Το ζήσαμε κι αυτό. Η Αγια-Σοφιά έγινε τζαμί. Και είδαμε και το άλλο. Ο «Σουλτάνος» μπήκε θριαμβευτής σε τούτο το σύμβολο της Ορθοδοξίας. Γιατί; Μα για να προσευχηθεί. Κι ύστερα. Ήρθε και το επόμενο. Όλοι οι «πατριώτες» κι Ελληναράδες οι δικοί μας, ξαφνικά θυμήθηκαν ότι υπάρχει Χριστιανισμός και ορθοδοξία.
Και ξαφνικά το διαδίκτυο «έπεσε» από ποσταρίσματα γεμάτα οργή και θλίψη για τον Ναό-Σύμβολο! Και ξάφνου θυμηθήκαμε να σταματήσουμε να επισκεπτόμαστε την Τουρκία, γιατί λέει εμείς δεν είμαστε προδότες. Και ξαφνικά μας έπιασε ο πατριωτισμός μας και είπαμε ότι δεν είναι πρέπον να ψωνίζουμε προϊόντα από τα φτηνά παζάρια της Τουρκίας ή ακόμα καλύτερα να μην ψωνίζουμε προϊόντα made in Turkey.
Γιατί θέλουμε λέει να αντιδράσουμε για όλο αυτό που έγινε. Και ξαφνικά ξυπνήσαμε και θυμηθήκαμε ότι ο κύριος Ερντογάν την έχει δει μάγκας και νταής. Α! Ακόμη θυμηθήκαμε ότι ο «καλός μας γείτονας» είναι τρελός κι επικίνδυνος. Κι έρχομαι και γω ο καημένος μέσα στο κατακαλόκαιρο κι ανεβάζω στροφές και θερμοκρασίες! Γιατί;
Γιατί Ελληναράδες μου πολύ απλά, με όλα αυτά που συμβαίνουν μου ξυπνάνε οι μνήμες:
1. Δεν μπορώ να ξεχάσω όλους αυτούς τους αχαρακτήριστους Εφιάλτες της εποχής μας, οι οποίοι παλεύουν με νύχια και με δόντια να γλιτώσουν τη στρατιωτική θητεία, γιατί λέει είναι χάσιμο χρόνου ποιος ασχολείται, αλλά όποτε θυμούνται το παίζουν υπέρμαχοι της πατρίδας
2. Δεν μπορώ πατριωτάρες μου να ξεχάσω τα χιλιάδες αχαρακτήριστα πλάσματα, που σχεδόν κάθε χρόνο στην Επέτειο του Πολυτεχνείου και όχι μόνο καίνε την ελληνική σημαία λες και είναι χαρτί τουαλέτας ή σφουγγαρόπανο, αλλά όποτε τους καπνίσει την τυλίγονται και βγαίνουν στο δρόμο για να φωνάξουν για τα δίκαια και τα συμφέροντά της πατρίδας.
3. Δεν μπορώ να ξεχάσω Ελληνάκια μου όλους αυτούς που όλα αυτά τα χρόνια πηγαίνανε αλλά και πηγαίνουν στα Μικρασιατικά παράλια να ψωνίσουν, γιατί εκεί λέει τα βρακιά, οι φανέλες, τα δερμάτινα είναι σε τιμή ευκαιρίας. Τι τους έπιασε ξαφνικά;
4. Δεν μπορώ να ξεχάσω όλους αυτούς τους αχαρακτήριστους που κατά καιρούς βρίζουν το Χριστό την Παναγία κι όλους τους Αγίους του ημερολογίου και μάλιστα το καυχιούνται, το ‘χουνε καμάρι, αλλά ξαφνικά βγαίνουν και τα βάζουν με τον «Σουλτάνο» γιατί λέει δε σέβεται την Ορθόδοξη Θρησκεία.
