Με ρωτάτε να σας πω για την κρίση.
Καλύτερα θα ήταν να σας πω για τις κρίσεις· γιατί η κρίση, που ζουµε σηµερα, είναι συνέχεια άλλης κρίσης, που και εκείνη είναι συνέχεια της πρώτης και µητέρας των κρίσεων.
Η πρώτη λοιπόν κρίση είναι η πνευµατική κρίση, που έχει την αιτία της στην απιστία η στην παροδική πίστη η στην ολιγοπιστία. Η κατάσταση αυτή έφερε την πνευµατική κρίση.
Καρποί και φανέρωση της πνευµατικής κρίσης είναι η συνεργασία µας µε την Νέα Θρησκεία, τον Οικουµενισµο, ο οποίος καταργεί όλες τις θρησκείες, ακόµη και την Εκκλησία του Χριστού.
Ο Οικουµενισµος είναι η νέα θρησκεία, υποκατάστατο της µοναδικής Εκκλησίας του Χριστού. Γυρίσαµε την πλάτη στον Χριστό και στραφήκαµε προς εκείνους, οι οποίοι φανερώθηκαν στην ζωή µας αντί του Χριστού!! Θυµηθείτε τον άσωτο υιό, ο οποίος αφού πήρε την περιουσία από τον πατέρα, έφυγε από αυτόν και την κατέφαγε µετά πορνών και αµαρτωλών. Πήραµε την περιουσία και την ουσία –τα Άγια Μυστήρια– τα δώσαµε στις πόρνες (αιρέσεις και αµαρτωλούς αρχηγούς των θρησκειών) µε αποτέλεσµα η ανηθικότητα να γίνει η δεύτερη κρίση σ ὅλον τον κοσµο αλλά και στα µέλη της ορθόδοξης Εκκλησίας µας!!! Οι πιστοί έγιναν άπιστοι και οι άπιστοι ανήθικοι. Έτσι λοιπόν η Μάνα γέννησε την Κόρη, η απιστία γέννησε την ανηθικότητα. Τότε ο άσωτος υιός πτώχευσε και βόσκοντας µαζί µε τους χοίρους, έτρωγε από την τροφή τους. Οι χοίροι είναι τα ζώα εκείνα που αντιπροσωπεύουν την ανηθικότητα και την ηδονή. Τρίτη λοιπόν κρίση, η οικονοµική. Πτωχεύσαµε πλέον. Αλλά µέχρι τώρα µιµηθήκαµε τον Άσωτο. Θα συνεχίσουµε να τον µιµουµεθα; Η θα συνεχίσουµε στην καταστροφή; Εκείνος επέστρεψε στον πατέρα και του έδωσε µεγάλη χαρά µε την µετάνοιά του. Εµεις τι θα κάνουµε;
Ζήσαµε την απιστία και γεννήθηκε η ανηθικότητα. Ζήσαµε την ανηθικότητα και φθάσαµε στην πενία. Τώρα να προσευχόµεθα να επιστρέψουµε στον Πατέρα µε την µετάνοια, για να λάβουµε «την στολήν την πρώτη». Και το δακτυλίδι να κοσµήσει το χέρι µας. Και ο µόσχος πολύς...
Φοβούµαι οµως αδελφοί µου, ότι η συνέχεια της αµαρτωλής πορείας θα µας φέρει στην τέταρτη κρίση. Και τότε, η θάλασσα θα γίνει κόκκινη. Τα βουνά και τα φαράγγια θα γίνουν κόκκινα από το αιµα!!! Ας µιµηθούµε τον άσωτο υιό για να σωθούµε. Ο Θεός περιµένει την επιστροφή µας. Αρκετά ζήσαµε µέσα στον βούρκο και την αµαρτία.
Ας µετατρέψουµε την αγανάκτηση εναντίον των αρχόντων σε αγανάκτηση εναντίον του εαυτού µας και ας στρέψουµε τα µάτια µας προς τον Θεόν.
Εκείνος µας περιµένει µε αγωνία. Εκείνος προσµένει την επιστροφή µας µε την αγκαλιά του ανοικτή. «Δεύτε προς µε πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισµένοι, καγώ αναπαύσω υµας».
