Το παραμύθι δεν έχει «χάππυ – εντ»

Γράφει ο Γιάννης Καραγιαννίδης

Αυτή η περίπτωση της εταιρείας «ANATOMIC HELP» είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα, που καταδεικνύει ανάγλυφα τον τρόπο που λειτουργούσε δεκαετίες τώρα το ελληνικό κράτος. Και, που, δυστυχώς δείχνει πως εξακολουθεί να λειτουργεί μέχρι σήμερα κι ενώ διάγουμε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Είναι πια παγκοίνως γνωστό ότι η εδρεύουσα στη Ν. Σάντα εταιρεία παράγει ανατομικά προϊόντα που εκτός των άλλων, αποτελούν «πρώτη ύλη» για νοσηλευτικά ιδρύματα. Τα προϊόντα αυτά κοστίζουν 20 έως 30 φορές λιγότερο (!) απ’ όσο αυτά που προμηθεύονται τα νοσοκομεία. Κι όμως, οι προμήθειες των νοσηλευτικών ιδρυμάτων μας δεν γίνονται από την ANATOMIC HELP. Ούτε και από κάποια άλλη πηγή παρόμοιων υλικών, που διαθέτει τα προϊόντα της σ’ αντίστοιχες τιμές. Προτιμώνται οι εικοσαπλάσιες και τριακονταπλάσιες!
Ερώτημα πρώτο: Πριν το ελληνικό δημόσιο καταλήξει να επιλέξει τους προμηθευτές του δεν προβαίνει σε μια στοιχειώδη έστω έρευνα αγοράς; Η προφανής, εκ του αποτελέσματος της…φαεινής επιλογής απάντηση είναι «όχι»!
Κι άντε, έρευνα αγοράς βαριούνται ή δεν τους συμφέρει – για ευνοήτους λόγους- να κάνουν. Όταν μαθαίνουν ότι…υφίστανται υποπολλαπλάσιες τιμές απ’ αυτές που αγοράζουν, πως αντιδρούν; Εκ του αποτελέσματος τεκμαίρεται ότι αναγράφουν την πληροφορία είτε στον ανθυποφάκελλο του σκληρού δίσκου του υπηρεσιακού υπολογιστή τους είτε απλώς εις τα αχαμνά τους!
Ούτω πως το ελληνικό δημόσιο σπαταλά ακόμα και στις μέρες μας τον μπεζαχτά που αποκομίζει λεηλατώντας το υστέρημά μας. Κι αν, όντως η λεγόμενη «οικονομική κρίση» έχει ως γεννεσιουργό αιτία τα δημοσιοικονομικά μας, γίνονται προφανείς οι λόγοι για τους οποίους δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ απ’ αυτήν. Κι οι βασικοί είναι τρεις, οι εξής δυο: το «μεγάλο φαγοπότι» απ’ το πλιάτσικο που έχει εξαπολυθεί ενάντια στις άδειες τσέπες μας!
Τις μέρες, λοιπόν, που εμείς οι Κιλκισιώτες πληροφορούμασταν το περιεχόμενο της επιστολής που αναγκάστηκε να στείλει στον υπουργό Υγείας ο πρόεδρος της ANATOMIC HELP, Παν. Γιαννούλης, γίναμε και κοινωνοί του νέου πακέτου μέτρων της κυβέρνησης, που στοχεύουν στην ολοκληρωτική αποψίλωση των πορτοφολιών των Ελλήνων. Αλήθεια, πόσο γελοία – εκτός από άδικη – φαίνεται αυτή η νέα επιδρομή, αν την δει κανείς κάτω από το πρίσμα της συνεχιζόμενης κραιπάλης στο Δημόσιο;
Να γιατί βάλαμε εισαγωγικά στην …έννοια «οικονομική κρίση». Γιατί, γι’ άλλους είναι, όντως, απλά μια έννοια και γι’ άλλους η οδυνηρή καθημερινότητα. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν κι εκείνοι οι λειτουργοί του Δημοσίου, που «δεν καταλαβαίνουν τίποτα», ούτε από μισθολογικές περικοπές (των ιδίων, φυσικά) ούτε από περιορισμό των δαπανών (προς ίδιον όφελος, βεβαίως). Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουμε όλοι εμείς, ο «απλός λαουτζίκος» που δεν έφταιξε σε τίποτα αλλά πληρώνει τον λογαριασμό των ενόχων. Κι αν όλα αυτά φαντάζουν σε κάποιους «λαϊκίστικα» ένα έχουμε να τους πούμε: Έρχονται στιγμές που η αλήθεια είναι τόσο απλή όσο κι η δυστυχία που προκαλείται απ’ τις πολιτικές τους. Και τότε επικαλούνται τον «λαϊκισμό» για να μας πείσουν για τον δικό τους «σύνθετο» τρόπο σκέψης, έτσι ώστε να καταλήξουν στο .. βαθυστόχαστο «φάγαμε εμείς καλά και πληρώστε εσείς καλύτερα». Όμως όλα τα παραμύθια έχουν ένα ''εντ''. Που δεν είναι πάντα ''χάππυ''.