Στη μνήμη του πατέρα μου: Βαμμένη με αίμα η αφύλακτη διάβαση στον Άσπρο Κιλκίς

Υπογράφει η Κυριακή Χριστοφορίδου*

Ήταν 26 Οκτωβρίου 1980 όταν ο πατέρας μου Κωνσταντίνος Χριστοφορίδης αποπειράθηκε να διασχίσει με το φορτηγό του την αφύλακτη, ισόπεδη σιδηροδρομική διάβαση του χωριού μας, στον Άσπρο Κιλκίς. 

Επρόκειτο για μια διάβαση στην οποία δεν υπήρχαν φωτεινοί ή ηχητικοί σηματοδότες, αλλά ούτε και κινητές προστατευτικές μπάρες οι οποίες να κλείνουν όταν διέρχεται αμαξοστοιχία. Επιπλέον, τότε, στην αφύλακτη διάβαση, εκτός από την έλλειψη σχετικής σήμανσης, σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκονταν παρατημένα σκουριασμένα βαγόνια –κάποιοι έξυπνοι είχαν την ιδέα να τα αποθέσουν εκεί- κουφάρια τρένων με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ορατότητα. Αυτό είχε ως τραγική συνέπεια ο πατέρας μου να μην μπορεί να αντιληφθεί εγκαίρως το διερχόμενο τρένο το οποίο τον παρέσυρε, οδηγώντας τον στον θάνατο, σε ηλικία μόλις 32 ετών.

Το δικαστήριο που ακολούθησε απάλλαξε από κάθε ευθύνη τον ΟΣΕ και τον μηχανοδηγό της μοιραίας αμαξοστοιχίας, καθιστώντας ουσιαστικά υπεύθυνο για το δυστύχημα… τον θανόντα πατέρα μου. Έτσι, οι πραγματικοί υπαίτιοι απαλλάχθηκαν από κάθε υποχρέωση καταβολής χρηματικής αποζημίωσης ή έστω ηθικής δικαίωσης του θύματος καθώς δεν αποδόθηκε καμία ευθύνη στον ΟΣΕ παρότι παρέλειψε να τοποθετήσει στην επικίνδυνη αυτή διάβαση τα προβλεπόμενα συστήματα ασφαλούς διέλευσης (φωτοσήμανση, μπάρες), αλλά ούτε και στον μηχανοδηγό της αμαξοστοιχίας ο οποίος δεν έκανε χρήση των προειδοποιητικών ηχητικών σημάτων του τρένου, όπως ανέφεραν οι μάρτυρες.


Επαναφέρω στη μνήμη των συγχωριανών μου το θλιβερό αυτό περιστατικό με αφορμή το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και σαν ένα είδος μνημοσύνου στη μνήμη του πατέρα μου οποίος έφυγε από κοντά μας πριν από 42 χρόνια. Ήταν ένας καλοσυνάτος άνθρωπος, πανέξυπνος και πολλά υποσχόμενος επιχειρηματίας. 

Αιωνία η μνήμη του.

* Κυριακή Χριστοφορίδου
Κόρη του Κώστα Χριστοφορίδη και η εγγονή του Στέργιου Χριστοφορίδη