Οι επίσκοποι ας µαζέψουν τον λαό στις πλατείες και ας αρχίσουν ολονύκτιες αγρυπνίες µε µετάνοια και ταπείνωση. Και τότε ο Θεός θα µας δώσει άρχοντες αληθινούς.
Και οι καµπάνες θα χτυπήσουν πάλι την χαρά της Αναστάσεως, την χαρά της Ελευθερίας, την χαρά της σωτηρίας µας. Αµην.
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απάντηση του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π.Χρυσοστόμου, Καθηγουμένου του Ιερού Κοινοβίου Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου (Πεντάλοφος Παιονίας Κιλκίς) σε τεθέν ερώτημα σχετικά με την σημερινή οικονομική κρίση στη χώρα μας. Ο Καθηγούμενος Χρυσόστομος πραγματοποιεί ομιλίες προς τους πιστούς υπό τον γενικό τίτλο «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ» κάθε τελευταίο Σάββατο εκάστου μηνός στις 6μ.μ. στο μεγάλο Αρχονταρίκι του Ιερού Κοινοβίου. Το ερώτημα τέθηκε προς τον π.Χρυσόστομο υπό παρισταμένου ακροατή στο τέλος της τελευταίας ομιλίας (Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011).
Μάλιστααα...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστε έτσι λοιπόν ε; (βαθιά ανάσα).
Αφήστε λοιπόν φίλοι μου για λίγο, το χρυσίζον περιτύλιγμα της παραβολής του Χριστού, με τον άσωτο, που θολώνει τα νερά, και ας δούμε με όση ψυχραιμία μπορεί να διαθέτει κανείς σε τέτοιες περιστάσεις, την ουσία των λόγων.
Ο Αρχιπαπάς αυτός τι μας λέει στην ψύχρα;
Οτι αν δεν πέσουμε στα γόνατα, δεν μετανοήσουμε και δεν ζητήσουμε την Θεία συγχώρεση για τις "αμαρτίες μας", εμείς ο απλός λαός(δεν διακρίνει ευθύνες εξουσίας),ο φιλεύσπλαχνος Θεός θα μας...σφάξει και τότε τα βουνά και τα φαράγγια θα γεμίσουν με το αίμα μας!!!
Με τέτοια κυνικότητα!!
Τόση αγάπη για το ποίμνιό του αυτός ο Θεός;
Ομως αυτός ο Θεός δεν είναι ο δικός μας!
Είναι αυτός που θέλουν οι παπάδες ή καλύτερα οι αρχηγοί των παπάδων, να είναι δηλαδή κατ'εικόνα και ομοίωσή τους, για να τους βολεύει στον εξουσιαστικό ρόλο που έχουν αναλάβει εργολαβικά μόνοι τους.
"Ουέ λέγω υμήν Γραμματείς και Φαρισαίοι..." θά'λεγε εδώ ο Χριστός.
Οποία υποκρισία λέω κι'εγώ... αηδιασμένος.
Και ύστερα ,συνεχίζει, "οι επίσκοποι να μαζέψουν(ως πρόβατα) το λαό στις πλατείες και να αρχίσουν ολονύκτιες αγρυπνίες για μετάνοια και ταπείνωση".
Οποίος μέγας, ανελέητος, ύπουλος σκοταδισμός και μεσαιωνισμός λέω εγώ...ανατριχιάζοντας.
Δε θα συμφωνήσω φίλε μου ... αν ανατριχιάζεις, μπορεί και να είναι από τύψεις συνειδήσεως, γιατί διαπιστώνεις μια αλήθεια στα λεγόμενα, η οποία σε ενοχλεί και έρχεσαι σε σύγκρουση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω ότι με αυτά που λές, αποδεικνύεις το λόγο του πατρός: ότι δηλαδή, απομακρυνθήκαμε τόσο απ΄το Χριστό, που μόλις κάποιος ιερέας τον αναφέρει καν, βγάζουμε σπυριά!
Στο κάτω-κάτω, δεν είπε ο άνθρωπος "εσείς οι λαϊκοί οι αμαρτωλοί, κι εμείς οι ιερείς οι μάγκες"... μιλάει σε ΠΡΩΤΟ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, βάζει και τον εαυτό του μέσα, δείγμα της σωστής ταπείνωσής του.
