ΔΕΝ ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ. Για το αύριο είμαι σίγουρος. Γιατί αυτό το σάπιο καθεστώς είναι ήδη υπό κατάρρευση. Τρίζει συθέμελα το οικοδόμημα που στήσανε παγκόσμια και όλα δείχνουν το μαθηματικό τέλος του, απ’ τη στιγμή που ξέφυγε η κατάσταση απ’ τα χέρια τους και δε μπορούν πλέον να κρατήσουν κοιμισμένο τον κόσμο, είναι θέμα χρόνου.
Επί δεκαετίες το έλεγχαν με παραμύθια δημοκρατικά, με υποτιθέμενες ελευθερίες και δήθεν λαϊκά δικαιώματα. Απ’ τη στιγμή που όλη η αλήθεια αποκαλύφθηκε και ξύπνησε ο κόσμος, θα ανατρέψει σύντομα αυτή την αρρωστημένη κατάσταση (και μάλλον δεν θα ‘ναι ειρηνικά).
ΤΟ ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ. Αυτό είναι που δε μπορώ να φανταστώ. Τί θα έρθει μετά; Θα ’ναι κάτι καλύτερο ή μια απ’ τα ίδια; Θα ’ναι κάτι το καινούργιο ή απλά μασκαρεμένο; Τα είδη των πολιτευμάτων που μας πασάρανε τόσα χρόνια και που θεωρούσαμε τα ιδανικά για να κυβερνηθούμε, ασφαλώς και δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με αυτά που θα έπρεπε να είναι. Τα πολιτικά συστήματα που δημιούργησαν και εφάρμοσαν στον πλανήτη και που κάποτε ‘λειτουργούσαν’ τώρα στέγνωσαν τελείως και απογυμνώθηκαν πλήρως.
Ο καπιταλισμός απ’ τη μία, ο κομμουνισμός απ’ την άλλη και στη μέση ο σοσιαλισμός, ό,τι είχαν να δώσουν (και τα καλά τους και τα κακά τους) εδώ και έναν αιώνα, το έδωσαν (και με το παραπάνω). Εκείνα για τα οποία οι πιστοί οπαδοί έδιναν κάποτε και τη ζωή τους, κανέναν δεν εκφράζουν πλέον ούτε και συγκινούν. Τα πολιτικά ιδανικά και οι ιδεολογίες έχουν πεθάνει και στη κηδεία τους παρευρίσκονται μόνο κάτι λίγοι παλιοκαθεστωτικοί που ελπίζουν ότι θα αναστηθούν και θα συνεχίσουν να τα εκμεταλλεύονται…
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΘΑΥΡΙΟ; Πώς θα βγούμε απ’ το αδιέξοδο που μας οδήγησαν οι πολιτικές του παρελθόντος; Τί θα επικρατήσει τελικά; Το νέο που θα ’ρθει, θα ’ναι απλά μια εξέλιξη του παλιού ή κάτι το πραγματικά ριζοσπαστικό και πρωτοποριακό; Διότι εάν συμβεί το πρώτο, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ’χει σύντομο τέλος. Θα πρέπει οπωσδήποτε να επινοηθούν νέα πολιτικά συστήματα και τρόποι διακυβέρνησης ή μήπως έφτασε η ώρα να ζήσουμε χωρίς κάποια Κυβέρνηση πάνω απ’ το κεφάλι μας; Ο κόσμος θα πρέπει να περάσει και ουσιαστικά σε μια νέα εποχή κι όχι μόνο τυπικά και θεωρητικά.
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΘΑΥΡΙΟ; Πώς θα βγούμε απ’ το αδιέξοδο που μας οδήγησαν οι πολιτικές του παρελθόντος; Τί θα επικρατήσει τελικά; Το νέο που θα ’ρθει, θα ’ναι απλά μια εξέλιξη του παλιού ή κάτι το πραγματικά ριζοσπαστικό και πρωτοποριακό; Διότι εάν συμβεί το πρώτο, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ’χει σύντομο τέλος. Θα πρέπει οπωσδήποτε να επινοηθούν νέα πολιτικά συστήματα και τρόποι διακυβέρνησης ή μήπως έφτασε η ώρα να ζήσουμε χωρίς κάποια Κυβέρνηση πάνω απ’ το κεφάλι μας; Ο κόσμος θα πρέπει να περάσει και ουσιαστικά σε μια νέα εποχή κι όχι μόνο τυπικά και θεωρητικά.
