Ποιος θα αντέξει περισσότερο;

Του Δημήτρη Μάρδα
Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών
Το success story δε φαίνεται και τόσο επιτυχημένο!. Η ευφορία για μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα έχει δώσει τη σειρά της στον σκεπτικισμό. Πράγματι τα 2,7 δις ευρώ, που καταγράφηκαν ως πρωτογενές πλεόνασμα το πρώτο επτάμηνο του 2013, «ξεφούσκωσαν» για να φτάσουν το Δεκέμβριο τα 200 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις.
Η μια εταιρία μετά την άλλη μετακομίζει την έδρα διοίκησής της, λόγω έλλειψης ρευστότητας στο εσωτερικό. Το 2014, σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, θα χρειαστούμε επιπλέον 4 δις ευρώ επιπλέον για να καλύψουμε τις ανάγκες μας ενώ η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο όριο.

Από την άλλη τα αυτονόητα στη χώρα μας ακόμη είναι σε… λίστα αναμονής ως προς την εφαρμογή τους. Έτσι ενδεικτικά σημειώνουμε, ότι το λαθρεμπόριο καυσίμων καλπάζει και τα όσα προτείνονται για τον περιορισμό του περπατούν με ρυθμό χελώνας. Επίσης, η σπατάλη στις προμήθειες υγείας, όπως και το παρεμπόριο καλά κρατούν.

Οι ατέρμονες συζητήσεις μεταξύ τρόικας και κυβέρνησης δείχνουν το εύρος της αντοχής των δυο μερών. Εκείνο όμως που εύκολα διαπιστώνεται από την μέχρι σήμερα εμπειρία είναι το εξής: Η τρόικα δεν είναι διατεθειμένη να τα «βροντήξει» ακολουθώντας την πρακτική της επιτροπής εκείνης των ΗΠΑ, που διαχειριζόταν τα χρήματα του σχεδίου Μάρσαλ στην Ελλάδα μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Οι τροϊκανοί φαίνεται ότι έχουν περισσότερες αντοχές από τους Αμερικανούς, καθώς τελευταίοι έδειξαν ότι απελπίζονται σχετικά εύκολα.

Η τρόικα επισκέπτεται την Ελλάδα κάθε τρίμηνο ανελλιπώς, όταν σε Ιρλανδία, Πορτογαλία και Κύπρο, με μια επίσκεψη συμφώνησε και έκλεισε όλα τα επίμαχα ζητήματα.

«Είναι δυνατόν να είστε τόσο αναποτελεσματικοί, παίζοντας άλλοτε με τη λίστα Λαγκάρντ και άλλοτε με τα αυτονόητα που δεν τολμήσατε να κάνετε εδώ και τόσα χρόνια για να σώσετε ό,τι έχει απομείνει από την υπό κατάρρευση οικονομία σας;»

Τα προαναφερθέντα θα μπορούσαν να είναι το ξέσπασμα ενός υπουργού οικονομικών της ΕΕ στο πλαίσιο ενός Συμβουλίου Υπουργών ή ακόμη ενός αρχηγού κράτους εν μέσω ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κατά τη συζήτηση της νέας χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας μετά το 2013!

Όσα όμως δεν τολμούν να δηλώσουν οι πολιτικοί ηγέτες της ΕΕ, τα γράφει όλο και πιο συχνά ο διεθνής τύπος, αποκαλώντας τους πολιτικούς μας ηγέτες ανοικτά πια, άλλοτε ανήθικους (Ουάσιγκτον Ποστ) και άλλοτε αναποτελεσματικούς (Σπίγκελ). Βέβαια, μπορεί όλη αυτή η κουστωδία κατά του πολιτικού κόσμου της χώρας να εξυπηρετεί κάθε μορφής σκοπιμότητες και συμφέροντα. Από τη στιγμή όμως που τους προσφέρουμε εμείς το μαχαίρι, τότε αυτοί δεν έχουν παρά να το χρησιμοποιήσουν!.

Συνειδητά ή μη, οι αναποτελεσματικοί πολιτικοί μας, κάνουν με τις επιλογές τους, πλουσιότερο το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο, λειτουργώντας άλλοτε σαν φερέφωνά του και άλλοτε ενδεχομένως με τη θέλησή τους. Το δεύτερο μπορεί να συμβεί στις περιπτώσεις όπου αποδειχθεί ότι νέμονται μέρος των κερδών που αποκομίζουν κάθε λογής πιστωτές, με τη βοήθεια των αποφάσεων ή της ολιγωρίας τους.

Τι κέρδη άραγε εξασφάλισε η κατάρρευση των χρηματιστηρίων –μετά από άνοδο επτά ημερών, λόγω των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου 2011– σε όσους πρόβλεψαν, μάντεψαν ή γνώριζαν τη δήλωση του Γ. Παπανδρέου της 2 Νοεμβρίου περί δημοψηφίσματος για παραμονή της χώρας στο ευρώ; Τι κέρδη εξασφάλισαν λοιπόν όσοι μεγαλοχρηματιστές αγόρασαν φθηνά μετοχές στις 26 Οκτωβρίου, τις οποίες πούλησαν ακριβά λίγο πριν τη δήλωση της 2 Νοεμβρίου;

Τι κέρδη εξασφάλισε επίσης στο διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο, η δυναμική που προκάλεσε υπέρ των διεθνών πιστωτών, ο τελευταίος υπέρμετρος δανεισμός της χώρας, από το 2005-2010, πριν λοιπόν την προδιαγεγραμμένη και γνωστή στους ειδήμονες κατάρρευσή της; Να υπενθυμίσουμε ότι στο όνομα της επανεκλογής του, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής αύξησε σε πέντε χρόνια, έτσι ανέμελα, κατά 30 δις ευρώ τις καταναλωτικές (και όχι τις επενδυτικές) δαπάνες τους κράτους!.