Εκπαιδευτικός - συγγραφέας
Ποιος δεν θυμάται το στίχο του Λευτέρη Παπαδόπουλου σε μουσική Μάνου Λοΐζου: "μη βροντοχτυπάς τις χάντρες η δουλειά κάνει τους άντρες, το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί"; Ποιος δεν θυμάται τα χρόνια του καλού ελληνικού κινηματογράφου, όταν ο άνδρας ξεχώριζε σε τσίπα και σε μπέσα, με τους "καημούς του να σεργιανούν στη γειτονιά" και στην καθαρή του ματιά να λαμποκοπά το φως του ήλιου;
Ήταν καιροί όπου η ανθρωπιά μετριόταν με την τιμιότητα και το φιλότιμο και ο άνθρωπος λογαριάζονταν ως ον "εργατικό". Με τον καιρό, κι αφού είχε πέσει η χούντα, εξελίχθηκε σε ον "κομματικό" και "κινηματικό". Η σιωπή έσπασε τα δεσμά της και οι φίλοι στις παρέες, από δύο - τρεις έγιναν τώρα "χίλιοι δεκατρείς".
Βγήκαν από την πόλη οι εχθροί κι ήρθαν "φίλοι, αδέρφια, μανάδες, γέροι και παιδιά" για την πολυπόθητη "αλλαγή" και με μουσική υπόκρουση το "πνευματικό εμβατήριο" του Σικελιανού, "εμπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα".
Σταμάτησαν μετά από λίγα χρόνια να ηχούν τα τύμπανα του ενθουσιασμού και το λόγο πήραν οι άδειοι "τενεκέδες". Καιροσκόποι της "κομματικής πινελογραφίας", απρόσωποι αριβίστες, επιτήδειοι αιθεροβάμονες κι αψίκοροι μικροπολιτικοί, ακόμη κι από μεταγραφή, στελέχωσαν το κράτος. Άνθρωποι χωρίς παιδεία, χωρίς απολυτήριο λυκείου, στοιχεία αστοιχείωτα στην κυριολεξία, τα λεγόμενα στελέχη, ελέω κινήματος ή κόμματος έγιναν οι εκφραστές και οι διαφωτιστές της κοινωνίας.
Το πτυχίο μπήκε στην κορνίζα και το κομματικό πινέλο στη ζωή του Έλληνα για τα καλά πια. Ένα γρήγορο κι ανορθόγραφο "πινέλο", μπορούσε να εξασφαλίσει στον κάθε επίδοξο πινελογράφο μια "θέση στον ήλιο". Μέσα σε λίγο καιρό περνά κι αυτό από τον αφιλότεχνο Έλληνα στο μετανάστη Αλβανό, ως οικοδομικό εργαλείο πλέον, μαζί με το πηλοφόρι και το μυστρί.
Αναρίθμητοι επενδυτές της πολιτικής αντιπαροχής, άνθρωποι χωρίς πνευματικές περγαμηνές, χωρίς αρχές κι αξίες, χαμερπείς και χαμαιλέοντες, αρχολίπαροι και άναρχοι, κόλακες κι αυλοκόλακες, σπουδαρχίδηδες και θεσιθήρες, μαζάνθρωποι και μπαζάνθρωποι στην κυριολεξία μπούκωσαν και "τρούπωσαν" στο Δημόσιο. Κάποιοι, μάλιστα, έγιναν και πολύ θρασείς, όταν έφθασαν στη θέση του διευθυντή, γιατί φούσκωσαν τα μυαλά τους από τον αέρα. Έτσι, μαζί με την ταξική και οικονομική τους αλλαγή, άλλαξε και η συμπεριφορά τους. Έγιναν αλλοπαρμένοι κι αλλοπρόσαλλοι ταυτισμένοι απόλυτα με την εξουσία.
