Οι συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις των εκατοντάδων χιλιάδων "αγανακτισμένων πολιτών" της χώρας είναι το θετικότερο γεγονός που ως τώρα προέκυψε εν μέσω οικονομικής κρίσης. Δείχνει ότι αυτή η κοινωνία δεν είναι αφασική και μοιρολατρική, όπως πολλοί πίστευαν,θεωρώντας ότι έτσι θα` ταν ευκολότερο το έργο που ανέλαβαν εργολαβικά να διεκπεραιώσουν. Με την εκτίμηση αυτή ίσως διαφωνήσουν αρκετοί. Κι εμείς είμαστε έτοιμοι να παραδεχτούμε ότι, ναι, υπήρξαν κι οι...συνήθεις κινητοποιήσεις (απεργίες, συγκεντρώσεις, πορείες) οργανωμένες από συνδικάτα ή κόμματα.
Ναι εκφράστηκαν πολιτικές θέσεις και απόψεις, που προσπάθησαν να θέσουν έναν νέο προβληματισμό σε όσα πρωτόγνωρα βιώνουμε ως κοινωνία και πολιτεία. Μένουμε όμως με την αίσθηση ότι όλα αυτά κάπου τα` χουμε ξανακούσει, κάπου τα` χουμε ξαναδεί. Τούτο το λαϊκό ξέσπασμα,όμως, με τ` αυθεντικά κινηματικά χαρακτηριστικά (αυτοοργάνωση απ` τη βάση, πολιτικές στοχεύσεις που γεννιούνται εν τοις πράγμασι κ.α.), που έφεραν οι "αγανακτισμένοι" στο προσκήνιο δεν έχει υπάρξει εδώ και δεκαετίες, και σίγουρα μετά το Πολυτεχνείο.
Θεωρούμε,λοιπόν, σημαντικό να εκφράσουμε κάποιες πρώτες σκέψεις επί του φαινομένου, με τις πανευρωπαϊκές πλέον διαστάσεις. Σκέψεις, όμως, που να φιλοδοξούν να πάνε λίγο πιο πέρα απ` τους τετριμμένους διθυράμβους που ακούγονται ή γράφονται τις μέρες αυτές απ` τους κατ` επάγγελμα λαικίζοντες και νέους επίδοξους λαοπλάνους. Θα μας τσιγκλούσε για κάτι τέτοιο, και μόνο το σπηκαζ των τηλεοπτικών ρεπορτάζ για τις συγκεντρώσεις, που ακούγονται- για παράδειγμα- από έναν δίαυλο τύπου STAR CHANNEL! Μιλάμε για την αποθέωση του κιτς λαϊκισμού!
Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Καλή η διαφύλαξη του ακομμάτιστου χαρακτήρα των εκδηλώσεων και της υπέρβασης των παραταξιακών συνδικαλιστικών λογικών. Εκφράζει το φαινόμενο μιας όλο και μεγαλύτερης δυσαρέσκειας του κόσμου απέναντι στο "κατεστημένο πολιτικό σύστημα". Κι όλα αυτά τα μεταπολιτευτικά χρόνια υπήρξαν χίλιοι λόγοι για να εμπεδωθεί μια τέτοια δυσαρέσκεια. Κακή, όμως, κι επικίνδυνη η ισοπεδωτική λογική. Η πολιτική ευθύνη για τη σημερινή κατάντια της χώρας έχει ονοματεπώνυμο, που το ξέρουν κι οι κότες! Επώνυμο, ΠΑΣΟΚ- όνομα, Νέα Δημοκρατία! Ενδεχομένως, να ενέχονταν κι` άλλες πολιτικές δυνάμεις αν τους δίναμε την ευκαιρία να επωμισθούν κυβερνητικές ευθύνες. Όμως, άλλο τί υποθέτουμε κι άλλο τί γράφεται στην ιστορία.
