<<Τώρα δεν γράφω πια. Διαβάζω, όμως, συχνά. Κάθομαι εδώ μόνος μου, σαν άλιωτος δεσπότης. Νιώθω σαν ντάμα που δεν τη χορεύει κανείς. Κάθομαι και γλυκά μελαγχολώ. Νιώθω, βέβαια, ότι η μελαγχολία μου είναι μεγαλύτερη απ' το πρόβλημα. Αλλά κατά βάθος μ' αρέσει. Γιατί η μοναξιά είναι πάντα μια καινούρια αρχή. Ξεύρετε, πότε δεν θέλησα να μ' αγαπήσουν.
Μάλλον επροσπάθησα να μη με μισήσουν περισσότερο απ' όσο έπρεπε>>.(2)
Ο ποιητής των υπονόμων κλείνει, κατά βάση, τον κύκλο της περιπολίας. Θα ήθελε, βέβαια, να μην επέλθει το τέλος. Η μοναξιά περιέχει την αισθητική της, γιατί περιέχει την αισθητική της ύπαρξης.(3) Ο ήρωας οδοιπορεί μέσα σ' ένα οδυσσειακό κύκλο, στο πλαίσιο μιας γενεαλογίας συνολικής ιδεολογικής κομψότητας. Μπορεί ο Dimock να φθάνει το όριο της αυθαιρεσίας εστιάζοντας ερμηνευτικές τολμηρότητες πάνω στον Οδυσσέα (4), ωστόσο μια τέτοιου είδους νεφελώδης και σκόπιμη παρανόηση 'η υπερβολή με οδηγεί απ' την πίσω πόρτα στην υπόγεια ψυχολογία του ποιητή των υπονόμων, σε προσωπικές καταστάσεις μεταφοράς και μεταφορολογίας. Στο τέλος της Οδύσσειας, ο “οδυσσάμενος” underground καλλιτέχνης είναι πια “πάσχων” και “πολύτροπος” “με την ακόλουθη περίεργη οπωσδήποτε εξήγηση odyssasthae meays assentially” ”To cause pain (odyme) and to be willing to do so” (5).
Έτσι λοιπόν, “οδύσσομαι” τελευτών. Κι αρχίζω απ' την αρχή μέσα στην αισθητική της μοναξιάς, που στην ουσία είναι η έσχατη ηθική πράξη, το ύστατο “εαυτόν επιμελείσθαι”(6): Η διαλεκτική της οδύσσειας ενός ατόμου που αναδύεται στο τριώνυμο ύπαρξη- μοναξιά- πολύτροπο. Ο σκοτεινός κόσμος των υπονόμων, είναι ο ελκυστής και καταστροφέας των δικών μας θεωριών του χάους: της δικής μας προβλεπτικότητας. Οι ήρωες _ όπως εδώ, στο διήγημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη _ προβλέπουν πάντα το τέλος τους. Έχουν ζήσει την ηθική υποκειμενοποίηση του εαυτού, σαν εσχάτη πράξη.(7)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1) Τιτλος διηγηματος στη συλλογη “Περιπολών περι πολλων τυρβάζω”, του ιδίου.
2) ο.π. Σελ 239
3) Michel Foucault, Για τη Λαικη Δικαισυνη, (Η αισθητικη της υπαρξης), (1) Εκδοσεις Εξάρχεια, 2011 σελ. 88
4) Δ. Ν. Μαρωνίτη, Αναζήτηση και νόστος του Οδυσσεα _ Η διαλεκτική της Οδυσσειας, Κεδρος 1971, σελ 199, σημ. 15
5) ο.π. Σελ 199, σημ. 15
6) Michel Foucault, Το ματι της εξουσιας(2) Βάνιας 2008 (γενικευμένη αναορα)
7) Michel Foucault, (1) σελ 85, γενικα στο “Σύντομη εισαγωγη στην κριτικη οντολογία”, Επίμετρον, Παναγιώτης Δελλής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.