Μία από τις πιο πρώτες εμπειρίες μου σ΄αυτή τη ζωή, ήταν η εικόνα της γιαγιάς μου να ακούει από το ραδιόφωνο, κάθε Κυριακή, τις αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού. Περίμενε, μήπως μάθει κάτι για την αδελφή της που χάθηκε μικρό κορίτσι, κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας. Αντίστοιχες, φαντάζομαι, εικόνες έχουν και πολλοί άλλοι όταν αναζητούσαν τους δικούς τους ανθρώπους που έγιναν αγνοούμενοι κατά τη διάρκεια του μαζικού εγκλήματος εναντίον των προγόνων μας.
Ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία δεν σημειώθηκαν τρία μαζικά εγκλήματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και από τους ίδιους θύτες. Οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι, υπέστησαν Γενοκτονία από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, οι οποίοι δολοφόνησαν, βίασαν, εξανδραπόδισαν τον Ελληνικό, Αρμενικό και Ασσυριακό λαό, λεηλατώντας και καταστρέφοντας, ταυτόχρονα, τον πολιτισμό τους.
Μέσα όμως στη Γενοκτονία των Ελλήνων και των άλλων λαών που δολοφονήθηκαν από το φασισμό και το ρατσισμό των δασκάλων του Χίτλερ, Ενβέρ, Ταλαάτ, Τζεμάλ,Κεμάλ πασά, υπήρξε μία μαζική δολοφονία που στοιχειοθετεί στην ουσία και στο πνεύμα της σχετικής Σύμβασης του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου, το έγκλημα της Γενοκτονίας.
Υπήρξε μαζική δολοφονία γυναικών και παιδιών, βιασμοί, μεταφορά στην τουρκική εθνική ομάδα η οποία λειτούργησε πλιατσικολογικά, βιασμοί εγκύων γυναικών και δολοφονία τους, κλείσιμο σε εκκλησίες και εμπρησμό τους και δεκάδες άλλα παρόμοια εγκλήματα.
Η ανάδειξη της δολοφονίας των Γυναικών και των Παιδιών αποτελεί ένα προφανές αίτημα για τους παραπάνω αλλά και για ένα εκατομμύριο και πλέον λόγους. Όσα είναι τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων από τη Θράκη μέχρι την Ιωνία και από τον Πόντο μέχρι την Καππαδοκία, όσα είναι τα ορφανά, οι αγνοούμενοι, οι βιασμένες γυναίκες και κορίτσια, οι γυναίκες που προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους σε χαράδρες, γκρεμούς και ποτάμια.........
Ακούστε την ομιλία του Θ. Μαλκίδη για τη Γυναικοκτονία και την Παιδοκτονία, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Καβάλας, στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Όμιλος Ποντίων Χορευτών Καβάλας.
Ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία δεν σημειώθηκαν τρία μαζικά εγκλήματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και από τους ίδιους θύτες. Οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι, υπέστησαν Γενοκτονία από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, οι οποίοι δολοφόνησαν, βίασαν, εξανδραπόδισαν τον Ελληνικό, Αρμενικό και Ασσυριακό λαό, λεηλατώντας και καταστρέφοντας, ταυτόχρονα, τον πολιτισμό τους.
Μέσα όμως στη Γενοκτονία των Ελλήνων και των άλλων λαών που δολοφονήθηκαν από το φασισμό και το ρατσισμό των δασκάλων του Χίτλερ, Ενβέρ, Ταλαάτ, Τζεμάλ,Κεμάλ πασά, υπήρξε μία μαζική δολοφονία που στοιχειοθετεί στην ουσία και στο πνεύμα της σχετικής Σύμβασης του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου, το έγκλημα της Γενοκτονίας.
Υπήρξε μαζική δολοφονία γυναικών και παιδιών, βιασμοί, μεταφορά στην τουρκική εθνική ομάδα η οποία λειτούργησε πλιατσικολογικά, βιασμοί εγκύων γυναικών και δολοφονία τους, κλείσιμο σε εκκλησίες και εμπρησμό τους και δεκάδες άλλα παρόμοια εγκλήματα.
Η ανάδειξη της δολοφονίας των Γυναικών και των Παιδιών αποτελεί ένα προφανές αίτημα για τους παραπάνω αλλά και για ένα εκατομμύριο και πλέον λόγους. Όσα είναι τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων από τη Θράκη μέχρι την Ιωνία και από τον Πόντο μέχρι την Καππαδοκία, όσα είναι τα ορφανά, οι αγνοούμενοι, οι βιασμένες γυναίκες και κορίτσια, οι γυναίκες που προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους σε χαράδρες, γκρεμούς και ποτάμια.........
Ακούστε την ομιλία του Θ. Μαλκίδη για τη Γυναικοκτονία και την Παιδοκτονία, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Καβάλας, στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Όμιλος Ποντίων Χορευτών Καβάλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.