Ζήτημα δεύτερον: Η απαξίωση συλλήβδην του πολιτικού προσωπικού της χώρας είναι άδικη κι επιζήμια. Δεν έχει τις ίδιες ευθύνες ο Γ. Φλωρίδης με το Κ. Σημίτη, ο Θ. Παραστατίδης με τον Γ .Παπανδρέου, ο Κ. Κιλτίδης με τον Αντ. Σαμαρά, ο Σ. Τσιτουρίδης με τον Κ. Καραμανλη και πάει λέγοντας. Κι ούτε είναι όλοι κλέφτες, που τους πρέπουν της φυλακής τα σίδερα ή της διαφυγής τα ελικόπτερα. Κι` είναι απαράδεκτο να κηρύσσεται ένας βουλευτής "περσόνα νον γκρατα" στον ιδιαίτερο τόπο του, επειδή ψήφισε το μνημόνιο ή θα εγκρίνει το μεσοπρόθεσμο, όπως προτείνει το ψήφισμα που ενέκριναν οι "αγανακτισμένοι" του Κιλκίς την Κυριακή. Απ` τους πολιτικούς εκπροσώπους που εμείς εκλέγουμε, έχουμε την απαίτηση να` ναι εδώ μαζί μας, να μας εξηγούν τις θέσεις τους και να τους κρίνουμε, αποδοκιμάζοντας ή επιδοκιμάζοντας τη πολιτική συμπεριφορά τους, στα πλαίσια των θεσμών που λειτουργούν σ` αυτή τη χώρα.
Και μια που γίνεται λόγος περί θεσμών, ας πάμε στο κρισιμότερο: Όταν τα βάζουμε με το σύνολο των πολιτικών θέλουμε να τους αντικαταστήσουμε ή να τους καταργήσουμε; Όταν επιθυμούμε να δούμε τη Βουλή στις φλόγες ως νέο Ραιχσταγκ, θέλουμε να ξεφυτρώσουν στη θέση της τοπικά κοινοβούλια, λαϊκές συνελεύσεις, εργατικά συμβούλια, με δυό λόγια αυτό που λέμε "άμεση δημοκρατία" αντί της "αντιπροσωπευτικής"; Είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε μια τέτοια ριζική πολιτική και κοινωνική ανατροπή, που παρόμοιά της γνώρισε η ανθρωπότητα μόνο στην αρχαία Ελλάδα, στην παρισινή Κομμούνα και στον πρώτο καιρό της επανάστασης των Μπολσεβίκων; Εάν, ναι...ε, τότε, να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή και να φτιάξουμε νέες βαστίλες για τους προδότες πολιτικούς!
Το κίνημα των "αγανακτισμένων πολιτών" προβάλλει σήμερα ως η μεγαλύτερη ελπίδα ν` ακουστεί ένας λεηλατημένος λαός και να παρέμβει δυναμικά στις εξελίξεις. Ας το απαλλάξουμε όσο είναι καιρός από τις παιδικές αρρώστιες, που εμφανίζονται σαν ιός της μαζικής συλλογικής δράσης και ας το προστατεύσουμε απ` τους συνήθεις προβοκάτορες που θέλουν να το οδηγήσουν σε λάθος δρόμο ή στον εκφυλισμό. Η αγανάκτηση ας μη μετατραπεί σε απελπισία.
Θεωρούμε,λοιπόν, σημαντικό να εκφράσουμε κάποιες πρώτες σκέψεις επί του φαινομένου, με τις πανευρωπαϊκές πλέον διαστάσεις. Σκέψεις, όμως, που να φιλοδοξούν να πάνε λίγο πιο πέρα απ` τους τετριμμένους διθυράμβους που ακούγονται ή γράφονται τις μέρες αυτές απ` τους κατ` επάγγελμα λαικίζοντες και νέους επίδοξους λαοπλάνους. Θα μας τσιγκλούσε για κάτι τέτοιο, και μόνο το σπηκαζ των τηλεοπτικών ρεπορτάζ για τις συγκεντρώσεις, που ακούγονται- για παράδειγμα- από έναν δίαυλο τύπου STAR CHANNEL! Μιλάμε για την αποθέωση του κιτς λαϊκισμού!
Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Καλή η διαφύλαξη του ακομμάτιστου χαρακτήρα των εκδηλώσεων και της υπέρβασης των παραταξιακών συνδικαλιστικών λογικών. Εκφράζει το φαινόμενο μιας όλο και μεγαλύτερης δυσαρέσκειας του κόσμου απέναντι στο "κατεστημένο πολιτικό σύστημα". Κι όλα αυτά τα μεταπολιτευτικά χρόνια υπήρξαν χίλιοι λόγοι για να εμπεδωθεί μια τέτοια δυσαρέσκεια. Κακή, όμως, κι επικίνδυνη η ισοπεδωτική λογική. Η πολιτική ευθύνη για τη σημερινή κατάντια της χώρας έχει ονοματεπώνυμο, που το ξέρουν κι οι κότες! Επώνυμο, ΠΑΣΟΚ- όνομα, Νέα Δημοκρατία! Ενδεχομένως, να ενέχονταν κι` άλλες πολιτικές δυνάμεις αν τους δίναμε την ευκαιρία να επωμισθούν κυβερνητικές ευθύνες. Όμως, άλλο τί υποθέτουμε κι άλλο τί γράφεται στην ιστορία.
