Γράφει ο Κώστας Μπούζας
Απόψε έγινε ένα θαύμα. Το μεγαλύτερο ίσως θαύμα αυτού εδώ του κόσμου κι ας μην το συνειδητοποιούμε απόλυτα. Είναι η συνεχής επανάληψη που δημιουργεί συνήθεια και αποτρέπει απ’ το ν’ αναζητήσεις την μαγεία των πραγμάτων. Κι όμως... Ήταν η πιο βαθιά στιγμή της νύχτας, λιγάκι πριν το χάραμα. Η ώρα εκείνη που όλα βουβαίνονται, λες και το νοιώθουν πως επίκειται της φύσης η ιερή στιγμή. Η νύχτα σε λίγο θα δίπλωνε νωχελικά τα πέπλα της και όλα λαχταρούσαν τον ερχομό του ήλιου, του αφέντη. Και τότε συνέβη... Ήρθε στον κόσμο ένα παιδί...