Μερκούριος και Φέστους/Παιδική μετα-συν-γραφική φάρσα για δυο πρόσωπα και δυο κούκλες/Διασκευή πάνω σε μια ιδέα του Σβεν Νόρτκβιστ

Γράφει ο Φώτης Μισόπουλος 

Με τη σειρά που εμφανίζονται:
Σβεν, συγγραφέας-πρόσωπο
Γρηά Αλεπού-πρόσωπο
Μερκούριος, γάτος-κούκλα
Φέστους-κούκλα
Σκηνή. Λιγοστός φωτισμός. Σε μια κουνιστή πολυθρόνα κάθεται αναπαυτικά η Γρηά Αλεπού. Φοράει μάσκα-το πρόσωπο-που την υποδύεται. Κάνει  πως κοιμάτα. Είναι χοντρή και καλοζωισμένη, παραγεμισμένη με πανιά ή/και μαξιλάρια. Πιο εκεί ο συγγραφέας Σβεν Νόρτκβιστ. Το τραπέζι του και μια καρέκλα. Πάνω στο τραπέζι οι δυο κούκλες. Ο Σβεν είναι αυτός που χειρίζεται τις κούκλες αλλάζοντας τη χροιά της φωνής του. Οι φωτισμοί επικεντρώνονται στα πρόσωπα και τις κούκλες. Δεν υπάρχουν σκηνικά. (η παράσταση μπορεί να προτείνεται σαν “μαύρο δρώμενο”). Ακούγεται ενα μικρό, σύντομο κακάρισμα. Η Γρηά Αλεπού χαιδεύει την κοιλιά της... Ροχαλίζει ελαφρά...Ο Σβεν “φοράει” τις κούκλες στα χέρια. Ακούγεται τραγούδι και μουσική:

Α Εικόνα
Η αλεπού αποκοιμιέται,
μα ποτέ δεν ξεχνιέται
πού είν' ο μεζές
Κοτούλες κυνηγά,
αυτές προτιμά
κι ας είν' ζωηρές.
(Ο Σβεν χορεύει μαζί με τις κούκλες για λίγο.Ησυχία.)
Μερκούριος: Είμαι τυχερός... Ζω στην εξοχή, στα καταπράσινα λιβάδια και στα δροσερά νερά, ζω με τον Φέστους. Τι άλλο θέλω?  Τι άλλο θέλω?  Ε,Φέστους? (Ο Φέστους κουνά συναινετικά το κεφάλι, ζωηρά και χαρούμενα). Έχουμε ξύλα στο υπόστεγο, εργαλεία στην παράγκα... και λίγους καλούς φίλους... έτσι δεν είναι? (Ο Φέστους κουνάει με επιδοκιμασία πάλι το κεφάλι του). Λίγους καλούς φίλους, χα, και ...και κότες στο κοτέτσι (θριαμβευτικά). Αχ, αυτές...αυτές οι κοτούλες, κινδυνεύουν μονίμως,ζούνε με τον φόβο της αλεπούς κάθε μέρα!
Φέστους: Τι μου θύμισες, Μερκούριε...Ήρθε προχτές ο γείτονάς μας με το σκύλο του και το όπλο περασμένο στον ώμο, ”Μπας κι έχεις δει πουθενά την αλεπού,Φέστους”, με ρώτησε  “Όχι”, του είπα,”δεν την πρόσεξα πουθενά”,”Θα την πρόσεχες, φυσικά, αν ρήμαζε το δικό σου κοτέτσι. Μου πήρε τρία κοτόπουλα. Αλλά δεν θάχει την ευκαιρία να το ξανακάνει.Ετοίμασε την καραμπίνα σου, Φέστους. Εγώ κλειδώνω τώρα τα δικά μου κοτόπουλα,γι' αυτό μπορεί να ριχτεί στα δικά σου”.
Γρηά Αλεπού:(παρεμβάλλεται πριν τελειώσει ακόμα καλά-καλά τη φράση του ο Φέστους, με θράσος και διαπεραστική φωνή) Έννοια σας,και θα σας δείξω εγώ... Άκου όπλα και κλειδαριές... Αυτό μας έλειπε...
Φέστους :(προσπαθώντας να κρύψει την ταραχή του).Μου φαίνεται πρέπει να κλειδώσουμε τις κότες, Μερκούριε
Μερκούριος: Εγώ λέω να κλειδώσουμε τον γείτονα. Είναι πολύ επικίνδυνο να γυρίζει γέρος άνθρωπος μ' ένα τουφέκι δεξιά κι αριστερά...
Φέστους: Μερκούριε, δε νομίζεις ότι πρέπει να πυροβολήσει την αλεπού για να μην του τρώει τα κοτόπουλα?
Γρηά Αλεπού:(ξαφνικά απ' την πολυθρόνα της) Μ' αυτό το πλευρό να κοιμάστε, χα,χα,χα! Ας ονειρευτώ ψημένα κοτόπουλα...χα,χα,χα
Μερκούριος: (Δεν της δίνουν σημασία.Ο Μερκούριος πλησιάζει πολύ κοντά στον Φέστους.Το φως χαμηλώνει. Η αλεπού ροχαλίζει.Ο Μερκούριος κοιτάζει συνομωτικά...).Εγώ δεν θα πυροβολούσα ποτέ μια αλεπού.Θα προτιμούσα να την ξεγελάσω...
(παύση)
Φέστους: Μερκούριε, ίσως έχεις δίκιο. Ας σκεφτούμε πώς θα τρομάξουμε την αλεπού έτσι ώστε να μην θέλει να ξαναφάει κότα στη ζωή της!...(τραγούδι-μουσική)
Η αλεπού θα τρομάξει
κι αμέσως θ' αλλάξει
καινούρια ζωή
Ποτέ δεν θαρθεί
ξανά σε κοτέτσι
να το επισκεφθεί

