Στο κέντρο της προσοχής για τον Φώκνερ, ο Σαρτρ διατείνεται ότι έχουμε να κάνουμε με μια μεταφυσική του Χρόνου,- η αίσθηση της απώλειας έχει εκδραματισθεί ποιητικά. Ο έρωτας ειναι στα περισσότερα έργα εξοστρακισμένος, η γυναικεία ''αλήθεια'' συγκλίνει σε νιτσεϊκές θέσεις, ως ''μη αλήθεια'', το γυναικείο αδιέξοδο ανευρίσκεται σαν αντρικός ευνουχισμός, σαν την συνέχειά του σε μια σχιζοειδή εν τω γενάσθαι ροπή [*] [**]:
Το γυναικείο προσές αποτελεί ''πρόοδο της ιδέας'', η γυναικεία υπόστασή ''τελειοποιείται'', φτιάχνεται'', η τελική μορφή του φύλου της,- ακόμα και μεμονωμένα,- ειναι μια ιδεοκρατία [**] [Σιμόν ντε Μποβουάρ]. Η ιδέα ειναι ''εκ του τήλε'' εισβολή, ''η γοητεία της γυναίκας ασκείται από μακριά''[**]
..........................................................................
τον αγαπάς τώρα
ανάσα αργή σαν απόμακρη
Κάντυ τον αγαπάς τώρα
δεν ξέρω
έξω το σταχτί φως σκιές πραγμάτων σαν πράγματα πεθαμένων
σε λιμνασμένα νερά
θάθελα νάχες πεθάνει
αλήθεια έλα μέσα τώρα
εκείνον σκέφτεσαι τώρα
δεν ξέρω
πες μου τι σκέφτεσαι πες μου
πάψε πάψε Κουεντιν
πάψε εσύ εσύ εσύ ακούς εσύ πάψε ή
.................................................................
[ΑΠ' ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΟΥΕΝΤΙΝ]
Ο Κουεντιν θ' αναφερθεί στην φρίκη, την έλλειψη συμπόνιας, την απουσία της ανθρώπινης αξιολογίας μέσα στον πόνο, η γυναικεία πράξη και ολοκλήρωση στην κυρία Κόμπτον αποκτά τον αφορισμό ''η γυναίκα δεν ειναι καν επίπεδη''[**].
ΑΝΑΦΟΡΕΣ:
[*], Γ. ΦΩΚΝΕΡ, Η ΒΟΥΗ ΚΑΙ Η ΜΑΝΙΑ [μεταφρ. Π. Ματεσι]
[**], ΖΑΚ ΝΤΕΡΡΙΝΤΑ', ΤΑ ΥΦΗ ΤΟΥ ΝΙΤΣΕ [μεταφρ. Γ. Φαρακλας]
ξανατίθενται οι ορίζοντες του χαιντεγγεριανού ερωτήματος - η γυναίκα ορίζει τον τρόπο της διάλυσης της οικογένειας [Κομπτον], όταν συνειδητοποιεί τον ευνουχισμό της, πρέπει να προσομοιάσει την καταστροφή σ' αυτόν.
Το γυναικείο προσές αποτελεί ''πρόοδο της ιδέας'', η γυναικεία υπόστασή ''τελειοποιείται'', φτιάχνεται'', η τελική μορφή του φύλου της,- ακόμα και μεμονωμένα,- ειναι μια ιδεοκρατία [**] [Σιμόν ντε Μποβουάρ]. Η ιδέα ειναι ''εκ του τήλε'' εισβολή, ''η γοητεία της γυναίκας ασκείται από μακριά''[**]
..........................................................................
τον αγαπάς τώρα
ανάσα αργή σαν απόμακρη
Κάντυ τον αγαπάς τώρα
δεν ξέρω
έξω το σταχτί φως σκιές πραγμάτων σαν πράγματα πεθαμένων
σε λιμνασμένα νερά
θάθελα νάχες πεθάνει
αλήθεια έλα μέσα τώρα
εκείνον σκέφτεσαι τώρα
δεν ξέρω
πες μου τι σκέφτεσαι πες μου
πάψε πάψε Κουεντιν
πάψε εσύ εσύ εσύ ακούς εσύ πάψε ή
.................................................................
[ΑΠ' ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΟΥΕΝΤΙΝ]
Ο Κουεντιν θ' αναφερθεί στην φρίκη, την έλλειψη συμπόνιας, την απουσία της ανθρώπινης αξιολογίας μέσα στον πόνο, η γυναικεία πράξη και ολοκλήρωση στην κυρία Κόμπτον αποκτά τον αφορισμό ''η γυναίκα δεν ειναι καν επίπεδη''[**].
Η ιδεοκρατία ειναι μια μορφή αυτοπαρουσίασης. ''Η αλήθεια δεν υπήρξε ανέκαθεν γυναίκα.....οι δυο παρουσιάζουν τα συμβεβηκότα, συγκροτούν την ιστορία, ''συγκροτούν την μεταβολή της αλήθειας'', αναπαριστούν το πριν από την ιδέα- η ιδέα εγκαινιάζεται από αντανάκλαση στο μυαλό του Κουέντιν, στην οξύνοιά του, στην οξυδέρκειά του.
Είμαστε στην έναρξη της Δημιουργίας και στην παράφραση της από το γυναικείο ένστικτο, Ich, Platon, bin die Wahrheit- ''Εγώ, ο Πλάτων είμαι η αλήθεια'': από δω και έπειτα αρχίζει να παραμερίζεται η αλήθεια.
Sie wird Weib- ''γίνεται γυναίκα''. Ο Φώκνερ παρακολουθεί ή δίνει την μοναδική ευκαιρία της μαρτυρίας στον Κουεντιν να παρακολουθήσει αυτό το θαύμα: την μετουσίωση σε αποσύνθεση, σε κατακερματισμό. ''Την Βουή και την Μανία'' του ακρωτηριασμού. Η εκθήλυνση οδηγεί στον συνολικό ευνουχισμό, al disumano, στην disaggregation μιας οικογένειας στα εξ ων συνετέθη.
Δεκέμβριος 2016
ΑΝΑΦΟΡΕΣ:
[*], Γ. ΦΩΚΝΕΡ, Η ΒΟΥΗ ΚΑΙ Η ΜΑΝΙΑ [μεταφρ. Π. Ματεσι]
[**], ΖΑΚ ΝΤΕΡΡΙΝΤΑ', ΤΑ ΥΦΗ ΤΟΥ ΝΙΤΣΕ [μεταφρ. Γ. Φαρακλας]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.