Αλλο ένα δείγμα ότι είσαι προκατειλημμένος, είναι και το γεγονός ότι παρερμηνεύεις σφόδρα αυτά που διαβάζεις. Που ακριβώς είπε ο Πατήρ παραπάνω, ότι ο Θεός θα μας σφάξει και τα βουνά θα γεμίσουν απ' το αίμα μας; Αντιθέτως, είπε ότι Η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ αμαρτωλή πορεία θα μας οδηγήσει εκεί!! πράγμα που είναι αλήθεια... Δεν είναι ο Θεός που μας στέλνει ή στην κόλαση ή στον παράδεισο... ΕΜΕΙΣ κάνουμε τις επιλογές μας, και αυτές καθορίζουν που θα καταλήξουμε.
Το "ουαί υμίν" ισχύει για πολλούς, και ο σκεπτικισμός σου δικαιολογημένος, αλλά δε χρειάζεται να βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι.
Αν ΔΕΝ είσαι συνειδητός Χριστιανός Ορθόδοξος, η στάση σου είναι δικαιολογημένη, καθώς κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να πιστεύει στο Χριστό, ελευθερία έχουμε. Αν όμως είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος και τά'χεις με τους παπάδες... ξαναδές το το θέμα καλύτερα.
Συνειδητός Χριστιανός Ορθόδοξος είναι αυτός που με τον τρόπο της ζωής του κάνει πράξη την διδασκαλία του Χριστού, χωρίς να έχει ανάγκη να ρωτήσει και να πάρει την έγκριση κανενός δημόσιου υπαλλήλου, που τυχαίνει να κάνει τον παπά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι βέβαιος ότι, άνθρωπος που απευθύνει ύβρεις και χλευασμούς προς έναν ιερομόναχο σαν τον παραπάνω, ΜΟΝΟ τη διδασκαλία του Χριστού δεν κάνει πράξη. (Οτιδήποτε άλλο, ίσως).
ΑπάντησηΔιαγραφήΧλευασμός και ύβρεις; Μάλλον δεν γνωρίζεις την σημασία αυτών των λέξεων. Το λές επειδή δεν αντέχεις κάποιον που τολμάει να τα λέει "έξω απο τα δόντια", γιατί δεν είναι υποτακτικός σε δόγματα, ιδεοληψίες, αγκυλώσεις, εξαναγκασμούς και σε ότι άλλο περιορίζει το ελεύθερο πνεύμα του ανθρώπου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπάντησέ μου όμως. Αυτός που αμοίβεται με μηνιαίο μισθό απο το κράτος, έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μέσω του ταμείου ΟΠΑΔ(Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου), παίρνει σύνταξη και εφάπαξ απο το κράτος, όπως κάθε παπάς, δεν είναι δημόσιος υπάλληλος;
Οσο για το άν εγώ προσωπικά κάνω ή όχι πράξη την διδασκαλία του Χριστού, αυτό θα το κρίνει ο Θεός και μόνον Αυτός.
Και σε κάθε περίπτωση πάντως, εσύ ΟΧΙ !
Ας τα πάρουμε απ' την αρχή, ένα-ένα:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Υβρις και χλευασμός.
Θα έλεγα ότι, το να αποκαλεί κανείς -συλλήβδην- έναν εκπρόσωπο της Εκκλησίας "Αρχιπαπά, κυνικό, εργολάβο της εξουσίας, Γραμματέα-Φαρισαίο υποκριτή, και ανελέητο και ύπουλο σκοταδιστή", μόνο και μόνο επειδή προσωπικά διαφωνεί/φρίττει με τα λεγόμενα του (ή ίσως επειδή δεν τα κατανοεί πλήρως), και μάλιστα όταν αυτός ο κάποιος δηλώνει Χριστιανός Ορθόδοξος, αυτό είναι ύβρις.
Το δε γεγονός ότι "αηδιάζει" και "ανατριχιάζει", υποδεικνύει ότι νιώθει τόσο ανώτερος, ώστε σε συνδυασμό με τη φραστική επίθεση, αυτό λέγεται χλευασμός.