Ζήτημα δεύτερον: Η απαξίωση συλλήβδην του πολιτικού προσωπικού της χώρας είναι άδικη κι επιζήμια. Δεν έχει τις ίδιες ευθύνες ο Γ. Φλωρίδης με το Κ. Σημίτη, ο Θ. Παραστατίδης με τον Γ .Παπανδρέου, ο Κ. Κιλτίδης με τον Αντ. Σαμαρά, ο Σ. Τσιτουρίδης με τον Κ. Καραμανλη και πάει λέγοντας. Κι ούτε είναι όλοι κλέφτες, που τους πρέπουν της φυλακής τα σίδερα ή της διαφυγής τα ελικόπτερα. Κι` είναι απαράδεκτο να κηρύσσεται ένας βουλευτής "περσόνα νον γκρατα" στον ιδιαίτερο τόπο του, επειδή ψήφισε το μνημόνιο ή θα εγκρίνει το μεσοπρόθεσμο, όπως προτείνει το ψήφισμα που ενέκριναν οι "αγανακτισμένοι" του Κιλκίς την Κυριακή. Απ` τους πολιτικούς εκπροσώπους που εμείς εκλέγουμε, έχουμε την απαίτηση να` ναι εδώ μαζί μας, να μας εξηγούν τις θέσεις τους και να τους κρίνουμε, αποδοκιμάζοντας ή επιδοκιμάζοντας τη πολιτική συμπεριφορά τους, στα πλαίσια των θεσμών που λειτουργούν σ` αυτή τη χώρα.
Και μια που γίνεται λόγος περί θεσμών, ας πάμε στο κρισιμότερο: Όταν τα βάζουμε με το σύνολο των πολιτικών θέλουμε να τους αντικαταστήσουμε ή να τους καταργήσουμε; Όταν επιθυμούμε να δούμε τη Βουλή στις φλόγες ως νέο Ραιχσταγκ, θέλουμε να ξεφυτρώσουν στη θέση της τοπικά κοινοβούλια, λαϊκές συνελεύσεις, εργατικά συμβούλια, με δυό λόγια αυτό που λέμε "άμεση δημοκρατία" αντί της "αντιπροσωπευτικής"; Είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε μια τέτοια ριζική πολιτική και κοινωνική ανατροπή, που παρόμοιά της γνώρισε η ανθρωπότητα μόνο στην αρχαία Ελλάδα, στην παρισινή Κομμούνα και στον πρώτο καιρό της επανάστασης των Μπολσεβίκων; Εάν, ναι...ε, τότε, να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή και να φτιάξουμε νέες βαστίλες για τους προδότες πολιτικούς!
Το κίνημα των "αγανακτισμένων πολιτών" προβάλλει σήμερα ως η μεγαλύτερη ελπίδα ν` ακουστεί ένας λεηλατημένος λαός και να παρέμβει δυναμικά στις εξελίξεις. Ας το απαλλάξουμε όσο είναι καιρός από τις παιδικές αρρώστιες, που εμφανίζονται σαν ιός της μαζικής συλλογικής δράσης και ας το προστατεύσουμε απ` τους συνήθεις προβοκάτορες που θέλουν να το οδηγήσουν σε λάθος δρόμο ή στον εκφυλισμό. Η αγανάκτηση ας μη μετατραπεί σε απελπισία.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Γιάννη.Λίγη ψυχραιμία στις θέσεις και πράξεις μας , δεν βλάπτει.Λίγο θες η υπερβολή μας ως λαού, λίγο το φιλότιμό μας που τσαλακώθηκε, είναι ίσως μερικές από τις αιτίες αυτής της υπερβολής.Πράγματι εν τέλει πρέπει να δούμε τελικά, τί είναι αυτή η άμεση δημοκρατία, και πως εμφανίζεται.Καλή η οργή μας αλλά πρέπει να λέει πράγματι ονοματεπώνυμα.Οι συλλήβδην ακυρώσεις είναι εκ του πονηρού.
ΑπάντησηΔιαγραφή