Κάπου εδώ "δένει" και το "μαζί τα φάγαμε" του Πάγκαλου. Γιατί, όταν ως χώρα διώχνεις τα μορφωμένα σου παιδιά στα ξένα και κρατάς εδώ, σε θέσεις κλειδιά, κομματικούς καραβανάδες, χωρίς παιδεία και πτυχία, μεγαλύτερη σπατάλη κι από αυτήν σε μυαλό και σε χρήμα δεν υπάρχει! Με την αναξιοκρατία καμία χώρα δεν πήγε και δεν πρόκειται να πάει μπροστά. Είναι ένας ακόμη λόγος γιατί χρεοκόπησε η χώρα, αφού πολλοί από αυτούς που στελέχωσαν το ελληνικό κράτος, ήταν κατώτεροι των θέσεών τους...
Έγκλημα δίχως ηθικό και φυσικό αυτουργό δεν υπάρχει. Χώρα που για κάποια από τα παιδιά της είναι μητέρα και για κάποια άλλα μητριά, ζει ως μια ασυγχώνευτη και διηρημένη κοινωνία. Καταρρέει ηθικά και πολιτικά.
Από την πάλαι ποτέ εποχή του Χρυσού Αιώνα, από χώρα σοφών και φιλοσόφων που ήμασταν, αφού περάσαμε μέσα από τη σκλαβιά κι αφού απελευθερωθήκαμε από αυτήν μετά, μπήκαμε στην εποχή του λαμογιού και του κλονισμού των θεσμών, αφού κληρονομήσαμε όλα τα αρνητικά της Τουρκοκρατίας σε νοοτροπία, όπου αργόμισθοι και αεριτζήδες, μιζοδότες και μιζολήπτες κλέφτες και "αμαρτωλοί" του Δημοσίου έριξαν την Ελλάδα στα τάρταρα.
Τα σημαντικά βήματα για την κάθε κοινωνία τα κάνουν οι σπουδαίοι άνθρωποι, μας λέει η Ιστορία. Οι παραγωγικοί σε σκέψεις και σε πράξεις προάγουν τον κάθε τόπο. Οι πολλοί είναι καλοί να διαμορφώνουν πλειοψηφίες και να αναπαράγουν απόψεις επωνύμων στα καφέ κάθε πόλης είτε ως άεργοι είτε ως άνεργοι. Πρόσεξε τις δύο αυτές λέξεις: το ''άεργος'' και το ''άνεργος'. Το "ν" είναι που κάνει τη μεταξύ τους διαφορά. Το "ν" του νου και της νοημοσύνης. Μην το χάσουμε, για να μην χαθούμε.
Ήταν καιροί όπου η ανθρωπιά μετριόταν με την τιμιότητα και το φιλότιμο και ο άνθρωπος λογαριάζονταν ως ον "εργατικό". Με τον καιρό, κι αφού είχε πέσει η χούντα, εξελίχθηκε σε ον "κομματικό" και "κινηματικό". Η σιωπή έσπασε τα δεσμά της και οι φίλοι στις παρέες, από δύο - τρεις έγιναν τώρα "χίλιοι δεκατρείς".
Βγήκαν από την πόλη οι εχθροί κι ήρθαν "φίλοι, αδέρφια, μανάδες, γέροι και παιδιά" για την πολυπόθητη "αλλαγή" και με μουσική υπόκρουση το "πνευματικό εμβατήριο" του Σικελιανού, "εμπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα".
Σταμάτησαν μετά από λίγα χρόνια να ηχούν τα τύμπανα του ενθουσιασμού και το λόγο πήραν οι άδειοι "τενεκέδες". Καιροσκόποι της "κομματικής πινελογραφίας", απρόσωποι αριβίστες, επιτήδειοι αιθεροβάμονες κι αψίκοροι μικροπολιτικοί, ακόμη κι από μεταγραφή, στελέχωσαν το κράτος. Άνθρωποι χωρίς παιδεία, χωρίς απολυτήριο λυκείου, στοιχεία αστοιχείωτα στην κυριολεξία, τα λεγόμενα στελέχη, ελέω κινήματος ή κόμματος έγιναν οι εκφραστές και οι διαφωτιστές της κοινωνίας.
