Λαϊκή Συσπείρωση Παιονίας: «Δεν είστε με τον λαό αλλά σεβαστείτε τους αγώνες του….»

Η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Παιονίας καταγγέλλει την Διοίκηση του Δήμου Παιονίας διότι:
· Τη στιγμή που 3,4 εκατομμύρια ανθρώπους στην Ελλάδα ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. (με όριο το εισόδημα των 5.900 ευρώ ετησίως).
· Τη στιγμή που η πολιτική της συγκυβέρνησης και των μονοπωλίων έχει οδηγήσει στην ανεργία 1.350.181 ανθρώπους, από τους οποίους μόνο οι 240.000 λαμβάνουν ακόμα κι αυτό το ισχνό επίδομα ανεργίας.
· Τη στιγμή που η ανεργία των νέων έχει εκτιναχτεί στο 62%!

· Τη στιγμή που σήμερα οι 6 έως 8 στους 10 Έλληνες βρίσκονται πλέον σε καθεστώς ενεργειακής φτώχειας, δηλαδή πολύ απλά δεν μπορούν να καλύψουν τις δαπάνες θέρμανσης των νοικοκυριών τους.

· Τη στιγμή που με από 700.000 νοικοκυριά σε τούτη τη χώρα έχουν αναγκαστεί να προσφύγουν σε «ρύθμιση διευκόλυνσης» με τη ΔΕΗ, ώστε να μη διακοπεί η ηλεκτροδότησή τους λόγω της αδυναμίας να πληρώσουν το ρεύμα.

· Την στιγμή που οι αγρότες μας δίνουν σκληρή μάχη για την επιβίωση. Παλεύουν, με νύχια και με δόντια, για να μην τους πάρουν τα χωράφια τους και τους πετάξουν στον Καιάδα του ξεκληρίσματος.

· Την στιγμή που οι εργάτες όλης της χώρας προετοιμάζουν την απεργίας τους την 20 η Φλεβάρη για να μην καταργηθούν οι Συλλογικές τους Συμβάσεις Εργασίας.

· Την στιγμή που 9 στους 10 αυτοαπασχολούμενους είναι αντίθετοι με την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, που σχεδιάζει η συγκυβέρνηση για λογαριασμό των μονοπωλίων.

Την ίδια στιγμή η Διοίκηση του Δήμου Παιονίας καλεί σε Δημοτικό Συμβούλιο, την Τετάρτη 20 Φλεβάρη, ημέρα πανελλαδικής απεργίας που έχει προκηρύξει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ εδώ και ένα μήνα και μάλιστα χωρίς να υπάρχει κάποιο επείγον θέμα.

Συμμετέχοντας η Διοίκηση στο σχέδιο της συγκυβέρνησης για επιβολή του «νόμου και της τάξης», προβαίνει σε άλλη μια αντιδραστική επιλογή που μας παραπέμπει σε άλλες εποχές. Το να έχουν ουδέτερη στάση στα προβλήματα της εργατικής τάξης είναι δικαίωμα τους. Να υπονοούν όμως με τη στάση τους ότι οι αγώνες των εργατών είναι χαμένοι από χέρι και αναποτελεσματικοί, είναι τουλάχιστον προσβολή της περηφάνιας και της αξιοπρέπειας της εργατικής τάξης, που έχει κατακτηθεί με αγώνες και θυσίες.

Δούλοι του 21ου αιώνα δεν θα γίνουμε. Όσο υπάρχει εκμετάλλευση θα υπάρχουν και κοινωνικοί αγώνες στην κοινωνία. Αυτόν τον τόσο απλό νόμο εξέλιξης της κοινωνίας ας τον έχουν καλά στο μυαλό τους οι κυβερνώντες αυτού του τόπου όσο και οι δορυφόροι τους στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Ας δούμε επιγραμματικά τι προσέφεραν στο τόπο αυτό και αν μπορούν να είναι περήφανοι γι’ αυτό. Είναι αυτοί που αντί να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν για λογαριασμό των δημοτών τους, ανέχτηκαν την πολιτική σκληρής λιτότητας της κυβέρνησης, επέβαλλαν την πολιτική αυτή στους δημότες περικόπτοντας έως και 60% τις δαπάνες του Δήμου και παράλληλα αύξησαν όλους τους δημοτικούς φόρους και τέλη. Αυτήν την βάρβαρη πολιτική την βάφτισαν εξυγίανση, εξορθολογισμό των δαπανών και γενικά «νοικοκύρεμα» του Δήμου χωρίς να έχουν πάρει τέτοια εντολή από τους δημότες.

Είναι αυτοί που αρνούνται να αγωνιστούν, αν και τους έχει ζητηθεί, στο πλάι των εργαζομένων της περιοχής επικαλούμενοι ότι δεν συνάδει με τον θεσμικό τους ρόλο. Τη στιγμή που οι εργαζόμενοι υποφέρουν από τις μειώσεις των μισθών που τους επιβάλλουν οι εργοδότες (Καπνική «Μιχαηλίδη», όμιλος «Κολιός Α.Ε.»), τη στιγμή που απολύονται σε περίπτωση που δεν συμβιβαστούν με τις ατομικές συμβάσεις, την εκ περιτροπής εργασία, τις απλήρωτες ώρες εργασίας και τις απάνθρωπες σε πολλές περιπτώσεις συνθήκες εργασίας, η διοίκηση επιλέγει να «νίπτει τας χείρας της». 

