"Ερχόμαστε από μία σκοτεινή άβυσσο (μήτρα). Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο (τάφος). Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε ζωή"
(Νίκος Καζαντζάκης "Ασκητική").
Στη διάρκεια του πεπερασμένου βίου μας, ζούμε χιλιάδες γεγονότα. Λίγα όμως είναι αυτά που σφραγίζουν την ύπαρξή μας και τα θυμόμαστε μέχρι την τελευταία μας πνοή.
Ένα απ’ αυτά τα γεγονότα είναι η μέρα που πρωτοαντικρίσαμε το φως του ήλιου και καθόρισε την ημερομηνία γέννησής μας που μας συντροφεύει σ’ όλη μας τη ζωή. Άλλο σημαντικό γεγονός είναι η μέρα που κρατώντας μια τσάντα ίσαμε το μπόι μας και με την τρυφερή συνοδεία της μανούλας μας, ζήσαμε την πρώτη μας μέρα στο Δημοτικό Σχολείο.
Στη διάρκεια του πεπερασμένου βίου μας, ζούμε χιλιάδες γεγονότα. Λίγα όμως είναι αυτά που σφραγίζουν την ύπαρξή μας και τα θυμόμαστε μέχρι την τελευταία μας πνοή.
Ένα απ’ αυτά τα γεγονότα είναι η μέρα που πρωτοαντικρίσαμε το φως του ήλιου και καθόρισε την ημερομηνία γέννησής μας που μας συντροφεύει σ’ όλη μας τη ζωή. Άλλο σημαντικό γεγονός είναι η μέρα που κρατώντας μια τσάντα ίσαμε το μπόι μας και με την τρυφερή συνοδεία της μανούλας μας, ζήσαμε την πρώτη μας μέρα στο Δημοτικό Σχολείο.
Σημαντική ημερομηνία είναι και η πρώτη μας μέρα στο Γυμνάσιο, όταν περνάμε από την εποχή της αθωότητας στην εποχή της ευθύνης. Ανεπανάληπτο γεγονός στη ζωή μας αποτελεί και η μέρα που η καρδιά μας φτερούγισε και δώσαμε το πρώτο μας φιλί.
Πώς να ξεχάσεις τη μέρα που βγήκαν τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων και έμαθες ότι πέρασες στη σχολή που ήθελες καθώς και η μέρα που πήρες το πτυχίο σου; Είναι δυνατόν να μην χαράχθηκε δυνατά στη μνήμη σου η ημερομηνία του γάμου και της γέννησης των παιδιών σου;
Και αγωνίζεσαι από κοινού με τη σύντροφο της ζωής σου να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, να τα μορφώσεις, να τα μπολιάσεις με αξίες, να τα αποκαταστήσεις επαγγελματικά για να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να τα καμαρώσεις στο γάμο τους.
Και μετά από καιρό ακούς τον μεγάλο σου γιο να σου αναγγέλλει:
-Μπαμπά, η γυναίκα μου είναι έγκυος. Θα γίνεις παππούς.
Εδώ τελειώνουν όλα. Τρελαίνεσαι. Αισθάνεσαι πως συνεχίζει να ολοκληρώνεται ο βιολογικός σου κύκλος. Το ευλογημένο χάρισμα της φύσης που λέγεται ζωή, το πήρες και το αυγατίζεις.
Και έρχεται η άγια ώρα που κρατάς στην αγκαλιά σου τη νεογέννητη εγγόνα σου. Ακούς το κλάμα της και μέσα σου φαντάζει σαν κελάηδημα χιλιάδων εξωτικών πουλιών. Περνάν οι μέρες και της μιλάς, της λες τραγουδάκια κι αυτή κουνάει χεράκια και ποδαράκια αντάμα. Βλέπεις το πρώτο της χαμόγελο και αισθάνεσαι να χαμογελούν μέσα σου όλοι οι ήλιοι του σύμπαντος. Την βλέπεις να κοιμάται σαν αγγελούδι και σούρχεται αυθόρμητα στο νου ο θείος λόγος του Γιάννη Ρίτσου:
«Κοριτσάκι μου,
Και αγωνίζεσαι από κοινού με τη σύντροφο της ζωής σου να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, να τα μορφώσεις, να τα μπολιάσεις με αξίες, να τα αποκαταστήσεις επαγγελματικά για να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να τα καμαρώσεις στο γάμο τους.