Β Εικόνα Φέστους: Μερκούριε, ίσως έχεις δίκιο...Αλήθεια έχεις δέσει ποτέ σου ένα φουσκωμένο μπαλόνι πάνω σε μια κότα?
Μερκούριος:Και βέβαια όχι.
Φέστους: Κατ'αρχήν μείνε κοντά μου μη σε βουτήξει η αλεπού (Η αλεπού κουνιέται ελαφρά, και ξαναπιάνει να ροχαλίζει)
Μερκούριος:  Ας δοκιμάσει και τα λέμε.
Γρηά αλεπού: (παραμιλάει στον ύπνο της)... Άκου όπλα και κλειδαριές...
Φέστους: (χωρίς να δίνει σημασία) Θα πάμε στην παράγκα με τα εργαλεία. Κι από κει στο κοτέτσι.Θα φουσκώσουμε όλα τα μπαλόνια που πήραμε για τα γενέθλια σου. Θα ρίξουμε μέσα πιπέρι. Πολύ πιπέρι.Θα δέσουμε ένα μπαλόνι πάνω σε καθεμιά κότα και μόλις ορμήσει η αλεπού τα μπαλόνια θα κάνουν μπαμ και θα σκάσουν, τρομάζοντάς την,  το πιπέρι θα την κάνει να φτερνίζεται και να της τσούζουν τα μάτια! Μες στο σκοτάδι θα επικρατήσει πανικός!...Οι κότες με τα μπαλόνια στη ράχη τους θα φαίνονται διπλάσιες σε ύψος...Θα κάνει χρόνια και ζαμάνια να φανεί ξανά απ' τα μέρη μας!
Μερκούριος: Μεγαλοφυές σχέδιο! Εμπρός, δουλειά,λοιπόν, τότε.
(τραγούδι-μουσική)
η αλεπού αποκοιμιέται
μα ποτέ δεν ξεχνιέται κτλ.
Σκοτάδι

