Στο μεγάλο δάσκαλο Κωνσταντίνο Βαβούσκο

Γράφει ο Χρήστος Π. Ίντος                                                      Το Σάββατο 11Φεβρουαρίου 2012 η Μακεδονική γη δέχθηκε στην αγκαλιά της ένα άξιο και επιφανές τέκνο της. Τον Κωνσταντίνο Βαβούσκο, ομότιμο καθηγητή της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ακαδημαϊκό, επί τριάντα χρόνια πρόεδρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Δέχθηκε το νομικό σύμβουλο του Πατριαρχικού Θρόνου, το δάσκαλο νομικών, διπλωματών, αξιωματικών και πλήθους Ελλήνων ιδιαίτερα του βορειοελλαδικού χώρου. Του χώρου τον οποίο κυριολεκτικά είχε οργώσει δίνοντας διαλέξεις, συμμετέχοντας σε συνέδρια, σε ημερίδες και σε επιστημονικά συμπόσια. Η Μακεδονική γη αγκάλιασε το στήριγμα των αποδήμων, τον εκφραστή των δικαίων της Μακεδονίας και του Ελληνισμού. Τον πολυβραβευμένο και τιμημένο για το μεγάλο επιστημονικό και εθνικό του έργο Μακεδόνα άνδρα.

Έφυγε από την επίγεια ζωή πλήρης ημερών, ολύμπιος, με διαύγεια πνεύματος ως την ύστατη ώρα. Είχε καταγωγή από το μαρτυρικό Κρούσοβο της Πελαγονίας, κοιτίδα ελληνισμού, που έμεινε έξω από την ελληνική επικράτεια. Ήταν περήφανος για την ιδιαίτερη πατρίδα του, για το γηγενές της ρίζας του, για τον ελληνισμό της Μακεδονίας. Πρόσφερε πολλά και το γνωρίζουν πολλοί.
Ο λόγος του ήταν ακέραιος, η αυστηρότητα και η επιβλητικότητά του τέτοια που αφόπλιζε την επιπολαιότητα και το αντιεπιστημονικό. Η ρητορική του δεινότητα και η επιχειρηματολογία του καθήλωναν. Ήταν προικισμένος με πολλά, γι αυτό και ξεχώριζε. Ξεχώριζε και για την απλότητα, για το κέφι στην παρέα και για τη θετική ατμόσφαιρα που δημιουργούσε γύρω του.
Είχα την καλή τύχη να γνωρίσω τον Κωνσταντίνο Βαβούσκο από τη νεότητά μου. Να με δεχθεί στο γραφείο του, ακόμη και στο σπίτι του. Να τον παρακαλέσω να πραγματοποιήσει ομιλίες και να παραστεί σε φορείς στους οποίους συμμετείχα. Δέθηκε να περιοδεύσουμε σε τόπους του Ν. Κιλκίς, στα μονοπάτια του Πάικου, στα σοκάκια της Γουμένισσας, να επισκεφθεί την κατοικία μου. Είχα την τιμή να προτείνει τη συμμετοχή της ταπεινότητάς μου με εισηγήσεις σε συνέδρια ακόμη και στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών για τα εκατοντάχρονα (2004) από το θάνατο του Παύλου Μελά.
Μια βροχερή μέρα ενός φθινοπώρου των αρχών της δεκαετίας του 1990 συνεννοηθήκαμε να μιλήσει για άλλη μια φορά στη Γουμένισσα. Άνοιξαν τη μέρα εκείνη οι ουρανοί και πλημύρισαν τα πάντα. Οι διοργανωτές πιστεύαμε πως θα ματαιωθεί η επίσκεψη, η ομιλία του, η εκδήλωση. Πρωί, πρωί της καθορισμένης μέρας από το τηλέφωνο κοφτά και στράτα είπε. «Που είστε; Περιμένω! Θα εκκλησιαστούμε στη Γουμένισσα και βλέπουμε». Έγιναν όλα όπως είχαν προγραμματιστεί. Η βροχή δε τον σταμάτησε, όπως και τον κόσμο που προσέτρεξε να τον ακούσει. Όσοι τον παρακολουθούσαν ήθελαν να συνεχίσει την αφήγησή του.
Η επίσκεψή του εκείνη η δεν ήταν η πρώτη ούτε και η τελευταία στη Γουμένισσα. Ακολούθησαν και άλλες, μάλιστα δε σε συνεργασία με το Σύλλογο Γουμενισσιωτών Θεσσαλονίκης. Συνδέθηκε μαζί του, έγινε μέλος, φίλος. Συνέβαλε στη διοργάνωση δύο τοπικών συνεδρίων με τον παραπάνω φορέα στη Γουμένισσα και σε πολλές άλλες εκδηλώσεις στην έδρα του Συλλόγου, στη Θεσσαλονίκη. Ήταν πάντα παρών με τη σύζυγό του, την ήρεμη και καλόκαρδη κ. Χριστίνα. Απολάμβανε στο τέλος και ένα ποτήρι κρασί Γουμένισσας που το θεωρούσε μοναδικό.
Ο Κωνσταντίνος Βαβούσκος με τη ζωή, το έργο, την επιστημονική γνώση και την ιστορική του εμβρίθεια, με το μοναδικό του λόγο πέρασε στη ιστορία. Του οφείλουμε πολλά.
Αιωνία η μνήμη του.