Αλλο, λοιπόν, να διαφωνεί κανείς (δικαίωμα του), και άλλο να υβρίζει και να χλευάζει. (Ναι, ξέρω τη σημασία των λέξεων). Λίγος σεβασμός δεν έβλαψε κανέναν, έστω και αν πιστεύουμε ότι "ο άλλος δεν αξίζει το σεβασμό μας".
...(συνεχίζεται)...
2) "έξω απ' τα δόντια" αντί "υποταγής και περιορισμού του πνεύματος".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιμαι πια 41 ετών, και έχω δει, έχω διαβάσει, και έχω ακούσει πολλά στη ζωή μου ώστε να είμαι σε θέση να "αντέχω" πολλές και ποικίλλες απόψεις. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι και θα ενστερνίζομαι ότι λέει ο καθένας, χάριν του "ανοιχτού πνεύματος" που διατείνεσαι.
Δόγματα; - Οταν ο άνθρωπος ανακαλύψει τη ΜΟΝΗ Αλήθεια (την πραγματική Αλήθεια, το Χριστό, όχι μια απλή ιδεολογία που θα ασπαστεί) και είναι ευτυχισμένος μέσα σε αυτή την Αλήθεια, τότε την κάνει δόγμα του (ακλόνητη πεποίθησή του), και δεν έχει λόγο να την αλλάξει με μια οποιαδήποτε ημιτελή ιδεολογία, και αυτή του η ακλόνητη σταθερότητα δεν τον κάνει "κλειστό πνεύμα", τον κάνει κατασταλαγμένο. Ο Χριστός δεν ήρθε "ως ένας ακόμη φιλόσοφος", και φυσικά, ο σωστός Χριστιανός Ορθόδοξος, δεν Τον ακολουθεί ως τέτοιο. Τον ακολουθεί παραδεχόμενος ότι ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος, Σωτήρας της ψυχής, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, και "δι ου τα πάντα εγένετο" και προσπαθεί να Τον μιμηθεί, για να τελειοποιηθεί σαν άνθρωπος και να αξιωθεί να Τον συναντήσει στην αιώνια ζωή. Το να βλέπει κανείς κάτι δογματικά, όταν είναι πεπεισμένος για αυτό, δεν είναι κακό πράγμα. Το να είναι δογματικός προς τους ΑΛΛΟΥΣ, και να μη σέβεται την ελευθερία τους να διαφωνούν, αυτό είναι κακό.
Ιδεοληψίες, Αγκυλώσεις, Εξαναγκασμούς; - Ο σωστός Χριστιανός Ορθόδοξος, υποτάσσεται οικειοθελώς στο Χριστό, και συμμετέχει οικειοθελώς στο αντιπροσωπευτικό όργανο του Χριστού στη γή, την Εκκλησία (εδώ είναι και η διαφωνία μας, προφανώς) επειδή ΠΙΣΤΕΥΕΙ, και όχι γιατί του το επιβάλλει κάποιος "παπάς" (ούτε ο ίδιος ο Χριστός δεν επέβαλλε τον εαυτό Του στους ανθρώπους, πόσο μάλλον οποιοσδήποτε άνθρωπος). Συμμετοχή στην Εκκλησία σημαίνει εμπιστοσύνη στο θεσμό της, πίστη στο γεγονός ότι δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα (όπως πολλοί λένε) αλλά ιδρύθηκε από τον ίδιο το Χριστό για να συνεχιστεί το σωτηριολογικό Του έργο δια μέσου Αυτής, και τέλος, πίστη στο γεγονός ότι δεν νοείται σωτηρία, έξω από την Εκκλησία.
...(συνεχίζεται)...
Δεν μπορούμε να πούμε "πιστεύω στο Χριστό, αλλά διαφωνώ με την Εκκλησία, θα Τον ακολουθώ εκτός Εκκλησίας, είναι το ίδιο". Δεν είναι το ίδιο, γιατί η σωτηρία μας δεν έρχεται με τη διανόηση μόνη, ή με τις πράξεις μας προς την κοινωνία, ή ακόμα-ακόμα και με την προσευχή, αλλά χρειάζονται και τα Μυστήρια, τα οποία εξουσία έχουν να επιτελούν οι ιερείς. Γιατί, άραγε, μόνο αυτοί έχουν αυτή την εξουσία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο Σύμβολο της Πίστεως, μεταξύ άλλων διακηρύσσουμε ότι πιστεύουμε και "Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν, και Αποστολικήν Εκκλησίαν":
"Μίαν" γιατί είναι ενιαία, και δεν μπορεί να πιστεύει άλλα το ένα παρακλάδι, άλλα το άλλο (αιρέσεις).
