Κλιμάκιο της Δημοτικής Κίνησης Θεσσαλονίκης «Υψίπολις», αποτελούμενο από τον επικεφαλής της υποψήφιο δήμαρχο Γρηγόρη Ζαρωτιάδη, Κοσμήτορα της σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, τον Νίκο Γραικούση και τον υποφαινόμενο, είχε επισκεφτεί τα γραφεία της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) όπου ενημερώθηκε και αντάλλαξε απόψεις με τον πρόεδρο Τάσο Τζήκα, τον διευθύνοντα σύμβουλο Κυριάκο Ποζρικίδη και τον αν. γενικό διευθυντή Αλέξη Τσαξιρλή.
Η πλευρά της ΔΕΘ ανέπτυξε την προβληματική της για το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο (ΕΧΣ) για το Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης και ο Γρηγόρης Ζαρωτιάδης τα επιχειρήματα της αρνητικής θέσης της ΔΚΘ «Υψίπολις» σε αυτή την προοπτική.
Η θέση αυτή είχε διατυπωθεί τις προηγούμενες ημέρες, για πρώτη φορά από τον υποψήφιο της ΔΚΘ «Υψίπολις» για το δήμο Θεσσαλονίκη, με έντονες εκφράσεις, παρόλα αυτά η συζήτηση παρά τις αντίθετες απόψεις κύλησε σε ένα πλαίσιο αλληλοκατανόησης.
Ο Γρηγόρης Ζαρωτιάδης, μάλιστα, κατά τη διάρκεια της συζήτησης ανασκεύασε εν μέρει την εντελώς αρνητική άποψη της Κίνησης και πρότεινε, κάπως ακατέργαστα, αυτό που τις επόμενες ημέρες συμπυκνώθηκε στο σύνθημα «ΟΧΙ μια έκθεση στην πόλη, αλλά όλη η πόλη μία έκθεση». Αυτά για τη συνάντηση και για τη θέση της ΔΚΘ «Υψίπολις» στο ζήτημα του Εκθεσιακού Κέντρου.
Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα θα έχουμε τν ευκαιρία να αντιπαρατεθούμε με τα όποια «επιχειρήματα» των άλλων υποψηφίων δημάρχων που προσπαθούν να υπερκεράσουν στην επιχειρηματολογία τους ακόμη και τη διοίκηση της ΔΕΘ.
Έχει η διοίκηση της ΔΕΘ επιχειρήματα; Θα ήταν άδικο να ισχυριστώ το αντίθετο, εφόσον κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας άκουσα μια σειρά με πολλά από τα οποία διαφωνήσαμε κατά τη συζήτηση, όπως και με τη γενικότερη αντίληψη που συνοδεύει το συγκεκριμένο έργο.
Έχει η διοίκηση της ΔΕΘ επιχειρήματα; Θα ήταν άδικο να ισχυριστώ το αντίθετο, εφόσον κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας άκουσα μια σειρά με πολλά από τα οποία διαφωνήσαμε κατά τη συζήτηση, όπως και με τη γενικότερη αντίληψη που συνοδεύει το συγκεκριμένο έργο.
Επειδή ακριβώς άκουσα τα επιχειρήματα των ιθυνόντων της ΔΕΘ εξεπλάγην με το άρθρο του Κυριάκου Ποζρικίδη στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» (φύλλο 23/24 Μαρτίου 2019) υπό τον τίτλο «Η ψυχρολουσία της μαϊμούς». Θεωρώ το άρθρο μια ατυχή στιγμή για τον ίδιο και για όποιο διάλογο αναπτύσσεται αυτή τη στιγμή γύρω από το επίμαχο σχέδιο.
Ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΘ στο εκτενές άρθρο, κάτι παραπάνω από το μισό μιας σελίδας στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», παραθέτει ένα πείραμα με μαϊμούδες στις ΗΠΑ (για να γίνει πειστικός παραθέτει στο τέλος του άρθρου και την βιβλιογραφία, που μοιάζει κάπως πεπαλαιωμένη χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ενδεχομένως να μην ισχύουν τα πορίσματα του πειράματος) η αναφορά στο οποίο αποτελεί το μισό μέρος του άρθρου. Και τι σχέση μπορεί να έχει ένα πείραμα με μαϊμούδες και τα όποια πορίσματά του με το προτεινόμενο σχέδιο ανάπλασης της ΔΕΘ;
Κατά τον Κ. Ποζρικίδη και τη δική του ερμηνεία του πειράματος (από την παρουσίαση του πειράματος και τα συμπεράσματά του ιδίου τείνω να συμπεράνω ότι παρεξήγησε τους στόχους, τις προθέσεις και τα πορίσματα της συγκεκριμένης έρευνας, χωρίς να είμαι βέβαιος εφόσον μου λείπει η γενικότερη εικόνα του πειράματος και η τύχη των πορισμάτων του στη μετέπειτα βιβλιογραφία και κριτική) «στην ερμηνεία αυτή ταιριάζει γάντι η περίπτωση της Θεσσαλονίκης».
Και ποια ήταν η ερμηνεία του συγκεκριμένου πειράματος κατά τον Κ. Ποζρικίδη; «Κατέληξα πως η κοινωνική σύγκριση, η ατολμία και η αδυναμία να διεκδικήσουμε αυτό που θέλουμε, ακόμα και υπό την απειλή ενός αόρατου φόβου, η καθεστηκυία τάξη, οι βολεμένες δομές [sic!], είναι πολύ δυνατές και μας στέλνουν στη γωνιά μας στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη μας οδηγούν στο να αποτρέπουμε τους άλλους από το να διεκδικήσουν εκείνοι».
Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΘ θεωρεί όλους όσοι αντιδρούν στο προτεινόμενο σχέδιο κάτι σαν τις φοβισμένες μαϊμούδες ενός πειράματος που αυτός ερμηνεύει με το δικό του τρόπο. Νομίζω ότι είναι αρκετά σαφής επ΄ αυτού: «Κάθε φορά όμως που γίνεται μια προσπάθεια, υπάρχουν πάντα δυνάμεις που δεν αφήνουν την τολμηρή μαϊμού να διεκδικήσει τη μπανάνα, γιατί απλά έτσι έχουν τα πράγματα».
Στη συνέχεια παριτρέχει στα επιχειρήματα που προβάλλει η διοίκηση της ΔΕΘ υπέρ του έργου , για να κλείσει το άρθρο του με ένα ερώτημα, το οποίο «βεβαίως παραμένει: Θα επιχειρήσουμε να απολαύσουμε την μπανάνα στην κορυφή της σκάλας;
Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΘ θεωρεί όλους όσοι αντιδρούν στο προτεινόμενο σχέδιο κάτι σαν τις φοβισμένες μαϊμούδες ενός πειράματος που αυτός ερμηνεύει με το δικό του τρόπο. Νομίζω ότι είναι αρκετά σαφής επ΄ αυτού: «Κάθε φορά όμως που γίνεται μια προσπάθεια, υπάρχουν πάντα δυνάμεις που δεν αφήνουν την τολμηρή μαϊμού να διεκδικήσει τη μπανάνα, γιατί απλά έτσι έχουν τα πράγματα».
