Όσοι είδαν το βίντεο με το γιαούρτωμα του Χ. Καστανίδη, που ανέβασε το gnomikilkis.gr, θα διαπίστωσαν μια, σίγουρα, σκληρή συμπεριφορά απέναντι στον υπουργό, από τους φοιτητές και άλλους πολίτες. Ωστόσο, αυτή η σκληράδα φαντάζει παρωνυχίδα μπροστά στη σκληρότητα της δοκιμασίας που υφίσταται κάθε Έλληνας, εξαιτίας της καταστροφικής πολιτικής των κυβερνήσεων, σε πολλές απ` τις οποίες ήταν επίλεκτο μέλος τους ο κ. Καστανίδης, και μπροστά στα ληστρικά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση στην οποία τώρα συμμετέχει.Άλλο μας προβληματίζει εμάς, κι όχι τα κροκοδείλια δάκρυα συναδέλφων του πολιτικών περί "πλήγματος στη Δημοκρατία"(!): Αν τέτοιες πράξεις βοηθούν στη συσπείρωση του κόσμου και στην άνοδο της αγωνιστικής του διάθεσης ή, απλώς, λειτουργούν εκτονωτικά απέναντι στην δικαιολογημένη οργή του. Και σ` αυτό, απάντηση ακόμα δεν έχουμε...
Γ. Κ.
Αγαπητέ Γιάννη, ακόμα κι'άν υποθέσουμε οτι λειτουργούν εκτονωτικά, είναι τέτοιες οι πιέσεις που υφίσταται ο κόσμος κάθε μέρα, που μοιάζει με το ηφαίστειο εκείνο, που πριν εκραγεί έχει ήδη συσσωρεύσει(συσπειρώσει) πολλή δύναμη και ενέργεια μέσα του, γι'αυτό και δεν εκρήγνηται αμέσως και μόνον μία φορά. Και μέχρι την επόμενη φορά που θα εκραγεί θα κάνει την ίδια διαδικασία. Οπότε πιστεύω οτι ο κόσμος, με αιχμή των αγώνων την νεολαία(όπως σχεδόν πάντα συμβαίνει), καί συσπειρώνεται καί αγωνιστική διάθεση έχει. Απλά είναι θέμα κατάλληλου-σωστού χρόνου αντίδρασης(timing, επι το ελληνικώτερον). Γιατί όπου υπάρχει "δράση", υπάρχει και αντίδραση(νόμος της φυσικής).
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες, δηλαδή, ότι κι εκτονωτικά να λειτουργούν δεν επηρεάζουν το επίπεδο συσπείρωσης και αγωνιστικής διάθεσης του κόσμου. Είθε να `ναι έτσι, αγαπητέ Λούκυ, που με την ευκαιρία, σου εκφράζω τον θαυμασμό μου για το σκεπτικό και τον ορθολογισμό των απόψεων και σχολίων σου. Δηλώνω φαν σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑΝΝΗ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα αν σου πω, οτι διαβάζοντας και τα δικά σου σχόλια παρακινήθηκα να αρχίσω να γράφω, θα μου πείς πως ανταποδίδω την φιλοφρόνηση. Ομως περίπου έστι λειτούργησε μέσα μου και είπα να μπώ σ΄αυτό το ενδιαφέρον "παιχνίδι".
Το ωραίο, αγαπητέ Γιάννη, είναι οτι γνωριζόμαστε απο πολύ παλιά, αλλά θα σ'αφήνω για λίγο ή πολύ καιρό ακόμα, με την απορία. "Εργο" χωρίς σασπένς, όπως λέμε κι'εμείς οι σινεφίλ, είναι φαγητό χωρίς αλάτι. Ετσι λοιπόν..."θα δείξει" στο τέλος.
Νά'σαι καλά.