"Αγίαν" προφανώς δηλώνει την Αγιότητά της ως ΘΕΣΜΟΣ. Αυτό, βεβαίως, ΔΕΝ σημαίνει ότι όλα τα μέλη της Εκκλησίας είναι άγια (είτε λαϊκοί, είτε κληρικοί). Σημαίνει όμως ότι ο θεσμός είναι άγιος, και με τη συμμετοχή μας σε αυτό το θεσμό, αγιαζόμαστε και εμείς (Με τη συμμετοχή μας στα Αγια Μυστήρια).
"Καθολικήν" γιατί απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους, και δεν είναι ένα ελιτίστικο club για λίγους.
και τέλος "ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ" γιατί είναι η συνέχεια των Αποστόλων.
Και εδώ είναι το "ζουμί": Οι ιερείς, είναι οι συνεχιστές των Αποστόλων, όπως οι Απόστολοι ήταν οι συνεχιστές του Χριστού. Οπως ο οποιοσδήποτε πέρασε ποτέ απ' τη γή (εκτός απ' το Χριστό βεβαίως), έτσι και οι ιερείς δεν είναι αναμάρτητοι, ούτε και πιστεύουν κάτι τέτοιο. Ως άτομα, θα κριθούν και αυτοί ξεχωριστά όπως όλοι μας, αλλά αυτό δε "συγκρούεται" με το ιερατικό τους έργο. Όταν πας να κάνεις μια εγχείρηση, ρωτάς άραγε άν ο χειρούργος σου είναι κλέφτης, μοιχός, ή οτιδήποτε άλλο, εκτός απ' το πόσο καλός χειρούργος είναι; Το ίδιο συμβαίνει και εδώ. Το σωτηριολογικό έργο της Εκκλησίας δια μέσου της Θείας Χάριτος που παίρνουμε από τα Μυστήρια, επιτελείται ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ, με μυστηριακό τρόπο, και άσχετα απ' το ποιόν του ιερέα, γιατί ο ιερέας έχει πάρει αυτό το "ρόλο" με το Μυστήριο της Ιερωσύνης, από προηγούμενους ιερείς, οι οποίοι αρχικά τον πήραν από τους Αποστόλους, οι οποίοι με τη σειρά τους τον πήραν απ' τον ίδιο το Χριστό, το Μέγα Αρχιερέα. Το ότι και ο ιερέας είναι αμαρτωλός όπως όλοι, είναι "έτερον εκάτερον".
...(συνεχίζεται)...
Ο σωστός Χριστιανός Ορθόδοξος, δέχεται και πιστεύει ότι ο αντίπαλος του Θεού, είναι ο διάβολος. Και ότι πραγματική ελευθερία για τον άνθρωπο, είναι η απαλλαγή από την επιρροή του διαβόλου επάνω μας, και η σύνταξή μας με το Θεό. Η ελευθερία να επιλέξουμε τον προσωπικό μας δρόμο είναι δεδομένη (και θεμιτή εξ' αρχής με τους πρωτόπλαστους), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι "παίζουν" πολλές διαφορετικές επιλογές σαν σωστές. Η σωστή επιλογή είναι ΜΙΑ (η ορθόδοξη πίστη), και αυτός που το βλέπει αυτό σαν περιορισμένη ελευθερία, δεν έχει επιλέξει να είναι Χριστιανός Ορθόδοξος, αλλά μάλλον έχει πειθαναγκαστεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπό αυτό το πρίσμα, φαίνεται ότι ορίζουμε την έννοια της ελευθερίας διαφορετικά. Ελευθερία σημαίνει "κανείς δε με αναγκάζει να επιλέξω το Α από το Β". Δε σημαίνει "είτε Α είτε Β, το ίδιο κάνει". Προσωπικά, σαν ελευθερία εννοώ την απελευθέρωσή μου από τα πάθη μου, που με κάνουν να ρέπω προς το κακό. Για να το πετύχω αυτό, πρέπει να συνταχθώ με το καλό, και αυτό μπορεί να μοιάζει σαν δέσμευση προς μια θέση (άρα έλλειψη ελευθερίας), αλλά δεν είναι. Είναι επιλογή.
