Το χρονικό της Μεγάλης Εβδομάδας (1ο μέρος)

Γράφει ο Ηλίας Θεοχαράκης

Θεολόγος

Τελείωσε την Κυριακή των Βαΐων η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή και εισερχόμαστε στην Μεγάλη Εβδομάδα, που είναι αφιερωμένη στα Σωτήρια και Ζωοποιά Πάθη του Κυρίου μας. Λέγεται δε Μεγάλη όχι γιατί έχει περισσότερες ημέρες ή ώρες αλλά επειδή κατ’ αυτήν συμβαίνουν σημαντικά και μεγάλα γεγονότα. 

Η Μεγάλη Εβδομάδα προετοιμάζει την είσοδο μας στην λαμπρή εορτή της Αναστάσεως του Χριστού, την οποία δεν θα αισθανθούμε, εάν δεν υπακούσουμε στο κάλεσμα: "…Δεύτε ούν και ημείς, κεκαθαρμέναις διανοιαίς, συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι’αυτόν ταις του βίου ηδοναίς". 

Πριν αναφέρουμε το περιεχόμενο της κάθε ημέρας της Μεγάλης Εβδομάδας, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι εσπερινές ακολουθίες στις οποίες συρρέουν πλήθη λαού μας, δεν είναι εσπερινές, αλλά πρωινές. Είναι ο όρθρος, δηλαδή η πρωινή Ακολουθία της επόμενης ημέρας. Κάθε ημέρα επιτελούμε την ανάμνηση κάποιου γεγονότος.

Την ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ: Επιτελούμε την ανάμνηση του ενάρετου Ιωσήφ του Παγκάλου, υιού του Πατριάρχου Ιακώβ, ο οποίος είναι τύπος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Θεωρήθηκε δε τύπος και προεικόνιση του Κυρίου, διότι και αυτός ήταν αγαπητός υιός και εφθονήθηκε, συκοφαντήθηκε, πουλήθηκε σε αλλότριο έθνος (των Αιγυπτίων) και δεν διαμαρτυρήθηκε όπως ακριβώς ο Χριστός και τέλος εδοξάσθηκε σαν βασιλιάς όπως ο Κύριος. 

Επίσης την Μεγάλη Δευτέρα επιτελούμε την ανάμνηση της άκαρπου συκής, την οποία καταράστηκε ο Κύριος και ξηράθηκε. Η συκιά συμβολίζει κατά πρώτον την Συναγωγή των Ιουδαίων, η οποία δεν είχε πνευματικούς καρπούς και για αυτό καταδικάσθηκε από τον Κύριο "Δια τούτο λέγω υμίν ότι αρθήσεται αφ’υμών η Βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής" (Ευαγγέλιο Μ. Δευτέρας) και κατά δεύτερον κάθε άνθρωπο ο οποίος στερείται πνευματικούς καρπούς, δηλαδή αρετές. Κατά την ημέρα αυτή, όπως και τις δύο επόμενες, ψάλλουμε την ακολουθία του Νυμφίου με το κατανυκτικώτατο τροπάριο "Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…"

Συνεχίζεται