Απαιτεί μάλιστα να εισπράττει από τους εργαζόμενους, την στιγμή που του κλέβουν καθημερινά την τσέπη οι εργοδότες. Μάλιστα δεν διστάζει να διακρίνει τους δημότες σε συνεπείς και ασυνεπείς ανάλογα με τον αν πληρώνουν ή δεν πληρώνουν τους δημοτικούς φόρους. Αυτές οι διακρίσεις είναι επικίνδυνες και καλλιεργούν την μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό.

Είναι αυτοί που την στιγμή που ο εργάτης «αιμορραγεί», κατηγορείται από τους τοπικούς άρχοντες για φόνο εκ προμελέτης των αυτοαπασχολούμενων της περιοχής επειδή δεν επιλέγει τις τοπικές αγορές για τα ψώνια του. Ποιος προκαλεί την «αιμοραγία» στους αυτοαπασχολούμενους; Oι εργάτες ή οι μεγαλοεργοδότες; Aυτοί σε ποιους λογοδοτούν; Για την διοίκηση, αυτοί λογοδοτούν στις σοφές και δίκαιες αγορές που επιβραβεύουν τον πιο ικανό και άξιο. Έτσι οι διοικούντες δεν μπορούν να επέμβουν και να καθορίσουν τις εξελίξεις. Γιατί όμως επεμβαίνουν στην συνείδηση του εργάτη με κάθε ευκαιρία;

Η Διοίκηση έχει αποφασίσει με ποιους είναι. Είναι με τους ανθρώπους της αγοράς και του κεφαλαίου. Όποιος ελέγχει την οικονομία, ελέγχει την αγορά εργασίας, ελέγχει συλλόγους, ελέγχει σωματεία, ελέγχει τα πάντα. Επηρεάζει, αν δεν ελέγχει κιόλας εν κατακλείδι, και την ψήφο του δημότη στις εκλογικές αναμετρήσεις. 

Μόνο ανεξάρτητοι, ακομμάτιστοι και ουδέτεροι δεν είναι λοιπόν οι εκπρόσωποι της Τοπικής Διοίκησης. Δίνουν καθημερινά τα διαπιστευτήρια τους στο μεγάλο κεφάλαιο και στα αστικά κόμματα διαχείρισης αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Υπηρετούν μια πολιτική βαθύτατα ταξική και αντιλαϊκή.

Καλούμε τους κατοίκους της περιοχής να βγάλουν συμπεράσματα και να δουν κάτω από την μάσκα του δήθεν ανεξάρτητου. Να μην έχουν αυταπάτες ότι αυτές οι Διοικήσεις θα του λύσουν τα προβλήματα. Τα λόγια συμπόνιας και παρηγοριάς είναι υποκριτικά. Ευθύνονται και αυτοί για την κατάσταση στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Την στιγμή που ο λαός υποφέρει, αντί να καλέσουν τον λαό να αντισταθεί σε αυτή την βάρβαρη πολιτική, τον καλούν μαζί με τους ντόπιους συνεργάτες τους (ΜΚΟ, εθελοντές, σύλλογοι, εκκλησία) να εθιστεί στην φτώχεια και την εξαθλίωση.

Μέσα από τα κοινωνικά ιατρεία και κοινωνικά παντοπωλεία κάνουν εμπόριο ελπίδας ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Που να ελπίζεις όταν δεν έχεις δουλειά, όταν δεν έχεις να φας. Καλούν τους δημότες να συμβιβαστούν με μισή ζωή και μισά δικαιώματα, σαν να είναι μισός άνθρωπος. 

Τους καλούν να συμμαχήσουν με τους εργοδότες ή τουλάχιστον να υπάρχει κοινωνική ειρήνη, για να σωθούν οι επιχειρήσεις όταν αυτοί ήδη έχουν πάρει τις αποφάσεις τους είτε για πώληση, είτε για μετεγκατάσταση της επιχείρησης τους.

Σήμερα ο λαός πρέπει να βγάλει συμπεράσματα από την μέχρι σήμερα πείρα του τόσο από την κεντρική όσο και από την αποκεντρωμένη διοίκηση Να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να συγκρουστεί με αυτά τα κυρίαρχα συμφέροντα. Μέσα από την διαρκή πάλη να πιστέψει στην δύναμη του και να νικήσει το φόβο και την μοιρολατρία. Να χαράξει την δική του πορεία για μια λύση ουσιαστικά φιλολαϊκή.

Όλοι στην απεργιακή κινητοποίηση στις 20 Φλεβάρη
στην πλατεία ειρήνης στο Κιλκίς.
Να δείξουμε την δύναμη μας.