...(συνεχίζεται)...
3) Οι "δημόσιοι υπάλληλοι" παπάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι αυτό το εξαντλήσαμε λίγο πρίν. Το καθεστώς πληρωμής των ιερέων, λίγη σημασία έχει. Οσον αφορά το σωτηριολογικό έργο της Εκκλησίας, μέσα από τα Μυστήρια, δεν έχει καμιά σημασία ακόμα-ακόμα και αν οι ιερείς είναι καταχραστές (την αμαρτία τη "χρεώνονται" σαν άτομα, όχι σαν λειτουργοί του Θεού). Οσον αφορά το ποιμαντικό έργο, βέβαια, (κατήχηση, καθοδήγηση, κλπ.) ε τότε ναι, εύλογα θα προτιμούσε κανείς ένα τίμιο και φιλότιμο ιερέα από έναν ανήθικο. Και πάλι, δεν καταλαβαίνω πως σχετίζεται το καθεστώς της πληρωμής ή της κοινωνικής ασφάλισης, με το αν ένας ιερέας/ποιμένας ασκεί τις προσωπικές του αρετές, και είναι καλός στο να βοηθάει ανθρώπους να έρχονται κοντά στο Χριστό. Δηλαδή, όταν ο οποιοσδήποτε χαραμοφάης από μας μπαίνει στο δημόσιο με ρουσφέτι, και τα παίρνει μια ζωή χωρίς να κάνει τίποτα, είναι μάγκας, αλλά όταν ένας ιερέας -που στο κάτω κάτω επιτελεί και ένα λειτούργημα- πληρώνεται απ' το δημόσιο, είναι καταχραστής του δημόσιου πλούτου; Σαν δύο μέτρα και δύο σταθμά μου φαίνεται αυτό.
4) Ο κριτής
Δεν είχα/έχω καμία πρόθεση να σε κρίνω. Ανταλλαγή απόψεων κάνουμε. Οπως λές, άλλος θα μας κρίνει στο τέλος, και ελπίζω να μας κρίνει ευνοϊκά, και φιλεύσπλαχνα. Ελπίζω όμως επίσης, να καταλαβαίνεις ΓΙΑΤΙ είπα ότι η ύβρις και ο χλευασμός προς τους εκπροσώπους του Χριστού, απέχει απ' την εφαρμογή της διδασκαλίας Του.
Ο Χριστός δίδαξε υπέρτατη ταπείνωση και αγάπη, όχι μόνο με τις ομιλίες του και τη συμβουλή του να "αγαπάμε αλλήλους" (αυτό άλλωστε το συμβουλεύουν κι άλλες θρησκείες), αλλά και με την ίδια του τη θυσία στο Σταυρό, και τηαν Ανάστασή του, για να σωθούμε εμείς. Μπορούσε κάλλιστα να τη "γλιτώσει" και να μην περάσει κανένα μαρτύριο, αλλά αυτό δεν θα δίδασκε στον άνθρωπο πως να σωθεί από τον ψυχικό θάνατο. Η ταπείνωση και η αγάπη, είναι ο δρόμος προς το Χριστό, γιατί η αγάπη δε νοείται ως συναίσθημα: Αγάπη δείχνεις όταν ενδιαφέρεσαι περισσότερο για να είναι καλά ο άλλος, παρά εσύ, και μ' αυτό τον τρόπο πολεμάς τον εγωϊσμό σου.
Αυτήν την ανιδιοτελή ταπείνωση και αγάπη μιμούνται και οι άνθρωποι που καταφέρνουν να αγιάσουν, γνωστοί και άγνωστοι, εμφανείς και αφανείς. Και την επιτυγχάνουν με θυσίες, αγώνες μιας ζωής, και υποταγή (ναι, υποταγή) στο Χριστό και στους εκπροσώπους του, γιατί μόνο μ΄ αυτού του είδους την ταπείνωση μπορούν να πολεμήσουν τον εχθρό (τον εγωισμό) και να καλλιεργήσουν αρετές. Δεν είπε ο Χριστός τυχαία "Οι τελευταίοι θα γίνουν πρώτοι, και οι πρώτοι τελευταίοι". Η υπερηφάνεια, η αλαζονεία, η ανυπακοή και η αυθαιρεσία, ΔΕΝ οδηγούν στο Χριστό.
