Κατοικώ σε έναν βράχο, κακοτράχαλο και θαλασσοδαρμένο. Μα και κατάλευκο, ψηλό κι ηλιόλουστο. Προβάλλει με τέτοιο τρόπο καταμεσής στο πέλαγος, ώστε φαίνεται από παντού.
Δε μπορώ να πω πως είναι άσχημη η ζωή μου. Λίγο στερημένη, βέβαια, μα είμαι ολιγαρκής. Αρκούμαι στο φως του ήλιου, έτσι όπως το νοιώθω να με λούζει και να φτάνει ίσαμε την ψυχή μου. Και να τη σέρνει ξοπίσω του στα ύψη, σε χορούς ουράνιους, με τις πανταχού παρούσες ακτίνες του και με τους περίτεχνους ιριδισμούς του. Αρκούμαι στην αλμύρα της καταγάλανης θάλασσας, έτσι όπως τη νοιώθω να λούζει τα πόδια μου και να με καλεί να τη συντροφέψω, με καταδύσεις μου σε ανεξερεύνητα βάθη, αυτά που δημιούργησε ο χρόνος ο ίδιος, σκάβοντας τα αρχαία βράχια σαν το δικό μου.
Γεννήθηκα εδώ, μες στα αγαπημένα μου χρώματα. Το λευκό της πέτρας και το απέραντο γαλάζιο του πελάγους. Εδώ ζούσαν και οι πρόγονοί μου, από πάντα. Στη ζωή μου ταξίδεψα πολύ και έκανα πολλούς φίλους. Αρκετοί ήταν κι αυτοί που πέρασαν από τον τόπο μου. Κάποιοι με χαιρετούσαν περνώντας. Άλλοι, πάλι, στέκονταν και ξαπόσταιναν για λίγο, αφού τους πρόσφερα πρόθυμα τη φιλοξενία μου.
Είδα και πολλούς γείτονες να έρχονται και να φεύγουν. Κι ύστερα να μην τους θυμάται πια κανείς. Να μην απομένει ούτε καν η σκόνη τους. Κι εγώ, εδώ. Μάρτυρας αψευδής των εποχών που αλλάζουν και περνούν, που φέρνουν και παίρνουν. Υπήρξαν όμως, κατά καιρούς, ανάμεσα στους γείτονές μου αυτούς, κάποιοι που ζήλεψαν την πέτρα μου, μα κι εμένα με φθόνησαν γιατί πέταγα ψηλά. Πολλοί προσπάθησαν, μα δε με φτάσανε. Ήταν και μερικοί, πάλι, που την απόκρημνη πλαγιά μπόρεσαν κι ανέβηκαν. Και θρονιάστηκαν, με το ζόρι, στο σπίτι μου αφέντες. Δεν άντεξαν, όμως, για πολύ. Τους τύφλωσε το άπλετο φως και τους ξέπλυνε το μανιασμένο κύμα.
Και σήμερα, ακόμη, υπάρχουν κάποιοι που κοιτάζουν με βουλιμία το βράχο μου. Με απειλούν και προσπαθούν να με φοβίσουν με χίλιους δυο τρόπους. Εγώ, με τη σειρά μου, εμπιστεύομαι, για ακόμη μια φορά, το φωτοδότη ήλιο και το πολυκύμαντο πέλαγος. Και ελπίζω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.