Στη συνέχεια παριτρέχει στα επιχειρήματα που προβάλλει η διοίκηση της ΔΕΘ υπέρ του έργου , για να κλείσει το άρθρο του με ένα ερώτημα, το οποίο «βεβαίως παραμένει: Θα επιχειρήσουμε να απολαύσουμε την μπανάνα στην κορυφή της σκάλας;
Κι αν εμείς δεν το κάνουμε, θα αφήσουμε εκείνους που τολμούν να κάνουν ένα βήμα πιο κοντά, έστω κι αν το νερό πέσει βαρύ στις πλάτες τους;» (Το κρύο νερό εναντίον των «τολμηρών» μαϊμούδων που «διεκδικούν» μια κρεμασμένη από σχοινί μπανάνα είναι μέρος του πειράματος). Και το άρθρο κλείνει με τη διαβεβαίωση ότι «Διοίκηση και εργαζόμενοι της ΔΕΘ μαζί με όλους τους φορείς που συμμετέχουν στην εταιρεία είναι έτοιμοι για τις ψυχρολουσία, αλλά την μπανάνα θα την αρπάξουμε!».
Η βεβαιότητα του διευθύνοντος συμβούλου δείχνει ότι εάν δεν υπάρξει αντίδραση των πολιτών και αν δεν εκφραστεί αυτή η αντίδραση και στις κάλπες για τις δημοτικές εκλογές, το λόμπι των «μπετατζήδων» και κάποιες λανθασμένες αντιλήψεις τεχνοκρατικού τύπου θα κάνουν την περιοχή… σαν τον κώλο της μαϊμούς. Σημείο έλξης μόνο για τις αρσενικές μαϊμούδες.
Η βεβαιότητα του διευθύνοντος συμβούλου δείχνει ότι εάν δεν υπάρξει αντίδραση των πολιτών και αν δεν εκφραστεί αυτή η αντίδραση και στις κάλπες για τις δημοτικές εκλογές, το λόμπι των «μπετατζήδων» και κάποιες λανθασμένες αντιλήψεις τεχνοκρατικού τύπου θα κάνουν την περιοχή… σαν τον κώλο της μαϊμούς. Σημείο έλξης μόνο για τις αρσενικές μαϊμούδες.
Και για μία μπανάνα, εύκολα προσβάσιμη, θα χάσουμε τη μπανονοφυτεία της Θεσσαλονίκης. Και για να είμαι κάπως θετικός και για να δώσω κάποιο προσανατολισμό στη δημόσια συζήτηση πέρα από μαϊμούδες και μπανάνες καλό είναι να αναλογιστούμε κάπως καλύτερα αναφορές, όπως εκείνες του αρχιτέκτονα-μηχανικού Νίκου Σουλάκη σε «πνευματική δημιουργία», «συλλογικό όραμα» («ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, φύλλο 31/3/2019) σε σχέση με το σχεδιασμό του δημόσιου χώρου.
Στην εποχή του spatial turn στις επιστήμες θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί σε διάφορες μονοκόμματες «τεχνοκρατικές», «οικονομίστικες» αντιλήψεις στη διαχείριση του δημόσιου χώρου της Θεσσαλονίκης. Και επειδή η διοίκηση της ΔΕΘ επιμένει στο δήθεν επείγον της υπόθεσης, προβάλλοντας το φάντασμα του υπερεθνικού ανταγωνισμού, σημειώνω για να παραμείνω και στη θεματολογία της μαϊμούς, ότι αν κάποια από τις «μαϊμούδες» πρόγονό μας δε μάθαινε την «τέχνη» της αναβολής ίσως να μην γεννιόταν ποτέ ο άνθρωπος, οπότε καλό είναι να μειωθούν οι τόνοι και ο χαρακτηρισμοί περί τόλμης και άλλα συναφή.
Η πραγματικότητα είναι σύνθετη και δύσκολη, μη δυσκολεύουμε ακόμη περισσότερο τα πράγματα με τις αστοχίες και τις βιασύνες μας. Από εξελικτικής απόψεως η «βιαστική» και «τολμηρή» μαϊμού γινόταν τις περισσότερες φορές μια νεκρή μαϊμού
Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος της ΔΚΘ «Υψίπολις» με υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης τον Γρηγόρη Ζαρωτιάδη
Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος της ΔΚΘ «Υψίπολις» με υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης τον Γρηγόρη Ζαρωτιάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.