Και εκεί ακριβώς είναι που φοβάμαι, διότι αφενός τίποτα το καινούργιο δεν υπάρχει στον ορίζοντα -ούτε καν ως ιδέα- κι αφετέρου τίποτα δεν εγγυάται την ποιότητα και την αξιοπιστία αυτού που θα μπορούσε να γεννηθεί μέσα απ’ τη σαπίλα και τη δυσωδία του τωρινού κατεστημένου. Τι εγγυάται την ηθική των νέων προσώπων που θα βγουν στο προσκήνιο και το αδιάφθορο αυτών;
Αν θα ξεκινήσουν με καλές προθέσεις και στη πορεία εκφυλιστούν; Τί θα κρατήσει μακριά απ’ την εξουσία τα παλιά λαμόγια; Δεν φαίνεται να υπάρχει κάτι που να εξασφαλίζει το μέλλον των λαών αυτού του κόσμου και που να δίνει λίγη αισιοδοξία για την αναγέννηση αυτή (που είναι σίγουρο ότι θα έρθει).
ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ‘ΝΑΙ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΜΕΡΑ γιατί θα χτιστεί με αγώνες και στερήσεις και θα στοιχίσει ζωές. Δεν θα ‘ναι εύκολο το ξερίζωμα της σαπίλας και η απομάκρυνση όλης της δυσωδίας, επειδή ακριβώς οι ρίζες τους είναι πολύ βαθιές. Είναι γραφτό όμως να γίνει και θα γίνει. Κι όταν γίνει, μετά από πολλά χρόνια, οι μελλοντικές γενιές θα μιλούν για την εποχή που ζούμε, όπως ακριβώς μιλάμε κι εμείς σήμερα για τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Ζούμε στο τέλος μιας εποχής.
ΤΟ ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΟΜΩΣ ΤΙ ΜΕΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ; Εκεί είναι όλη η δυσκολία: στο άγνωστο. Σ’ αυτό που πρόκειται να έρθει, όχι σ’ αυτό που πρόκειται να φύγει. Αν θα καταφέρουμε να ανοικοδομήσουμε όχι πάνω στα συντρίμμια και στα χαλάσματα του παρελθόντος, αλλά πάνω σε καινούργια θεμέλια.
ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ‘ΝΑΙ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΜΕΡΑ γιατί θα χτιστεί με αγώνες και στερήσεις και θα στοιχίσει ζωές. Δεν θα ‘ναι εύκολο το ξερίζωμα της σαπίλας και η απομάκρυνση όλης της δυσωδίας, επειδή ακριβώς οι ρίζες τους είναι πολύ βαθιές. Είναι γραφτό όμως να γίνει και θα γίνει. Κι όταν γίνει, μετά από πολλά χρόνια, οι μελλοντικές γενιές θα μιλούν για την εποχή που ζούμε, όπως ακριβώς μιλάμε κι εμείς σήμερα για τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Ζούμε στο τέλος μιας εποχής.
ΤΟ ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΟΜΩΣ ΤΙ ΜΕΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ; Εκεί είναι όλη η δυσκολία: στο άγνωστο. Σ’ αυτό που πρόκειται να έρθει, όχι σ’ αυτό που πρόκειται να φύγει. Αν θα καταφέρουμε να ανοικοδομήσουμε όχι πάνω στα συντρίμμια και στα χαλάσματα του παρελθόντος, αλλά πάνω σε καινούργια θεμέλια.
Αν καταφέρουμε να βρούμε τον τρόπο να ζήσουμε σε μια κοινωνία η οποία θα διέπεται από πραγματική δικαιοσύνη και ισονομία, όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση, αδικία και ανισότητα των ανθρώπων και όχι των πολιτών, καθώς δεν μιλάμε για την Ελλάδα μόνο, ούτε καν για την Ευρώπη. Μιλάμε για τον πλανήτη γη. Το παραπάνω αύριο και μεθαύριο θα είναι για όλους!!!
Με αυτές τις σκέψεις και τους προβληματισμούς και με την ελπίδα των καλύτερων ημερών που έρχονται, στέλνω την καλημέρα μου σε όλους.
Με αυτές τις σκέψεις και τους προβληματισμούς και με την ελπίδα των καλύτερων ημερών που έρχονται, στέλνω την καλημέρα μου σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.