Γ Εικόνα (Στην παράγκα με τα εργαλεία.Ο Σβεν βάζει μια φορητή εργαλειοθήκη πάνω στο τραπέζι, αφήνοντας προς στιγμή τις κούκλες.Φουσκώνει κι ο ίδιος μερικά μπαλόνια. Πυρετός απασχόλησης και δουλειάς. Κινητικότητα. Φουσκωμένα μπαλόνια σπρώχνονται σιγά σιγά προς την σκηνή).
Φέστους: Μερκούριε, μήπως έφαγες όλο το πιπέρι?
Μερκούριος: Και βέβαια δεν έφαγα όλο το πιπέρι. Για κοίτα στο καλάθι του ποδηλάτου, εκεί το είχες βάλει τον προηγούμενο μήνα.
Φέστους: Εκεί υποψιάστηκα κι εγώ πως θα είναι... Και τώρα χρειαζόμαστε σπάγγο για να δέσουμε τα μπαλόνια στις κότες...στην πλάτη τους, στα φτερά ή στα πόδια... Μερκούριε, μήπως ξέρεις που είναι ο σπάγγος?
Μερκούριος: Για κοίτα στο ψυγείο... Εκεί τον είχες βάλει πέρυσι...
Φέστους: Εκεί υποψιάστηκα κι εγώ πως θα είναι. Και τώρα που είναι οι μπογιές και τα πινέλλα, να βάψουμε και μερικές κότες-νάχουν πολύχρωμα φτερά και να τρομάξει η αλεπού περισσότερο!...
Μερκούριος : Για κοίτα μέσα στην ρεζέρβα του τρακτέρ... Εκεί την έβαλες την Τρίτη.
Φέστους: Εκεί υποψιάστηκα κι εγώ πως θα είναι
Μερκούριος: Νομίζω πως είναι όλα έτοιμα. Πάμε στο κοτέτσι να δέσουμε τα μπαλόνια στις κότες!
(τραγούδι-μουσική)
Κοτούλες προτιμά
αυτές κυνηγά κτλ.
Σκοτάδι

Δ Εικόνα (Λιγοστό φως. Η σκηνή γεμίζει μπαλόνια που υπαινίσσονται τα κοτόπουλα. Ακούγονται κακαρίσματα. Η Γρηά Αλεπού αρχίζει να ξυπνά)
Γρηά Αλεπού:Μμμ...κοτοπουλιές μυρίζει... Γουργουρίζει η κοιλιά μου...(γελά) Ω! Γλυκά μου κοτοπουλάκια, πόσο σας αγαπάει η κοιλίτσα μου.  Όχι εγώ!  Η κοιλίτσα μου!...  Εσάς ονειρευόμουν και βρεθήκατε μπροστά μου!...Χα,χα,χα, καιρός για φαγοπότι. (Σκύβει να τ' αγκαλιάσει σκάζοντας η ίδια με τρόπο τα μπαλόνια ένα-ένα. Φασαρία, μπαμ-μπαμ, πανικός,'συμφορά μου”, ”τι γίνεται δω πέρα”, κραυγές, φωνές, φτερνίσματα,”ωχ, το μάτι μου”)  Ρεζίλι, ξεφτίλα δεν πρόκειται ναρθώ άλλη φορά στο χτήμα σας. Και σε κανένα άλλο!...
(Ο Φέστους και ο Μερκούριος ζητωκραυγάζουν, η αλεπού ξεμαλλιασμένη και ταπεινωμένη αποχωρεί...)
τραγούδι-μουσική
Η αλεπού θα τρομάξει
κι αμέσως θ' αλλάξει
καινούρια ζωή κτλ 

Αυλαία
σημείωση: αρχικό καίμενο/Σβεν Νόρτκβιστ-το κυνήγι της αλεπούς, εκδόσεις  Διόπτρα, 1989