Το πτυχίο μπήκε στην κορνίζα και το κομματικό πινέλο στη ζωή του Έλληνα για τα καλά πια. Ένα γρήγορο κι ανορθόγραφο "πινέλο", μπορούσε να εξασφαλίσει στον κάθε επίδοξο πινελογράφο μια "θέση στον ήλιο". Μέσα σε λίγο καιρό περνά κι αυτό από τον αφιλότεχνο Έλληνα στο μετανάστη Αλβανό, ως οικοδομικό εργαλείο πλέον, μαζί με το πηλοφόρι και το μυστρί.
Αναρίθμητοι επενδυτές της πολιτικής αντιπαροχής, άνθρωποι χωρίς πνευματικές περγαμηνές, χωρίς αρχές κι αξίες, χαμερπείς και χαμαιλέοντες, αρχολίπαροι και άναρχοι, κόλακες κι αυλοκόλακες, σπουδαρχίδηδες και θεσιθήρες, μαζάνθρωποι και μπαζάνθρωποι στην κυριολεξία μπούκωσαν και "τρούπωσαν" στο Δημόσιο. Κάποιοι, μάλιστα, έγιναν και πολύ θρασείς, όταν έφθασαν στη θέση του διευθυντή, γιατί φούσκωσαν τα μυαλά τους από τον αέρα. Έτσι, μαζί με την ταξική και οικονομική τους αλλαγή, άλλαξε και η συμπεριφορά τους. Έγιναν αλλοπαρμένοι κι αλλοπρόσαλλοι ταυτισμένοι απόλυτα με την εξουσία.
Κάπου εδώ "δένει" και το "μαζί τα φάγαμε" του Πάγκαλου. Γιατί, όταν ως χώρα διώχνεις τα μορφωμένα σου παιδιά στα ξένα και κρατάς εδώ, σε θέσεις κλειδιά, κομματικούς καραβανάδες, χωρίς παιδεία και πτυχία, μεγαλύτερη σπατάλη κι από αυτήν σε μυαλό και σε χρήμα δεν υπάρχει! Με την αναξιοκρατία καμία χώρα δεν πήγε και δεν πρόκειται να πάει μπροστά. Είναι ένας ακόμη λόγος γιατί χρεοκόπησε η χώρα, αφού πολλοί από αυτούς που στελέχωσαν το ελληνικό κράτος, ήταν κατώτεροι των θέσεών τους...
Έγκλημα δίχως ηθικό και φυσικό αυτουργό δεν υπάρχει. Χώρα που για κάποια από τα παιδιά της είναι μητέρα και για κάποια άλλα μητριά, ζει ως μια ασυγχώνευτη και διηρημένη κοινωνία. Καταρρέει ηθικά και πολιτικά.
Από την πάλαι ποτέ εποχή του Χρυσού Αιώνα, από χώρα σοφών και φιλοσόφων που ήμασταν, αφού περάσαμε μέσα από τη σκλαβιά κι αφού απελευθερωθήκαμε από αυτήν μετά, μπήκαμε στην εποχή του λαμογιού και του κλονισμού των θεσμών, αφού κληρονομήσαμε όλα τα αρνητικά της Τουρκοκρατίας σε νοοτροπία, όπου αργόμισθοι και αεριτζήδες, μιζοδότες και μιζολήπτες κλέφτες και "αμαρτωλοί" του Δημοσίου έριξαν την Ελλάδα στα τάρταρα.
Τα σημαντικά βήματα για την κάθε κοινωνία τα κάνουν οι σπουδαίοι άνθρωποι, μας λέει η Ιστορία. Οι παραγωγικοί σε σκέψεις και σε πράξεις προάγουν τον κάθε τόπο. Οι πολλοί είναι καλοί να διαμορφώνουν πλειοψηφίες και να αναπαράγουν απόψεις επωνύμων στα καφέ κάθε πόλης είτε ως άεργοι είτε ως άνεργοι. Πρόσεξε τις δύο αυτές λέξεις: το ''άεργος'' και το ''άνεργος'. Το "ν" είναι που κάνει τη μεταξύ τους διαφορά. Το "ν" του νου και της νοημοσύνης. Μην το χάσουμε, για να μην χαθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.