Να είσαι καλά.
Με σεβασμό.
Εντάξει πάτερ, σεβαστή η άποψή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΛΑ ΔΙΑΦΩΝΩ κάθετα, οριζόντια, διαγώνια και τρισδιάστατα (3D επι το ελληνικώτερον).
Γιατί διαφωνώ;
Γιατί όλα αυτά που λές ως διδασκαλία του Ιησού, μόνον ένα 5%,το πολύ, των ιερέων τα κάνουν πράξη και αυτό δεν είναι καθόλου..."έτερον εκάτερον" !!
Πού είναι λοιπόν τα λαμπρά παραδείγματα που θα εμνεύσουν την κοινωνία; Γιατί οι εκκλησίες είναι άδειες; Γιατί η εκκλησία δεν είναι ελκυστική στους νέους; Γιατί οι αρχιμανδρίτες απο το βάρος των χρυσοστολισμένων αμφίων τους δεν μπορούν να περπατήσουν, σε αντιδιαστολή με τα λιτά ενδύματα του Ιησού; Γιατί κυκλοφορούν με πανάκριβα αυτοκίνητα; Γιατί μένουν σε πολυτελή διαμερίσματα; Γιατί ενδιαφέρονται τόσο πολύ για την αύξηση των ακινήτων και των εσόδων της εκκλησίας, αντί να δείχνουν με τον τρόπο ζωής τους την ταπεινότητα; Γιατί βγάζουν πύρινους λόγους για το πώς πρέπει να ζούν οι άνθρωποι και οι ίδιοι δεν εφαρμόζουν σχεδόν τίποτε; Γιατί όταν παντρεύουν ή βαφτίζουν αυτοί,τα παίρνουν χοντρά; Γιατί κάνουν πολιτική μέσα στον ιερό χώρο της εκκλησίας; Γιατί δεν κάνουν ουσιαστικό φιλανθρωπικό έργο και ασχολούνται με ψίχουλα; Γιατί το 90% αυτών είναι παχύσαρκοι απο τις πολλές "νηστίες"; Γιατί είναι τόσο απόμακροι και κοιτάζουν τον κόσμο αφ'υψηλού; Γιατί χρησιμοποιούν τους παπάδες σαν πιόνια; Γιατί εν τέλει αυτοί που αυτοαποκαλούνται εκπρόσωποι του Χριστού δεν είναι ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ούτε κάν Χριστιανοί; Να σου πω γιατί.
ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΕΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ. ΜΙΑ ΜΟΝΟΝ ΙΔΕΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ. ΑΥΤΗΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ.
Ολα τα υπόλοιπα είναι λόγια, λόγια, λόγια και πάλι...λόγια παχιά, όπως και αφεντιά τους.
ΤΕΛΟΣ
(Δεν είμαι κληρικός, λαϊκός είμαι...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμμερίζομαι την αγανάκτησή σου για το ότι "νοσεί" ο κλήρος. Με λυπεί και μένα να βλέπω τόση πολλή πολυτέλεια και, ναι, κάποιες φορές καταντάει υποκρισία, και κάθε άλλο παρά το καλό παράδειγμα δίνει.
Υποθέτω ότι ο αρχικός ομιλητής (ο Ιερομόναχος) θα συμπεριέλαβε ΚΑΙ αυτές τις συμπεριφορές στην "κριτική" του περί πνευματικής κρίσης.
Τελικά δε διαφωνούμε και τόσο :-) Μόνο ίσως, ως προς το ότι δεν είναι σωστό να βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι (έστω κι αν κρίνουμε απ' την πλειοψηφία).
Αμάν, πώς έγινε ξαφνικά αυτό το...θαύμα να συμφωνούμε, διαφωνώντας;!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό συμβαίνει μόνον όταν η καρδιά είναι καθαρή και το μυαλό ανοιχτό, χωρίς προκαταλήψεις.
Καλή νύχτα φίλε μου...
