό Ποινικό Κώδικα οι ποινές ήταν μεγάλες στα χαρτιά και εκτιόταν το 1/3, δηλαδή μικρότερο μέρος της ποινής, σε σχέση με τον νέο Ποινικό Κώδικα, σύμφωνα με τον οποίο, για να απολυθεί με καλή διαγωγή πρέπει να εκτίσει τα 2/5 της ποινής. Αντίστοιχα, για ισόβια κάθειρξη με τον παλιό Ποινικό Κώδικα έπρεπε να εκτίσει 15 έτη, ενώ βάσει του νέου 16 έτη.

Όσον αφορά το ζήτημα της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, ούτε με τον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα θα επερχόταν, παρά μόνο όταν η δικαστική απόφαση γίνει αμετάκλητη. Ο νέος Ποινικός Κώδικας προέβλεψε μετά από αμετάκλητη απόφαση την αυτοδίκαιη έκπτωση από κάθε δημόσιο αξίωμα, όπως προβλέπει και το Σύνταγμα. Αυτό που απαιτείται, όπως έχει επισημάνει η νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, είναι τροποποίηση στην εκλογική νομοθεσία.

Δίκη της ΧΑ

Σχετικά με την παραπλάνηση, που επιχειρείται, περί καθυστέρησης της δίκης, την απάντηση έδωσε η συνήγορος της οικογένειας Φύσσα, τονίζοντας πως το θέμα των καθυστερήσεων εκφέρεται από αυτούς, που δεν πέρασαν ούτε έξω από το δικαστήριο. Αποδίδει τους λόγους σε τακτικισμούς της ΧΑ, ενώ επί ΣΥΡΙΖΑ επισπεύσθηκε θεσμικά η διεξαγωγή της δίκης.

Η καταγγελία του δικηγόρου των δύο Αιγυπτίων ψαράδων, Θ. Καμπαγιάννη, οφείλει να απασχολήσει την Κυβέρνηση. Αστυνομικοί επέτρεψαν στους κατηγορούμενους να αλλάξουν τα μπλουζάκια της ΧΑ, τα οποία φορούσαν κατά τη διάρκεια της επίθεσης, πριν οδηγηθούν στον εισαγγελέα.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον καταδικασθέντα αστυνομικό, αλλά και ταυτόχρονα το ιστορικό για τις σχέσεις σωμάτων ασφαλείας και ΧΑ, οφείλουν να απασχολήσουν την Κυβέρνηση και ευρύτερα τον πολιτικό κόσμο.

Ο Πρωθυπουργός της χώρας σε κάθε ευκαιρία διατυμπανίζει, πως η βία στην Ελλάδα προέρχεται από την Αριστερά και η ΧΑ είναι σα να μην υπάρχει.

Υπουργός της κυβέρνησης διατυμπανίζει πως θα προτιμούσε να έχει γιο Χρυσαυγίτη παρά Συριζαίο.

Πρώην Υπουργός, στέλεχος του ΚΙΝΑΛ, ο οποίος διώκεται ποινικά για το μεγαλύτερο σκάνδαλο των τελευταίων χρόνων, χαρακτήριζε αυθεντικό κίνημα τη ΧΑ.

Και άλλοι τόσοι, ακόμα, ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους έχουν συμβάλλει στην διαστρέβλωση της πραγματικότητας και προστατεύουν χρόνια τώρα τον φασισμό.

Εκπρόσωποι της εκκλησίας υιοθετούσαν έναν νεανικό τρόπο απεύθυνσης, στολισμένο με λίγο χιούμορ, επιδιώκοντας τη χειραγώγηση μέσα από έναν εύηχο, συντηρητικό λόγο, κρυψώνα του ακραίου. 

Οι ρίζες του πίσω στα χρόνια, όταν μετά την πρώτη επισφράγιση του ακραίου εθνικισμού στην Ελλάδα μέσω του Μακεδονικού, η ΧΑ καμουφλάρισε το νεοναζιστικό πρόσωπό της και φόρεσε το ψευδεπίγραφο εθνικιστικό, φτάνοντας στο μίσος και την προσβολή της Δημοκρατίας και των θεσμών της.

Καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι έφτιαξαν ένα όμορφα δοσμένο παραμύθι γύρω από τη ΧΑ. Αποδέχθηκαν το φαινόμενο αυτό ως κάτι φυσιολογικό.

Επιχειρηματίες στήριζαν πάντα τη ΧΑ τόσο οικονομικά, όσο και επιχειρησιακά. Δεν ήταν τυχαίες, για παράδειγμα οι σχέσεις Μιχαλολιάκου με τον Ιταλό εκπρόσωπο του ακροδεξιού κόμματος και επιχειρηματία, R. Fiore, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που έβγαλε ανακοίνωση στήριξης προς τη ΧΑ, μετά τη φυλάκιση Μιχαλολιάκου. Είχαν κοινή πορεία στη μεταπολίτευση, περίοδος στην οποία είχαν καταγραφεί η βίαιη εμφάνιση νεοναζιστικών οργανώσεων. 

Ούτε τυχαίο ήταν, ότι πολλές φορές η ΧΑ στήριζε νομοσχέδια υπέρ των εφοπλιστών, όπως μαρτυρούν τα στοιχεία της Διεύθυνσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου. Στα στοιχεία αυτά προκύπτει πως η ΧΑ είχε καταθέσει πληθώρα ερωτήσεων από το 2012 σχετικά με ενισχύσεις, διευκολύνσεις και φόρο απαλλαγές κυρίως για τους εφοπλιστές των πλοίων. Πλήρης ταύτιση με το εφιαλτικό NSDAP και τις σχέσεις του με το βιομηχανικό συγκρότημα KRUPP.

Η ΧΑ πουλούσε αλληλεγγύη και πατριωτισμό και εν κρυπτώ συναινούσε στην ενίσχυση εφοπλιστών και δηλητηρίαζε την ελληνική κοινωνία με φόβο και μίσος.

Μίσος, το οποίο έθρεψαν και όσα κόμματα κρύφτηκαν πίσω από τις ευθύνες τους και συντάχθηκαν με τη ΧΑ στα συλλαλητήρια για τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Δεν μπορούν να παραπλανούν, όσοι φωτογραφίζονταν στα συλλαλητήρια πλάι πλάι με τους φασίστες της ΧΑ. Εθνικό είναι το αληθές και όχι ο ψευτοπατριωτισμός της ΧΑ, τον οποίο συντηρούσαν και του έδιναν παράταση ζωής. Όταν υμνητές της 4ης Αυγούστου και της Χούντας βρίσκουν τον τρόπο να εκφράζονται μέσα από κόμματα του συνταγματικού τόξου, οι τόνοι καλό είναι να πέφτουν.

Η ιστορία, όμως, συνεχίζει να γράφει και οφείλουμε να διασφαλίσουμε πως μετά την καταδίκη και τη δικαίωση, τα αντανακλαστικά μας δε θα εφησυχάσουν.

Για μια κοινωνία με συνοχή, πραγματική αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια.

Αν είμαστε όλοι μαζί, θα το καταφέρουμε στην πράξη.