Τρελάθηκε ο αγρότης και τα δίνει τζάμπα!

Γράφει ο Γιάννης Καραγιαννίδης


Μπήκαμε αισίως στον δεύτερο μήνα του σωτήριου έτους 2011 («σωτήριο» κατ’ ευφημισμόν, όπως λέμε «Εύξεινος Πόντος» ή «Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας») και οι….συνήθεις ανά χειμώνα κινητοποιήσεις των αγροτών μας, ήδη εκδηλώθηκαν. Προς το παρόν, βέβαια, χωρίς αποκλεισμούς δρόμων ή συνόρων. Αντίθετα, επιφυλάσσουν ευχάριστες εκπλήξεις σε οδηγούς και πεζούς, μοιράζοντάς τους γάλα και αυγά. Πρώτες ύλες, δηλαδή, για ένα καλό…παντεσπάνι. Σου λένε, «όταν οι άλλοι πάνε να μας κάνουν να πούμε το ψωμί- ψωμάκι εμείς θ’ απαντήσουμε με παντεσπάνι!

Απίθανος ο συλλογισμός! Κι ως εκ τούτου, είναι βέβαιο ότι δεν έγινε ποτέ. Γιατί – έτσι, για να «σοβαρευτούμε»- οι αγρότες μας έχουν περί άλλων να συλλογούνται. Για παράδειγμα, την …αέναη δράση των καρτέλ. Τα οποία, όλοι δαχτυλοδείχνουν, πολλοί καταγγέλλουν, κάποιοι αποκαλύπτουν την σκανδαλώδη δράση τους, αλλά αυτά συνεχίζουν απτόητα προς δόξα όλων των κυβερνήσεων που κόπτονται στα λόγια για τον «υγιή ανταγωνισμό» αλλά τα επιτρέπουν στην πράξη ν’ αλωνίζουν στην αγορά, κερδοσκοπώντας  με τον μόχθο των αγροτών και ξετινάζοντας τις τσέπες των καταναλωτών.

Όπως λένε οι ίδιοι οι παραγωγοί, το στάρι το πουλάνε, στην καλύτερη περίπτωση σήμερα, στα 0,15 ευρώ το κιλό, ενώ το ψωμί τ’ αγοράζουμε με 2,30 ευρώ. Ποιος νόμος της καπιταλιστικής ή σοσιαλιστικής, παγκοσμιοποιημένης ή εθνικοποιημένης αγοράς λέει ότι η «ψαλίδα» των τιμών μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή μπορεί να ξεπεράσει το 1.500% (κι όχι το 150% όπως λέτε σ’ ανακοίνωσή σας, φίλτατοι του Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου) σε προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης όπως το ψωμί;

Ο Σ. Τσιτουρίδης το ‘χε πει κάποτε σε συγκέντρωση αγροτοκτηνοτρόφων στο Κιλκίς, όντας μάλιστα υπουργός Γεωργίας: Η «ψαλίδα» στις τιμές είναι στη χώρα μας μεγαλύτερη από κάθε άλλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν, μάλιστα, μεταξύ Ελλάδας και ανεπτυγμένων χωρών της Δ. Ευρώπης, το άνοιγμα στους μισθούς είναι επίσης τεράστιο.

Αλλά και για το γάλα, έχουμε μια ψαλίδα μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή που ξεπερνάει το 450%. Πως λοιπόν, να μην ευγνωμονούν οι καταναλωτές τους αγρότες όταν τους το δίνουν τζάμπα; «Κάθε μέρα κινητοποιήσεις να κάνετε παιδιά», τους λένε.  Γιατί, αυτές είναι πράγματι οι αποδοτικές και πολλαπλώς ωφέλιμες για όλους κινήσεις! Το τερπνόν μετά του ωφελίμου, που λέμε!

Κι επειδή μπαίνουμε στο Τριώδιο κι άρα καταφθάνει ωσονούπω και το άγιο Πάσχα, οι κτηνοτρόφοι του Κιλκίς φροντίζουν να μας ενημερώσουν ότι το «καπέλο» στα αμνοερίφια βρίσκεται στο 300%. Άρα, όσο θα πλησιάζουν οι άγιες εκείνες μέρες θα γίνει…σομπρέρο. Επικάλυμμα της κεφαλής, δηλαδή, χρήσιμο για τις Απόκριες ή για ταινίες γουέστερν, ουχί όμως για Πάσχα ή άλλας εορτάς (μονάχα τότε τρώμε πλέον αρνάκι), καθώς και για ταινίες θρίλερ με τρόϊκες και κυβερνητικά ζόμπι.

Και οι ως άνω καταβαραθρωμένες για τον αγρότη κι αστρονομικές για τον καταναλωτή τιμές, ισχύουν στην υπό πτώχευση (κατ’ άλλους, ήδη πτωχευμένη) χώρα μας, τη στιγμή που εισάγουμε αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα κατά συρροή, προς δόξα δήθεν του ανταγωνισμού και της συμπίεσης των τιμών προς τα κάτω! Σύμφωνα πάντα με τους Κιλκισιώτες αγρότες, εισάγουμε το 90% του βόειου κρέατος που καταναλώνουμε, το 50% του χοιρινού και το 50% επίσης του αγελαδινού γάλακτος. Όχι, καρφίτσες και κόπιτσες δεν εισάγουμε ακόμα, αλλά όπως πάμε…

Ζωοτροφές, πάντως, σίγουρα εισάγουμε. Με τις τιμές τους – εισαγώμενων τε και εγχωρίων- να’ χουν αυξηθεί κατά 50%, όπως λέει μ’ ερώτησή της, που κατέθεσε στη Βουλή, η Διαμάντω Μανωλάκου του ΚΚΕ. Αλλά η βουλευτής με το βουκολικό μικρό όνομα, λέει και κάτι άλλο, για το οποίο το δίκιο της…βουνό. Ότι οι ζωοτροφές αντιπροσωπεύουν το 60-70% του κόστους παραγωγής ενός γαλακτοκομικού προϊόντος.

Άντε, τώρα εσύ να ‘σαι αγρότης και να περιμένεις να ζήσεις απ’ τα προϊόντα που παράγεις. Γιατί, δεν είναι μονάχα να τα πουλήσεις σ’ εξευτελιστικές τιμές. Είναι και να πας μετά ν’ αγοράσεις, με το σομπρέρο που λέγαμε! Ε, δεν τα μοιράζεις καλύτερα τζάμπα στο φανάρι της εξόδου για Θεσσαλονίκη ή σ’ αυτό του πεζόδρομου της 25^ης Μαρτίου! Εκεί, τουλάχιστον, θ’ ακούσεις κι ένα «ευχαριστώ»!