Για μια φορά ακόμα η γραφικότητα και ο αναχρονισμός όλων των θρησκειών (όχι μόνο της δικής μας), αδυνατεί να καταλάβει ότι η περίοδος που ο άνθρωπος όταν δεν μπορούσε να εξηγήσει κάτι με τη λογική το θεοποιούσε, έχει ξεπεραστεί. Σέβομαι τους ιερωμένους αλλά εμένα πάτερ δε με πείθετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠετρος
Αγαπητέ λογικέ άνθρωπε
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πρέπει κάποτε όλοι να καταλάβουμε ότι η λογική είναι μόνο ένα μέρος της ύπαρξής μας, και όχι η αρχή, μέση και τέλος, με το οποίο σταθμίζονται τα πάντα. Η λογική είναι ένα δώρο του Δημιουργού σε μας, αλλά στην ιστορία αποδεικνύεται ξανά και ξανά ότι είναι πεπερασμένη. Εξηγεί αυτά που εξηγούνται, μετά διευρύνεται και εμπλουτίζεται, και εξηγεί λίγα περισσότερα, και πάει λέγοντας.
Η λογική είναι το μέσο που χρησιμοποιούμε για να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και να την περιγράφουμε, αλλά εφόσον η λογική διαρκώς διευρύνεται, εκ των πραγμάτων αυτό σημαίνει ότι η λογική ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η Αλήθεια, διότι θα περίμενε κανείς η αλήθεια να μην εξαρτάται από τη λογική (για παράδειγμα, μια πέτρα είναι σαν βουνό στα μάτια ενός μυρμηγκιού, αλλά σαν μικρό αντικείμενο στα μάτια ενός ανθρώπου, άρα οι "λογικές" είναι υποκειμενικό πράγμα, γιατί στο τέλος, η πέτρα είναι στην πραγματικότητα μια πέτρα συγκεκριμένου μεγέθους, ανεξάρτητα από τον παρατηρητή της)
Η Αλήθεια είναι κάτι ΠΕΡΑ και ΠΑΝΩ από τη λογική, αφού η λογική είναι απλώς ένας μηχανισμός παρατήρησης της αλήθειας.
Ως εκ τούτου, αν εσύ με τη "λογική" σου περιγράφεις κάτι που δεν δέχεσαι ως "γραφικό και αναχρονιστικό", τότε μάλλον θα έπρεπε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να παραδεχθείς ότι απλώς διαφωνείς με αυτό το κάτι, ή το αμφισβητείς ... δεν ωφελεί και δεν αποδεικνύει ΤΙΠΟΤΑ υπέρ των λεγομένων σου, το να ισχυρίζεσαι ότι είσαι ειδήμων και αυθεντία στην αλήθεια, λέγοντας ότι ΟΛΟΙ όσοι πιστεύουν σε κάτι υπέρλογο (πέραν και πάνω της λογικής) είναι απλώς πρόβατα.
Για τον Χριστιανό Ορθόδοξο που πιστεύει στο Χριστό, η πίστη του είναι ακριβώς αυτό που αδυνατείς να κατανοήσεις: οτι δηλαδή, παραδέχεται ότι η λογική του δεν είναι αρκετή για να κατανοήσει τα υπερφυσικά, και ότι η Αλήθεια (ο Χριστός) τον ξεπερνάει. Πράγμα φυσικό, αφού και δια της λογικής φαίνεται ότι το δημιούργημα δεν μπορεί να είναι ανώτερο από το δημιουργό (ακόμα και στα ανθρώπινα έργα φαίνεται αυτό)
Αυτό που εσύ λές αναχρονισμό, Ο Χριστιανός Ορθόδοξος το λέει "διαχρονική αλήθεια". Και αυτό που εσύ νομίζεις ότι "έχει ξεπεραστεί", είναι αυτό που με τα μάτια της ψυχής σου το βλέπεις αναχρονιστικό. Σε πληροφορώ ότι υπάρχουν ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ανθρώπων που ζούν ανάμεσά μας, που βιώνουν το Χριστό και αγιάζουν.
(Οχι πως περιμένω να συμφωνήσεις βεβαίως, απλώς μου τη δίνει λίγο το υφάκι "εσείς οι γραφικοί, και εμείς οι ξύπνιοι" )