Αναγνώστρια και φίλη της Γνώμης
Στην πορεία της ζωής μας βιώνουμε πολλές και ποικίλες καταστάσεις οι οποίες σε συνδυασμό με το DNA μας και την συνδρομή άλλων παραγόντων διαμορφώνουν τους χαρακτήρες μας και τις συμπεριφορές μας.
Πόσο μας έχουν επηρεάσει όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και σε όλο τον κόσμο;
Πόσο έχει αλλάξει η οπτική μας για τα σημαντικά στη ζωή; Για τα θέλω μας; Τις επιθυμίες μας; Θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι βιώνοντας όλα αυτά ή θα γίνουμε τέρατα με τόση βία που μας περιβάλει;
Υπάρχουν και χειρότερα σκέφτηκα ταυτίζοντας συναισθηματικά τον εαυτό μου με συνανθρώπους μου που βιώνουν τα χείριστα.
Εγώ η υποκρίτρια το έκανα να νιώσω λίγο καλύτερα όμως πόνεσα.
Τι ζούμε Θεέ μου;
Έτσι γεννήθηκε το πρώτο μου ποίημα που είναι αφιερωμένο σε όλους όσους βίωσαν την προσφυγιά.
Όρκος για την Συρία
Μόνα πονάω και που να πάω, φεύγω και πίσω δεν κοιτάω.
Μόνα κρυώνω και όλο βρέχει, το σώμα μου άλλο δεν αντέχει.
Τα πόδια μου πληγές τρέχει το αίμα, ψυχή κουφάρι άδειο βλέμμα.
Βαριά τα βήματα στην ανηφόρα, στ' άγνωστο πάω σ' άλλη χώρα.
Μα η καρδιά μου έχει σπάσει για ότι όμορφο έχω χάσει.
Όλα όσα είδα μ' έχουν στοιχειώσει, αυτή η κόλαση δεν θα τελειώσει.
Γαλάζια θάλασσα καίει η αλμύρα, δύσκολος δρόμος, χωρισμός πόνος.
Τα χέρια δίνουν και μας τραβάνε κλαίνε μαζί μας και αυτοί πονάνε.
Που είσαι μάνα; Που 'σαι πατέρα; Που είσαι αγάπη μου, τι έχεις γίνει;
Τρέχει η πληγή μου και δεν κλείνει.
Όρκο θα κάνω να επιστρέψω και τις πληγές μου να τις γιατρέψω.
Θα γίνουν όλα όπως πρέπει Παλμίρα, Ράκα, Χομς, Χαλέπι.
Θα γίνουν όλα όπως πρέπει Παλμίρα, Ράκα, Χομς, Χαλέπι.
Πόσο μας έχουν επηρεάσει όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και σε όλο τον κόσμο;
Πόσο έχει αλλάξει η οπτική μας για τα σημαντικά στη ζωή; Για τα θέλω μας; Τις επιθυμίες μας; Θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι βιώνοντας όλα αυτά ή θα γίνουμε τέρατα με τόση βία που μας περιβάλει;
Υπάρχουν και χειρότερα σκέφτηκα ταυτίζοντας συναισθηματικά τον εαυτό μου με συνανθρώπους μου που βιώνουν τα χείριστα.
Εγώ η υποκρίτρια το έκανα να νιώσω λίγο καλύτερα όμως πόνεσα.
Τι ζούμε Θεέ μου;
Έτσι γεννήθηκε το πρώτο μου ποίημα που είναι αφιερωμένο σε όλους όσους βίωσαν την προσφυγιά.
Όρκος για την Συρία
Μόνα πονάω και που να πάω, φεύγω και πίσω δεν κοιτάω.
Μόνα κρυώνω και όλο βρέχει, το σώμα μου άλλο δεν αντέχει.
Τα πόδια μου πληγές τρέχει το αίμα, ψυχή κουφάρι άδειο βλέμμα.
Βαριά τα βήματα στην ανηφόρα, στ' άγνωστο πάω σ' άλλη χώρα.
Μα η καρδιά μου έχει σπάσει για ότι όμορφο έχω χάσει.
Όλα όσα είδα μ' έχουν στοιχειώσει, αυτή η κόλαση δεν θα τελειώσει.
Γαλάζια θάλασσα καίει η αλμύρα, δύσκολος δρόμος, χωρισμός πόνος.
Τα χέρια δίνουν και μας τραβάνε κλαίνε μαζί μας και αυτοί πονάνε.
Που είσαι μάνα; Που 'σαι πατέρα; Που είσαι αγάπη μου, τι έχεις γίνει;
Τρέχει η πληγή μου και δεν κλείνει.
Όρκο θα κάνω να επιστρέψω και τις πληγές μου να τις γιατρέψω.
Θα γίνουν όλα όπως πρέπει Παλμίρα, Ράκα, Χομς, Χαλέπι.
Θα γίνουν όλα όπως πρέπει Παλμίρα, Ράκα, Χομς, Χαλέπι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.