Αν όχι τώρα πότε; αν όχι εμείς ποιοι;

Του Νίκου Καρανίκα
μέλους της ΚΠΕ ΣΥΝ Κιλκίς
Ο σχεδιασμός ενός προγράμματος για την αριστερά οφείλει να είναι ταξικός που σημαίνει διεθνικός, παγκόσμιος, όχι ως σύνθημα αλλά ως πεδίο αγώνα. Οι αριστερές συλλογικότητες που αρνήθηκαν την πολιτική συνεργασία στράφηκαν στην ιδεολογία αδιαφορώντας για την συγκυρία. Είναι αόριστα προτάγματα, όταν η φτώχεια έχει μετακινήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μια οικογένεια έχει 35 ευρώ για όλη την εβδομάδα, δίχως ιατρική περίθαλψη και παύει να έχει όραμα τον κομουνισμό, παλεύει για την επιβίωση [δυστυχώς η πορεία των εξαθλιωμένων δεν βρίσκει την γραμμική
αριστεροφροσύνη].
Η πρόταση του συριζα δεν είναι για κομμουνισμό ούτε για σοσιαλισμό, αλλά μια πρόταση να αποφύγουμε την βαρβαρότητα της φτώχειας, είναι μια πρόταση που στοχοποιεί τον εχθρό, όχι αόριστα, αλλά συγκεκριμένα, προγραμματικά, βάζοντας στο κέντρο το κεφάλαιο, τον πλούτο.
Η ιδεολογική απογείωση, ο συναισθηματισμός, τα πάθη και η μικρή πραγματική σχέση με την κοινωνία, είναι που κάνει το βάρος των λέξεων, με επαναστατικό νόημα, να αλλοιώνει την λογική και δίχως νόημα, δίχως κοινωνική επαφή να γίνονται θυσία σε μικροαστικούς λόγους, χυδαίες αφορμές. Αυτή είναι η καταγωγή της επιλογής για άρνηση συνεργασίας από πλευράς αυτών των συλλογικοτήτων - ένας χυδαίος μικροαστικός οπορτουνισμός. Ακυρώνουν τα 5 σημεία του συριζα εκμ που έχουν ταξική αναφορά και όχι ιδεολογική, όπως θα ήθελαν, αγνοούν την εκλογική έκφραση του κόσμου, υποτιμάνε την κρίση του κόσμου στο όνομα της χειραγώγησης και μεταφέρουν το πεδίο της πολιτικής στο κοινωνικό υπερπέραν. ούτως ή άλλως δεν πάρθηκαν υπόψιν, από πλευρά τους, τα συμβάντα της 6ης Μαΐου, που σε εποχή κρίσης [απέσπασαν το 1,2%. δίχως επιρροή δηλαδή στο προλεταριάτο] επινοούν την πολιτική εξουσία στους δρόμους, στο κίνημα!..

Η ιστορία δεν υπάρχει μόνο για τους νικητές , υπάρχει και για τους χαμένους, αυτό πρέπει να απασχολήσει όλους και όλες μας, γιαυτό οφείλουμε να πούμε τι είναι ταξικό και τι ιδεοληπτικό. Να ερμηνεύσουμε δίχως ευαγγελικές ματιές και δογματισμούς την συγκυρία γιατί η πολιτική- το πρόγραμμα [π.χ. 

Οι 5 άξονες του συριζα εκμ] είναι που θα προσδιορίσει την πορεία και όχι μια άκυρη εξαγγελία [ π.χ. κάτω η εεκαι ο καπιταλισμός, ζήτω η δραχμή κτλ]. Αν το πρόγραμμα είναι από την πλευρά των κοινωνικών-λαϊκών απαιτήσεων, ακυρώνει τα μνημόνια, προχωράει στην αναδιανομή του πλούτου και ακυρώνει την μείωση του μισθού και δεν το αντέχει η ε.ε τότε η υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων θα δείξει τον δρόμο, δίχως να προτρέχουμε εκφέροντας λέξεις και φράσεις.
Η ε.ε είναι κοινωνικές σχέσεις, συσχετισμοί δύναμης και κάθε σχεδιασμός στην εθνική οικονομία ως πρόταγμα δεν είναι μόνο αστική πολιτική αλλά μυθιστορηματική οικονομία που αγνοεί την κίνηση και δράση του κεφαλαίου.
Ο σχεδιασμός ενός προγράμματος για την αριστερά οφείλει να είναι ταξικός που σημαίνει διεθνικός, παγκόσμιος, όχι ως σύνθημα αλλά ως πεδίο αγώνα. Αυτό θα δείξει τον δρόμο των απαντήσεων για τις τακτικές που θα ακολουθηθούν και όχι ο οπορτουνισμός που εκφέρεται ως αντι ε.ε. πολιτική.
Οι αριστερές συλλογικότητες που αρνούνται να συνταχτούν σε έναν αγώνα για την ανατροπή του μνημονίου και την υπεράσπιση της εργατικής αξίας, στο όνομα των ιδεοληψιών και στην πλάτη των εργαζόμενων, θα βρεθούν μπροστά στην αγανάκτηση της παθούσας κοινωνίας και οι εργαζόμενοι θα προχωρήσουν και χωρίς αυτές. ούτε βήμα πίσω
ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