5. Δεν μπορώ να ξεχάσω τους πολιτικούς που κυβερνούσαν το 1996, οι οποίοι όταν οι «καλοί μας γείτονες» ανέβαζαν την Τουρκική σημαία στη βραχονησίδα στα Ίμια, πουλώντας τρέλα όπως λέμε και στη λαϊκή γλώσσα, αντί να πράξουν το αναμενόμενο, ευχαριστούσαν την Αμερική για τη βοήθειά της και επέτρεψαν τη μετατροπή της περιοχής σε γκρίζα ζώνη. Ποιος τάχα τους ψήφισε αυτούς να κυβερνήσουν;
6. Δεν μπορώ να ξεχάσω κύριοι ότι δώσαμε εμείς οι ίδιοι στην Τουρκία πριν κάποια χρόνια τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί την προοπτική της εισόδου της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
7. Δεν μπορώ να ξεχάσω το ότι οι δικοί μας πολιτικοί πριν χρόνια παρέδωσαν τον Κούρδο Αμπτουλάχ Οτσαλάν στα χέρια των Τούρκων στα πλαίσια της καλής γειτονίας.
8. Δεν μπορώ να ξεχάσω την Κύπρο και τον Σολωμό Σολωμού που τον βλέπαμε να ξεψυχά στον ιστό της σημαίας δεχόμενος τουρκικά πυρά, τον είπαμε τρελό, πειραγμένο και γραφικό.
9. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις ψυχές του Πόντου που σφαγιάστηκαν και ο κ. Φίλης ως υπουργός Παιδείας, μίλησε για εθνοκάθαρση, αλλά για Γενοκτονία…Άπαπα… ούτε λόγος. Τι κάναμε τότε;
10. Δεν ξεχνώ τους χιλιάδες ξεριζωμένους της Μικράς Ασίας που ΣΦΑΧΤΗΚΑΝ…Ενώ η αξέχαστη κυρία Μαρία Ρεπούση έγραφε στο βιβλίο Ιστορίας (ευτυχώς αποσύρθηκε) ότι απλά συνωστίστηκαν στο λιμάνι για να φύγουν. Από ποια χώρα ήταν ρε παιδιά; Μήπως από την Ελλάδα; Μήπως δίδασκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης;
Όταν αγαπητοί μου έχουν συμβεί όλα τα παραπάνω δεν μπορώ παρά να θλίβομαι διπλά. Από τη μια ο τρελός Ερντογάν τόσο καιρό αφηνιάζει, κάνει την Αγια-Σοφιά τζαμί μόνο και μόνο για επίδειξη δύναμης, έχει καταστρέψει κόσμο και κοσμάκι, δείχνοντας σε όλους ότι απλά δεν χαμπαριάζει από τίποτα κι από την άλλη εμείς οι ψευτοπατριώτες, είμαστε στον κόσμο μας.
Γιατί Ελληναράδες μου πολύ απλά, με όλα αυτά που συμβαίνουν μου ξυπνάνε οι μνήμες:
1. Δεν μπορώ να ξεχάσω όλους αυτούς τους αχαρακτήριστους Εφιάλτες της εποχής μας, οι οποίοι παλεύουν με νύχια και με δόντια να γλιτώσουν τη στρατιωτική θητεία, γιατί λέει είναι χάσιμο χρόνου ποιος ασχολείται, αλλά όποτε θυμούνται το παίζουν υπέρμαχοι της πατρίδας
2. Δεν μπορώ πατριωτάρες μου να ξεχάσω τα χιλιάδες αχαρακτήριστα πλάσματα, που σχεδόν κάθε χρόνο στην Επέτειο του Πολυτεχνείου και όχι μόνο καίνε την ελληνική σημαία λες και είναι χαρτί τουαλέτας ή σφουγγαρόπανο, αλλά όποτε τους καπνίσει την τυλίγονται και βγαίνουν στο δρόμο για να φωνάξουν για τα δίκαια και τα συμφέροντά της πατρίδας.
