Περί του Χριστιανόσιμου του ΣΥΡΙΖΑ, της Eκκλησίας και του Ελληνορθόδοξου Xριστιανισμού

Γράφει ο Βασιλης  Σιαμπάνης
Αν και μεγάλη εβδομάδα των παθών, εβδομάδα κατά την οποία ακόμα και άνθρωποι που δεν εκκλησιάζονται τακτικά αισθάνονται την ανάγκη να πάνε στην εκκλησία, ν' ανάψουν ένα κεράκι και να σκύψουν το κεφάλι συλλογισμένοι μπροστά στα εικονίσματα, να προσπαθήσουν για ακόμη μια φορά να ξεπεράσουν τα επίγεια και να βρεθεί η ψυχή τους έστω και για μια στιγμή ελεύθερη από τα δεσμά του κόσμου τούτου, έρχεται η απάντηση της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αγαθοπούλου Ειρήνης μέσα στην μεγάλη εβδομάδα μετά από ερώτηση δημοσιογράφου για την περίφημη πρόταση του κ. Κουράκη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για την επιβολή ειδικού φόρου σε όσους πολίτες δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι, το κατά τον λαό ( Χριστιανόσιμο ), την οποία είχε κάνει παλιότερα και ο κ. Στουρνάρας αναφέροντας ως παράδειγμα την Ιταλία.

Δείχνοντας τον ελάχιστο σεβασμό που θα μπορούσαμε να έχουμε μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα θέλησα να αναφερθώ στην απάντηση της κ. Αγαθοπούλου μετά το πέρας αυτής για προφανής λόγους.

Δυστυχώς για όσους δεν γνωρίζουν, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα θέματα της εκκλησίας αν μη τι άλλο είναι ο διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους. Κάτι το οποίο επιβεβαίωσε και η κ. Αγαθόπουλου για ακόμη μια φορά στην συνέντευξη της. 

Το σίγουρο είναι ότι μάλλον δεν έχουν ιδέα, και τα παραδείγματα που έφερε ο κ. Κουράκης ο κ. Στουρνάρας και εν συνεχεία υιοθέτησε και η κ. Αγαθοπούλου, σχετικά με το τι κάνουν άλλες χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία, ήταν μάλλον ατυχή και άκρως προσβλητικά προς τους χριστιανούς, και ένα παραπάνω για τους Ελληνορθόδοξους χριστιανούς .

Με λύπη μου και με περίσσιο θυμό για το ότι πλέον έχουμε μπει σε μία πολιτική αντιγραφής των άλλων κρατών, κρατών που στηρίχτηκαν στην Ελλάδα για να αναπτυχθούν και ανάπτυξη δεν σημάνει όπως σήμερα θέλουμε να λέμε την βιομηχανική ανάπτυξη αλλά την ανάπτυξη και ταυτόχρονα την γνώση της Παιδείας, της Υγείας, του Πολιτισμού, τον Τεχνών, της Δημοκρατίας και πολλών άλλων.

Πρέπει να αναφέρω ότι η μισθοδοσία της εκκλησίας πριν την 1 Οκτωβρίου 1945 γινόταν αποκλειστικά από τους πιστούς. Επί χρόνια λοιπόν η μισθοδοσία των Ιερέων κάθε άλλο παρά γίνονταν από το κράτος διότι το «βάρος» αυτό το είχαν αναλάβει οι πιστοί της κάθε ενορίας, οι οποίοι έριχναν τον οβολό τους για τον Ιερέα όταν προσέρχονταν στην Θεία Λειτουργία ή κανόνιζαν κάποια τιμή με τον Ιερέα όταν επρόκειτο να τελεστεί κάποιο μυστήριο Γάμος, Βάπτιση κ.λ.π. 

