Πολιτευτής Νέας Δημοκρατίας ν. Κιλκίς
Κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου εορτάζεται η παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών. Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε το 1910 μετά από πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς, εορτάσθηκε για πρώτη φορά το 1911 αλλά θεσμοθετήθηκε επισήμως το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και από τότε όλες οι χώρες του κόσμου γιορτάζουν την ημέρα αυτή κάθε έτους τα δικαιώματα των γυναικών.
Ηταν 8 Μαρτίου 1857, όταν εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας, βγήκαν στους δρόμους, ζητώντας ίσα δικαιώματα και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Πενηνταένα χρόνια μετά όμως και πάλι, 8 Μαρτίου του 1908, χιλιάδες εργάτριες των εργοστασίων υφαντουργίας στις ΗΠΑ και σε χώρες της Ευρώπης απαίτησαν δικαίωμα ψήφου, καλύτερες συνθήκες εργασίας και πάταξη του φαινομένου - μάστιγας της εμπορίας παιδιών. Οι αντιδράσεις αυτές δυστυχώς αντιμετωπίσθηκαν με αγριότητα και οι βίαιες συμπλοκές του τότε κατεπνίγησαν με αίμα.
Σήμερα τόσα χρόνια μετά οι γυναίκες σε πολλές χώρες έχουν σταματήσει να αντιμετωπίζονται όπως στο μακρινό παρελθόν και ήδη έχουν απκτήσει ίσα δικαιώματα και στη ζωή αλλά και στην εργασία.
Δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν ακόμη και κράτη όπου η γυναίκα δεν συνεχίζει να παραμένει στο περιθώριο και να αντιμετωπίζεται ως μη ισάξια με τους άνδρες. Υφίστανται κακοποίηση, βιαιότητες και κάθε λογής ανισότητες, βιάζεται και χρησιμοποιείται από ένα παγκόσμιο σύστημα δουλεμπόρων που τις εκμεταλλεύεται με κάθε τρόπο.
Και ακόμη χειρότερα σε πολλές χώρες της Αφρικής και της Ασίας οι γυναίκες δεν μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα αφού δεν τις επιτρέπεται να δείξουν καν το πρόσωπό τους (μπούρκα), δεν έχουν δικαίωμα να οδηγήσουν, να ντυθούν ανάλογα και άλλα πολλά.
Γι΄ αυτό κλείνοντας ένα πρέπει να είναι το μέλημα όλων μας, η 8η Μαρτίου δεν νοείται να είναι μια γιορτή αλλά να είναι μια ημέρα περίσκεψης και υπενθύμισης ενός διαρκούς καθημερινού αγώνα που θα έχει ως στόχο του την πορεία προς την πραγματική ισότητα και τη θέση που αρμόζει στη γυναίκα του σήμερα, τη γυναίκα του μέλλοντος.
Ηταν 8 Μαρτίου 1857, όταν εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας, βγήκαν στους δρόμους, ζητώντας ίσα δικαιώματα και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Πενηνταένα χρόνια μετά όμως και πάλι, 8 Μαρτίου του 1908, χιλιάδες εργάτριες των εργοστασίων υφαντουργίας στις ΗΠΑ και σε χώρες της Ευρώπης απαίτησαν δικαίωμα ψήφου, καλύτερες συνθήκες εργασίας και πάταξη του φαινομένου - μάστιγας της εμπορίας παιδιών. Οι αντιδράσεις αυτές δυστυχώς αντιμετωπίσθηκαν με αγριότητα και οι βίαιες συμπλοκές του τότε κατεπνίγησαν με αίμα.
Σήμερα τόσα χρόνια μετά οι γυναίκες σε πολλές χώρες έχουν σταματήσει να αντιμετωπίζονται όπως στο μακρινό παρελθόν και ήδη έχουν απκτήσει ίσα δικαιώματα και στη ζωή αλλά και στην εργασία.
Δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν ακόμη και κράτη όπου η γυναίκα δεν συνεχίζει να παραμένει στο περιθώριο και να αντιμετωπίζεται ως μη ισάξια με τους άνδρες. Υφίστανται κακοποίηση, βιαιότητες και κάθε λογής ανισότητες, βιάζεται και χρησιμοποιείται από ένα παγκόσμιο σύστημα δουλεμπόρων που τις εκμεταλλεύεται με κάθε τρόπο.
Και ακόμη χειρότερα σε πολλές χώρες της Αφρικής και της Ασίας οι γυναίκες δεν μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα αφού δεν τις επιτρέπεται να δείξουν καν το πρόσωπό τους (μπούρκα), δεν έχουν δικαίωμα να οδηγήσουν, να ντυθούν ανάλογα και άλλα πολλά.
Γι΄ αυτό κλείνοντας ένα πρέπει να είναι το μέλημα όλων μας, η 8η Μαρτίου δεν νοείται να είναι μια γιορτή αλλά να είναι μια ημέρα περίσκεψης και υπενθύμισης ενός διαρκούς καθημερινού αγώνα που θα έχει ως στόχο του την πορεία προς την πραγματική ισότητα και τη θέση που αρμόζει στη γυναίκα του σήμερα, τη γυναίκα του μέλλοντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.