3. Δεν μπορώ να ξεχάσω Ελληνάκια μου όλους αυτούς που όλα αυτά τα χρόνια πηγαίνανε αλλά και πηγαίνουν στα Μικρασιατικά παράλια να ψωνίσουν, γιατί εκεί λέει τα βρακιά, οι φανέλες, τα δερμάτινα είναι σε τιμή ευκαιρίας. Τι τους έπιασε ξαφνικά;
4. Δεν μπορώ να ξεχάσω όλους αυτούς τους αχαρακτήριστους που κατά καιρούς βρίζουν το Χριστό την Παναγία κι όλους τους Αγίους του ημερολογίου και μάλιστα το καυχιούνται, το ‘χουνε καμάρι, αλλά ξαφνικά βγαίνουν και τα βάζουν με τον «Σουλτάνο» γιατί λέει δε σέβεται την Ορθόδοξη Θρησκεία.
5. Δεν μπορώ να ξεχάσω τους πολιτικούς που κυβερνούσαν το 1996, οι οποίοι όταν οι «καλοί μας γείτονες» ανέβαζαν την Τουρκική σημαία στη βραχονησίδα στα Ίμια, πουλώντας τρέλα όπως λέμε και στη λαϊκή γλώσσα, αντί να πράξουν το αναμενόμενο, ευχαριστούσαν την Αμερική για τη βοήθειά της και επέτρεψαν τη μετατροπή της περιοχής σε γκρίζα ζώνη. Ποιος τάχα τους ψήφισε αυτούς να κυβερνήσουν;
6. Δεν μπορώ να ξεχάσω κύριοι ότι δώσαμε εμείς οι ίδιοι στην Τουρκία πριν κάποια χρόνια τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί την προοπτική της εισόδου της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
7. Δεν μπορώ να ξεχάσω το ότι οι δικοί μας πολιτικοί πριν χρόνια παρέδωσαν τον Κούρδο Αμπτουλάχ Οτσαλάν στα χέρια των Τούρκων στα πλαίσια της καλής γειτονίας.
8. Δεν μπορώ να ξεχάσω την Κύπρο και τον Σολωμό Σολωμού που τον βλέπαμε να ξεψυχά στον ιστό της σημαίας δεχόμενος τουρκικά πυρά, τον είπαμε τρελό, πειραγμένο και γραφικό.
9. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις ψυχές του Πόντου που σφαγιάστηκαν και ο κ. Φίλης ως υπουργός Παιδείας, μίλησε για εθνοκάθαρση, αλλά για Γενοκτονία…Άπαπα… ούτε λόγος. Τι κάναμε τότε;
10. Δεν ξεχνώ τους χιλιάδες ξεριζωμένους της Μικράς Ασίας που ΣΦΑΧΤΗΚΑΝ…Ενώ η αξέχαστη κυρία Μαρία Ρεπούση έγραφε στο βιβλίο Ιστορίας (ευτυχώς αποσύρθηκε) ότι απλά συνωστίστηκαν στο λιμάνι για να φύγουν. Από ποια χώρα ήταν ρε παιδιά; Μήπως από την Ελλάδα; Μήπως δίδασκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης;
Όταν αγαπητοί μου έχουν συμβεί όλα τα παραπάνω δεν μπορώ παρά να θλίβομαι διπλά. Από τη μια ο τρελός Ερντογάν τόσο καιρό αφηνιάζει, κάνει την Αγια-Σοφιά τζαμί μόνο και μόνο για επίδειξη δύναμης, έχει καταστρέψει κόσμο και κοσμάκι, δείχνοντας σε όλους ότι απλά δεν χαμπαριάζει από τίποτα κι από την άλλη εμείς οι ψευτοπατριώτες, είμαστε στον κόσμο μας.
Νομίζουμε ότι τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι και υπάρχει ο κίνδυνος «ο καλός μας γείτονας» να μας κάνει πόλεμο, θα τον νοιάξει αν εμείς οι Έλληνες πάμε ή όχι στην Τουρκία. Θα τον πειράξει αν εμείς ποστάρουμε σ’ αυτό το διάολο που λέγεται διαδίκτυο την αντίθεσή μας. Η απάντηση είναι προφανής. Τα ‘χει όλα αυτά γραμμένα. Γιατί απλούστατα όλα αυτά τα χρόνια που αυτός έκανε τη δουλειά του σιωπηρά, εμείς οι υπόλοιποι σφυρίζαμε αδιάφορα. Τώρα είναι πλέον πολύ αργά για να φωνάζουμε και να διαμαρτυρόμαστε.
