Τέχνη & Πολιτική

Γράφει η Ευθυμία (Φαίη) Λιαρετίδου*
Ο τίτλος εκ πρώτης όψεως μοιάζει ελαφρώς οξύμωρος, μιας και για πολλούς αυτές οι δύο έννοιες είναι αντίθετες και αντικρουόμενες. Γιατί είναι δεδομένο και έμφυτο στην νοοτροπία του Νεοέλληνα, πέρα από την πολιτική-ιδεολογική αδράνεια, η όποια εμπλοκή στα καλλιτεχνικά δρώμενα να αναιρεί αυτομάτως την ταυτόχρονη συμμετοχή στα κοινά. Ας μην βιαστούμε να αναζητήσουμε την απάντηση σε τούτο το ερώτημα, διότι στην συνέχεια του άρθρου αναδεικνύεται απλόχερα.

Η τέχνη ως υπαρκτή και αναγκαία έννοια της εκάστοτε κοινωνίας αποτέλεσε και αποτελεί μια αστείρευτη πηγή ερεθισμάτων και ιδεών, αμφισβητήσεων και προβληματισμού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι άνθιζε τόσο στην αρχαιότητα όσο και μεταγενέστερα σε περιόδους, αν όχι οικονομικής ευρωστίας, τότε πολιτικής ισορροπίας, σχετιζόμενη πάντοτε με ριζοσπαστικές και ανανεωτικές ιδέες του πολιτικού χώρου. Και ένα σχετικό παράδειγμα είναι ο χώρος της Αριστεράς και πώς αυτός προέβαλλε και προώθησε τις τέχνες και τον πολιτισμό μέσα από την δράση του.

Στις μέρες μας όμως, ο πολιτισμός ‘διώκεται’ ,για να μην πούμε ότι έχει αφανιστεί από κάθε κοινωνικό τεκταινόμενο των επαρχιακών πόλεων. Τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, αν δεν έχουν ήδη διακόψει κάθε δράση, τότε σίγουρα υπολειτουργούν. 

Οι διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι (μουσικής, χορού κ.α) μετά βίας προσπαθούν να συντηρηθούν και να διατηρήσουν κάποια αυτονομία, αφού έχουν ‘φροντίσει’ οι διάφοροι ιθύνοντες τα κονδύλια ή να τα καρπωθούν (γιατί το ρήμα τρώω κάποιους θα τους έθιγε!) ή να μην υφίστανται καθόλου. Και τούτο το γεγονός δε μας παραξενεύει, αφού είναι πάγια τακτική των συντηρητικών πολιτικών ηγεσιών να θέλουν να υποβαθμίσουν και εντέλει να εξαφανίσουν κάθε έρεισμα ανάπτυξης κριτικής σκέψης και δράσης που μια ενασχόληση με τον πολιτισμό μπορεί να δώσει. 

Ας μην ξεχνάμε το αποκορύφωμα της καταστρατήγησης της ελεύθερης ενημέρωσης στις 11/6/2013, τότε που η ΕΡΤ σίγησε! Το γεγονός αυτό μας όργισε αλλά συγχρόνως μας όπλισε με δύναμη και επιμονή, μπρος την δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων στεκιών και δομών αλληλεγγύης.

Η Αριστερά ανέκαθεν είχε ως όραμα της την διαρκή αλληλεπίδραση της αγωνιστικής της δράσης με το πολιτισμό και τους ανθρώπους του πνεύματος. Και είναι αυτοί οι άνθρωποι που στο πέρασμα των χρόνων συνεχίζουν να αποτελούν παράδειγμα. Από τον Ρίτσο στις εξορίες στον Αη Στράτη μέχρι τον Νερούδα στην Λατινική Αμερική, ένα είναι το μήνυμα που εκπέμπεται. 

Ότι ο καλλιτέχνης έχει δικαίωμα όσο και υποχρέωση συμμετοχής στην πολιτική ζωή, προσφέροντας κάθε ψηφίδα της προσωπικής του ενασχόλησης για το κοινό καλό. Διότι μόνον έτσι ωριμάζουμε πνευματικά, κινητοποιούμαστε, αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε. Με λογική και φαντασία, δημιουργούμε τις συνθήκες ανατροπής των σημερινών βάρβαρων πολιτικών σε κάθε γωνιά του χάρτη. Κοιτώντας για πρώτη φορά αριστερά, στηρίζουμε τον Συνδυασμό της Ριζοσπαστικής Αριστερής Ενότητας στην Κεντρική Μακεδονία. Για μια περιφέρεια αλληλέγγυα και πολιτιστική!

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει! (Θ. Παπακωνσταντίνου)

* Λιαρετίδου Ευθυμία (Φαίη),
Υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος με τον συνδυασμό της Ριζοσπαστικής Αριστερής Ενότητας- Ανατροπή στην Κεντρική Μακεδονία