Από την 1 Οκτωβρίου του 1945 και έπειτα την υποχρέωση της καταβολής της μισθοδοσίας των Ιερέων την αναλαμβάνει το κράτος κι ο λόγος είναι πως όλα αυτά τα συναπτά έτη η Εκκλησία εκτός της εισφοράς του 25% και μετέπειτα 35%, απέδιδε και αποδίδει στο κράτος και φόρο από τις εισπράξεις ενοικίων διαφόρων οικημάτων και αγρών που έχει στην κατοχή της. Φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Για το 2008 και 2009 που μπήκε το ΕΤΑΚ (φόρος αντικειμενικής αξίας) απέδωσε το 1 τοις χιλίοις και για το 2010 θα αποδώσει 3 τοις χιλίοις.

Άξιο προσοχής και παρατηρήσεως επίσης είναι, πως όταν το Κράτος πήρε το 1949 για ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ την Εκκλησιαστική Περιουσία ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ ΝΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΘΕΙ ΑΥΤΟ, ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ. Αν επέλθει λοιπόν χωρισμός Εκκλησίας - Κράτους, τότε το Κράτος είναι υποχρεωμένο να αποδώσει πίσω την δημευθείσα υπ' αυτού Εκκλησιαστική Περιουσία. Περιττό βέβαια να αναφέρουμε πως το ποσό που θα χρειαστεί για να καλύψει την περιουσία αυτή είναι αδύνατο να βρεθεί .

Όλα αυτά βέβαια αναφέρθηκαν για λόγους αποσαφήνισης των γεγονότων και περισσότερο αφορούν το κράτος και της συμφωνίες που έχει συνάψει με την εκκλησία.

Σε ένα κράτος λοιπόν το οποίο μετά και από δημοσκόπηση της εταιρίας METRONANALYSIS στις 20 Δεκεμβρίου 2011 σε ποσοστό άνω του 95%, είναι ντροπή να μιλάμε για διαχωρισμό της εκκλησίας και επιβολής φόρου σε όσους δηλώνουν στην φορολογική τους δήλωση χριστιανοί. Δηλαδή κατά αυτόν τον τρόπο θα έπρεπε στα συσσίτια της εκκλησίας και σε οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση αυτής, να συμμετέχουν αποκλειστικά και μόνο χριστιανοί κάτι για το οποίο σε καμία περίπτωση δεν θα επέτρεπε ποτέ η εκκλησία.

Τα παραδείγματα πολλά για της άρρηκτες σχέσεις Ελληνισμού και Εκκλησίας, ακόμα και τους καιρούς κατά τους οποίους δέχτηκε χτυπήματα από των εχθρό, ποιος μπορεί να λησμονήσει τα πρωτοπαλίκαρα της λευτεριάς μας, τον Αθανάσιο Διάκο (Αλαμάνα), τον Γρηγόριο Δικαίο - Παπαφλέσσα και ακόμη πλήθος ιερωμένων πού έδρασαν στον Ιερό Αγώνα του Έθνους μας . Τόσους και τόσους εθνομάρτυρες αρχιερείς που συνήθως οι Τούρκοι τους αποκεφάλιζαν ή τούς κρεμούσαν.

Θα μπορούσα να φέρω και άλλα παραδείγματα για τα οποία δεν πρέπει η εκκλησία σε καμία περίπτωση να μπαίνει σε αυτήν την συζήτηση του διαχωρισμού. Ο μόνος λόγος για να κάνει κάποιος αυτήν την συζήτηση είναι η άγνοια περί ελληνισμού και ορθοδοξίας η επειδή δεν είναι απλά χριστιανός και το θέμα αυτό δεν τον ενδιαφέρει καθόλου. 

Αν είναι ο πρώτος λόγος, είναι καλό να πάρει κανένα βιβλίο να διαβάσει για να μάθει, αν είναι ο δεύτερος τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο εύκολα γι' αυτόν, το μόνο που έχει να κάνει είναι να αφήσει το 95% των χριστιανών που μένουν ανά την επικράτεια, να αποφασίζουν αυτοί τα του οίκου τους.

Το μήνυμα της εκκλησίας αυτές τις ημέρες, και όχι μόνο είναι ένα :

Η ΕΛΠΙΔΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΟΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ...

ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΣ ΗΜΩΝ ΔΟΞΑ ΣΟΙ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!