Τη δέσμευση ότι θα εξετάσει την δυνατότητα επαναλειτουργίας του εργοστασίου της SIEMENS στη Θεσσαλονίκη - στο πλαίσιο της Σύμβασης που επικυρώθηκε χθες από τη Βουλή, στην οποία μεταξύ άλλων προβλέπονται επενδύσεις ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ εντός του 2012, χωρίς ωστόσο να προσδιορίζεται η περιοχή - εξέφρασε χθές ο Υπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης απαντώντας σε σχετικό ερώτημα της βουλευτού Α’ Θεσσαλονίκης Χρύσας Αράπογλου.
Η Βουλευτής είχε καταθέσει επίκαιρη ερώτηση για το συγκεκριμένο θέμα, η οποία επρόκειτο να συζητηθεί στην ολομέλεια της Βουλής την προηγούμενη Δευτέρα. Μετά από συνεννόηση με το Υπουργείο η συζήτηση αναβλήθηκε προκειμένου να συγκεντρωθούν περισσότερα στοιχεία στο πλαίσιο και της γενικότερης συζήτησης για την επικύρωση της συμφωνίας με την Siemens από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
«…Η ανάπτυξη δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, δεν είναι μία γενική πρόθεση, η ανάπτυξη είναι συγκεκριμένες πολιτικές, πολιτικές συγκράτησης και πολιτικές σχεδιασμού...» τόνισε στην ομιλία της η κ. Αράπογλου. «…Η Θεσσαλονίκη βιώνει μία αποβιομηχάνιση καταγεγραμμένη πια σε όλες τις στατιστικές. Έχει ανεργία που ξεπερνά το 25% ενώ έκλεισαν και εμβληματικές βιομηχανικές μονάδες τα τελευταία χρόνια -δεν μιλώ για την υπόλοιπη οικονομία- όπως είναι: Η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων που εάν υπήρχε πολιτική θα μπορούσε να συνεχίσει τη λειτουργία της, η ΒΙΑΜΥΛ που χάθηκε επειδή δεν έγινε η διαπραγμάτευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την ισογλυκόζη και πήγε στη Βουλγαρία, η Siemens, ένα εργοστάσιο κόσμημα στη Θεσσαλονίκη, που έκλεισε το 2009, όταν απολύθηκαν και οι τελευταίοι εργαζόμενοι. Ταυτοχρόνως, η μητρική εταιρεία την ίδια περίοδο ανακοίνωσε την πρόθεση της να κλείσει τρία εργοστάσια, ένα στην Κουριτίμπα της Βραζιλίας, ένα στη Λειψία και ένα στη Θεσσαλονίκη. Ξεσηκώθηκαν η Βραζιλία και η Γερμανία και συνέχισαν να λειτουργούν τα εργοστάσια, ενώ έκλεισε η Siemens της Θεσσαλονίκης, με 70 εκατομμύρια ευρώ εξαγωγές, εκείνη την εποχή, υλικού υψηλής τεχνολογίας, υψηλή εξειδίκευση προσωπικού, στα όρια της Ζώνης Καινοτομίας Θεσσαλονίκης…»
Κατά τη χθεσινή συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή η κυρία Αράπογλου με επιμονή ζήτησε να λάβει απάντηση από τον αρμόδιο Υπουργό αναφέροντας χαρακτηριστικά. «Ρωτάω σήμερα τον Υπουργό εάν μέσα από αυτή τη σύμβαση την οποία υπογράψαμε και ψηφίσαμε σήμερα στη Βουλή υπάρχει η μέριμνα, η πρόνοια να επαναλειτουργήσει το έτοιμο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης με την επαναπρόσληψη όλων αυτών των εργαζομένων; Νομίζουμε ότι είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η Siemens ως θεραπεία για όλα αυτά τα οποία έχει προκαλέσει στη χώρα μας. Το Υπουργείο προτίθεται να μιλήσει για τη SIEMENS Θεσσαλονίκης, που έχει κλείσει και είναι ένα έτοιμο εργοστάσιο; Αυτή είναι η ερώτησή μου». Ο Υπουργός από την πλευρά του απάντησε : «Αυτό το οποίο ζητήσατε είναι κάτι το οποίο θα εξετάσουμε»
«ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, Η ΣΘΕΝΑΡΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΘΕΜΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ» δήλωσε μετά το πέρας της συζήτησης στη Βουλή , η κυρία Χρύσα Αράπογλου
Η Βουλευτής είχε καταθέσει επίκαιρη ερώτηση για το συγκεκριμένο θέμα, η οποία επρόκειτο να συζητηθεί στην ολομέλεια της Βουλής την προηγούμενη Δευτέρα. Μετά από συνεννόηση με το Υπουργείο η συζήτηση αναβλήθηκε προκειμένου να συγκεντρωθούν περισσότερα στοιχεία στο πλαίσιο και της γενικότερης συζήτησης για την επικύρωση της συμφωνίας με την Siemens από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
«…Η ανάπτυξη δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, δεν είναι μία γενική πρόθεση, η ανάπτυξη είναι συγκεκριμένες πολιτικές, πολιτικές συγκράτησης και πολιτικές σχεδιασμού...» τόνισε στην ομιλία της η κ. Αράπογλου. «…Η Θεσσαλονίκη βιώνει μία αποβιομηχάνιση καταγεγραμμένη πια σε όλες τις στατιστικές. Έχει ανεργία που ξεπερνά το 25% ενώ έκλεισαν και εμβληματικές βιομηχανικές μονάδες τα τελευταία χρόνια -δεν μιλώ για την υπόλοιπη οικονομία- όπως είναι: Η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων που εάν υπήρχε πολιτική θα μπορούσε να συνεχίσει τη λειτουργία της, η ΒΙΑΜΥΛ που χάθηκε επειδή δεν έγινε η διαπραγμάτευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την ισογλυκόζη και πήγε στη Βουλγαρία, η Siemens, ένα εργοστάσιο κόσμημα στη Θεσσαλονίκη, που έκλεισε το 2009, όταν απολύθηκαν και οι τελευταίοι εργαζόμενοι. Ταυτοχρόνως, η μητρική εταιρεία την ίδια περίοδο ανακοίνωσε την πρόθεση της να κλείσει τρία εργοστάσια, ένα στην Κουριτίμπα της Βραζιλίας, ένα στη Λειψία και ένα στη Θεσσαλονίκη. Ξεσηκώθηκαν η Βραζιλία και η Γερμανία και συνέχισαν να λειτουργούν τα εργοστάσια, ενώ έκλεισε η Siemens της Θεσσαλονίκης, με 70 εκατομμύρια ευρώ εξαγωγές, εκείνη την εποχή, υλικού υψηλής τεχνολογίας, υψηλή εξειδίκευση προσωπικού, στα όρια της Ζώνης Καινοτομίας Θεσσαλονίκης…»
Κατά τη χθεσινή συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή η κυρία Αράπογλου με επιμονή ζήτησε να λάβει απάντηση από τον αρμόδιο Υπουργό αναφέροντας χαρακτηριστικά. «Ρωτάω σήμερα τον Υπουργό εάν μέσα από αυτή τη σύμβαση την οποία υπογράψαμε και ψηφίσαμε σήμερα στη Βουλή υπάρχει η μέριμνα, η πρόνοια να επαναλειτουργήσει το έτοιμο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης με την επαναπρόσληψη όλων αυτών των εργαζομένων; Νομίζουμε ότι είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η Siemens ως θεραπεία για όλα αυτά τα οποία έχει προκαλέσει στη χώρα μας. Το Υπουργείο προτίθεται να μιλήσει για τη SIEMENS Θεσσαλονίκης, που έχει κλείσει και είναι ένα έτοιμο εργοστάσιο; Αυτή είναι η ερώτησή μου». Ο Υπουργός από την πλευρά του απάντησε : «Αυτό το οποίο ζητήσατε είναι κάτι το οποίο θα εξετάσουμε»
«ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, Η ΣΘΕΝΑΡΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΘΕΜΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ» δήλωσε μετά το πέρας της συζήτησης στη Βουλή , η κυρία Χρύσα Αράπογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.