Με πονάει πολύ που βλέπω τον «καλό μας γείτονα» να κάνει ότι του ‘ρθει, να βεβηλώνει για άλλη μια φορά την Πόλη και το ιερότερό της σύμβολο. Μετά βίας κρατώ τα δάκρυά μου και την οργή μου, μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να γίνει οποιαδήποτε σύρραξη και να κινδυνεύσουν τα παιδιά μας, οι οικογένειές μας, η πατρίδα μας.
Με εξοργίζει η θρασύτητα και η τακτική του, αλλά δεν μπορώ να μην τα βάλω και με εμάς τους ίδιους. Κυβερνητικά στελέχη και απλούς πολίτες. Κι αυτό γιατί πολύ απλά, έχουμε οι ίδιοι μας ξεχάσει εδώ και χρόνια και τη θρησκεία και την πατρίδα και τις αξίες μας. Το παίζουμε πατριώτες και θρήσκοι όποτε μας γουστάρει και μας βολεύει. Αυτό θαρρώ πως είναι το κυριότερο στοιχείο που επιτρέπει στον κ. Ερντογάν και στον κάθε Ερντογάν να κάνει τα δικά του.
Όλα τα υπόλοιπα συγχωρείστε με, αλλά τα ακούω βερεσέ και τα θεωρώ απλά προϊόν λαϊκισμού και εντυπωσιασμού. Δεν έχουν καμιά απολύτως αξία. Για ότι συμβαίνει στη ζωή δε φταίει ποτέ μόνο ο άλλος. Φταίμε κι εμείς.
Τα παθήματα λοιπόν ας μας γίνονται μαθήματα! Μήπως έτσι καταφέρουμε να γίνουμε καλύτεροι. Μήπως καταφέρουμε να σώσουμε ότι σώζεται. Ας μην γινόμαστε γραφικοί, γιατί έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας και είναι πολλές και σοβαρές.
Με πονάει πολύ που βλέπω τον «καλό μας γείτονα» να κάνει ότι του ‘ρθει, να βεβηλώνει για άλλη μια φορά την Πόλη και το ιερότερό της σύμβολο. Μετά βίας κρατώ τα δάκρυά μου και την οργή μου, μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να γίνει οποιαδήποτε σύρραξη και να κινδυνεύσουν τα παιδιά μας, οι οικογένειές μας, η πατρίδα μας.
Με εξοργίζει η θρασύτητα και η τακτική του, αλλά δεν μπορώ να μην τα βάλω και με εμάς τους ίδιους. Κυβερνητικά στελέχη και απλούς πολίτες. Κι αυτό γιατί πολύ απλά, έχουμε οι ίδιοι μας ξεχάσει εδώ και χρόνια και τη θρησκεία και την πατρίδα και τις αξίες μας. Το παίζουμε πατριώτες και θρήσκοι όποτε μας γουστάρει και μας βολεύει. Αυτό θαρρώ πως είναι το κυριότερο στοιχείο που επιτρέπει στον κ. Ερντογάν και στον κάθε Ερντογάν να κάνει τα δικά του.
Όλα τα υπόλοιπα συγχωρείστε με, αλλά τα ακούω βερεσέ και τα θεωρώ απλά προϊόν λαϊκισμού και εντυπωσιασμού. Δεν έχουν καμιά απολύτως αξία. Για ότι συμβαίνει στη ζωή δε φταίει ποτέ μόνο ο άλλος. Φταίμε κι εμείς.
Τα παθήματα λοιπόν ας μας γίνονται μαθήματα! Μήπως έτσι καταφέρουμε να γίνουμε καλύτεροι. Μήπως καταφέρουμε να σώσουμε ότι σώζεται. Ας μην γινόμαστε γραφικοί, γιατί έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας και είναι πολλές και σοβαρές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.