Αυτά συζητούν μεταξύ τους οι δημότες Κιλκίς, στις παρέες και στους δρόμους

Υπογράφει η Κασσάνδρα
Αγαπητέ Δήμαρχε,
το Κιλκίς βουλιάζει καθημερινά στην αφάνεια. Ο τόπος χρειάζεται κάτι που θα σχετίζεται με την καθημερινότητά του. Ο πολίτης ξεροσταλιάζει για ένα επίδομα και περιμένει πώς και πώς να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας.

Μίλησες με κανένα νέο τελευταία; Με κάποιον 20χρονο, ας πούμε. Τον ρώτησες αν θέλει να μείνει στο Κιλκίς, αν αγαπάει τον τόπο του, αν του αρέσει η εικόνα που έχει η πόλη του; Για αυτόν τον νέο πρέπει να ανοίξουν οι πόρτες του γραφείου σου, για να τον ακούσεις με προσοχή να σου λέει τα θέλω του.

Όταν οι πόρτες του γραφείου σου μένουν ερμητικά κλειστές για τον πολίτη, ο μόνος που μπορείς να ακούς είναι ο εαυτός σου.

Κοιτάζουμε θλιμμένοι το πάρκο-κήπος που ακόμα δυστυχώς το λέμε «τσιμεντόπαρκο». Γιατί, Δήμαρχε, εμείς δεν ζούμε μέσα στις φωτογραφίες του Facebook, που, συχνά, δημοσιεύεις. Περπατάμε και στην Χαρίτωνος, στα εγκαταλελειμμένα μαγαζάκια του Κήπου, με τους βανδαλισμούς και τα γκράφιτι. 

Περπατάμε, ακόμη, και μέσα στην πλατεία με τις άδειες «δεξαμενές», γεμάτες, όμως, από πράσινα φύλλα και σκουπίδια (όχι δεν τις κρύβουν οι πελώριες γλάστρες που έβαλες). Πιο πέρα, συναντάμε αμέτρητα αυτοκίνητα μέσα στην πλατεία παρκαρισμένα και παιδιά που πασχίζουν να παίξουν κάπου ελεύθερα.

Αυτή δεν είναι εικόνα ανάπτυξης αλλά εγκατάλειψης, που τα χριστουγεννιάτικα στολίδια δεν κατάφεραν να κρύψουν.

Ο πολιτικός όταν περπατά μέσα στην πόλη πρέπει να έχει στο νου του τι θα μπορούσε να κάνει για να διευκολύνει και να ομορφύνει την καθημερινότητα του πολίτη.

Όλα αυτά συζητούν μεταξύ τους οι δημότες σου στις παρέες και στους δρόμους, Δήμαρχε. Και πλέον δεν αποτελούν παράκληση σε σένα αλλά απαίτηση για όσα κάποτε είχες υποσχεθεί.