Και μετά από καιρό ακούς τον μεγάλο σου γιο να σου αναγγέλλει:
-Μπαμπά, η γυναίκα μου είναι έγκυος. Θα γίνεις παππούς.
Εδώ τελειώνουν όλα. Τρελαίνεσαι. Αισθάνεσαι πως συνεχίζει να ολοκληρώνεται ο βιολογικός σου κύκλος. Το ευλογημένο χάρισμα της φύσης που λέγεται ζωή, το πήρες και το αυγατίζεις.
Και έρχεται η άγια ώρα που κρατάς στην αγκαλιά σου τη νεογέννητη εγγόνα σου. Ακούς το κλάμα της και μέσα σου φαντάζει σαν κελάηδημα χιλιάδων εξωτικών πουλιών. Περνάν οι μέρες και της μιλάς, της λες τραγουδάκια κι αυτή κουνάει χεράκια και ποδαράκια αντάμα. Βλέπεις το πρώτο της χαμόγελο και αισθάνεσαι να χαμογελούν μέσα σου όλοι οι ήλιοι του σύμπαντος. Την βλέπεις να κοιμάται σαν αγγελούδι και σούρχεται αυθόρμητα στο νου ο θείος λόγος του Γιάννη Ρίτσου:
«Κοριτσάκι μου,
θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων να σου φέγγουν στον ύπνο σου.
Κοιμήσου κοριτσάκι.
Είναι μακρύς ο δρόμος. Πρέπει να μεγαλώσεις.
Είναι μακρύς, μακρύς, μακρύς ο δρόμος.
Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη,
πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.
Θέλω να σου φέρω ένα σταυρουλάκι αυγινό φως,
δυο αχτίνες σταυρωτές από τους στίχους μου να σου ξορκίζουν το κακό,
να σου φωτάνε μη σκοντάψεις.
Δύσκολα είναι, κοριτσάκι στην αρχή. Τι να πεις, δεν ξέρεις.
Δύσκολα είναι στην αρχή.
Γιατί δεν είναι, κοριτσάκι, να μάθεις μόνο εκείνο πού είσαι, εκείνο που έχεις γίνει.
Είναι να γίνεις ό,τι ζητάει η ευτυχία του κόσμου,
είναι να φτιάχνεις, κοριτσάκι, την ευτυχία του κόσμου.
Άλλη χαρά δεν είναι πιο μεγάλη απ᾿ τη χαρά που δίνεις.
Να το θυμάσαι, κοριτσάκι».
… Ω ευλογημένη φύση, σ’ ευχαριστώ που με αξίωσες να βιώσω αυτήν την υπέρτατη χαρά.
Κοιμήσου κοριτσάκι.
Είναι μακρύς ο δρόμος. Πρέπει να μεγαλώσεις.
Είναι μακρύς, μακρύς, μακρύς ο δρόμος.
Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη,
πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.
Θέλω να σου φέρω ένα σταυρουλάκι αυγινό φως,
δυο αχτίνες σταυρωτές από τους στίχους μου να σου ξορκίζουν το κακό,
να σου φωτάνε μη σκοντάψεις.
Δύσκολα είναι, κοριτσάκι στην αρχή. Τι να πεις, δεν ξέρεις.
Δύσκολα είναι στην αρχή.
Γιατί δεν είναι, κοριτσάκι, να μάθεις μόνο εκείνο πού είσαι, εκείνο που έχεις γίνει.
Είναι να γίνεις ό,τι ζητάει η ευτυχία του κόσμου,
είναι να φτιάχνεις, κοριτσάκι, την ευτυχία του κόσμου.
Άλλη χαρά δεν είναι πιο μεγάλη απ᾿ τη χαρά που δίνεις.
Να το θυμάσαι, κοριτσάκι».
… Ω ευλογημένη φύση, σ’ ευχαριστώ που με αξίωσες να βιώσω αυτήν την υπέρτατη χαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.